The Life Of James Potter II

Hoofdstuk 1: Terug op Zweinstein

Afgelopen zomer was fantastisch! Evans bleef de tweede maand logeren. Zalig! Alleen is er wel een probleem. Ze heeft ruzie met haar zus Petunia. Wanneer Lily thuis is, is Petunia bij haar lief genaamd een zekere Vernon. Evans gaat er echt onderuit. Haar zus wil haar niet eens meer horen of ruiken. Laat staan zien en praten...

Mijn ouders vinden Lils echt een vriendelijk meisje. Slim, attent, knap en daarbovenop maakt ze hun zoon dolgelukkig.

Hand in hand kwam ik met Evans bij het perron aan. We duwde ons karretje onhandig voort terwijl we zaten te praten. Door een ongeluk van vorig jaar wilt ze niet meer bij Snivillus zitten, laat staan hem nog maar zien. Hij noemde haar een modderbloedje. Zijn pogingen om het goed te maken waren ook niet echt een succes. Hij maakte het er juist erger op wat ik niet echt een probleem vind. Ik vind het wel spijtig voor Evans, ze waren nog steeds vrienden maar hij is een dooddoener. Althans dat wil hij worden. Dus ik ben wel wat opgelucht dat ze niet meer bij hem ik de buurt wil komen.

Samen namen we afscheid van mijn ouders, liepen hand in hand de trein in en kozen een lege coupe in. Evans nam plaats op mijn schoot en kuste me. Ik glimlachte.
'Ik hou van je.' Zei ik.
Ze bloosde lichtjes.
'Ik hou meer van jou.' Antwoordde ze.
Ze nam mijn hoofd en bracht die naar de hare. Onze lippen plaatsen hun tegen elkaar.

Juist op dat iets intiemere moment passeerde Snape bij onze coupe maar dat merkte we niet op. Hij schraapte zijn keel en liep snel door.

'Nog twee jaar... man de tijd gaat snel.'
Lily knikte. 'En wat zijn we van plan daarna te doen?' Ze ze al grijnzend toen ze met haar hand door mijn haar ging.
'Hmm wat had u in gedachten mevrouw Evans?'
Er volgde een lange passionele kus.

Juist op dat moment kwam wolfstar binnen.
'Aww nee komaan prongs! Nee niet oh komaan!' Jammerde Sirius.
Ik keek naar Remus. Vermoeid, stil en zoals altijd chocolade. Morgenavond is het volle maan en de dagen errond is hij altijd chagrijnig en voelt hij zich niet goed.

Normaal gezien zou Sirius nu als een hond door de coupe lopen en blaffen alsof zijn leven ervan afging. Maar aangezien Evans er nu bijzit en ik haar niets over de Marauders enzo mag zeggen, gaat dat dus niet.

Het is echt verschrikkelijk om zoiets belangrijks te moeten verzwijgen. Zeker tegen iemand die je zo graag ziet...
"Ze zal het toch ooit ontdekken! Zeker nu we samen zijn!" Had ik al honderd keer tegen hun gezegd maar Sirius vind het te riskant en Remus wilt dat zo weinig mensen het weten.

We hadden in een eerste jaar zen belofte gemaakt, dat we niemand iets over Remus zouden zeggen, nou ja over zijn weerwolf gedaante. Vorig jaar, toen we faunaten werden hadden we er een belofte bijgemaakt: niemand iets zeggen over de Marauders en het faunaten gedoe. Ook mogelijke toekomstige vriendinnetjes en ik mijn geval had Sirius nog gezegd: "En ook niet aan Evans!" Toen keek hij specifiek naar mij. Als ik die belofte zou overschrijden zou dat het definitieve einde van onze vriendschap zijn... Daar ben ik zeker van... Maar ik zie haar zo graag! Dit zal een moeilijk, gecompliceerd haar worden. Daar ben ik nu al zeker van.

We kwamen aan, namen de koetsen naar het kasteel, keken hoe eerstejaars in hun huis werden gesorteerd en aten toen onze buik vol.
's Avonds in de lk hadden we nog lang nagepraat. Onze vorige avond ik de lk (Vorig Jaar) was echt geweldig! We hadden de zwerkbalcup gewonnen! Misschien niet de huisafdelingscup maar die hebben we al geen vijf jaar meer gewonnen. Opvallend dat het sedert het moment toen de Marauders op school kwamen en pranks uit haalden was... Vast toeval c:

Die nacht droomde ik slecht. Een nachtmerrie. Over dat Evans de Marauders ontdekte, woedend was omdat ik het voor haar verborgen hield en het uitmaakte. Nou ja, ze ontdekte het niet echt, ik gaf haar meer hints. De jongens waren razend omdat ik het haar half gezegd had en toen was ik alleen. Geen vrienden, mijn lief die het had uitgemaakt... Helemaal alleen...

Ik schrikte wakker. Helemaal bezweet. Ik had deze nachtmerrie deze zomer ook vaak gehad. Evans was best wel bezorgt wat best schattig is maar ik kon niet zeggen over wat mijn nachtmerrie ging. Ik was gevangen. In mijn eigen dromen. Kiezen tussen mijn beste vrienden of de liefde van mijn leven...

Ik weet het zeker, het gaat een gecompliceerd jaar worden. Een geen gemakkelijk jaar waarvan ik bijna zeker weet dat ik moeilijke keuzes zal moeten maken...