the long way, A.K.A my way.

24

Omdat het toch vrijdag avond is kunnen we morgen uitslapen. 'Hey, Mac will you come over?' 'Yeah, sure I'll be there in ten minutes.' Ik hangt op en ongeveer een kwartier later gaat de bel. Ik had Marcus eerder verwacht omdat hij zei tien minuten maar hij zal wel vertraging hebben gehad ofzo. Ik doe open en zie daar een meid staan die ik niet ken. 'Uhm sorry kan ik je ergens mee helpen?' vraag ik. 'Jij bent toch Lola, de vriendin van Marcus?' vraagt ze alsof haar leven er vanaf hangt. 'Ja hoezo?' ik krijg een slecht gevoel over deze meid. 'Want ik zag hem net op straat, en het leek erop dat hij in elkaar geslagen werd.' 'Wat, waar?' ik raak in de stress, ik pak mijn sleutels en trek de deur achter me dicht en ren naar de richting van zijn huis. En inderdaad er ligt iemand op de grond. 'MARCUS!' schreeuw ik zo hard ik kan. 'Lola, go away from here!' ik luister niet en ren naar hem toe. Hij ligt op z'n zij en ik zie dat er bloed over zijn gezicht verspreid is. Op zijn wang zitten een paar sneeën en uit zijn neus komt nog meer bloed. Ik begin te huilen als ik heb overeind probeer te krijgen. Hij zit en ik geeft hem een kus en een knuffel. Zijn armen zijn gevouwen om mijn middel heen. Ik probeer op te staan en probeer hem ook overeind te krijgen. Dat gaat best moeilijk als je niet zo sterk bent, maar het lukt me wel. Hij leunt op mij en samen lopen we naar huis. Ik doe de deur open en leg hem op de bank. Ik kan niet stoppen met huilen en ik raak nog meer in de stress omdat ik niet weet wat ik moet doen. Snel ren ik naar de keuken om een doek te halen en water om het bloed van zijn gezicht te wassen. Ik weet eigenlijk niet echt wat er allemaal gebeurt het gaat zo snel. Ik ga terug naar hem en probeer het bloed voorzichtig van zijn gezicht te wassen, ik kan nog steeds niet stoppen met huilen en er rollen een paar tranen over m'n gezicht. 'Sweetheart I'm okay, calm down.' Ik luister niet en probeer meer bloed van zijn gezicht en handen af te halen. 'HEY LOL, calm down, Im okay.' Ik luister nog steeds niet en ga nog steeds door met het eraf halen van het bloed. 'LOLA, I AM OKAY! CALM DOWN!' hij schreeuwt het nu bijna tegen me en legt zijn handen in mijn gezicht. Ik kan niet rustig worden en begin nee te schudden met mijn hoofd. Hij geeft me een kus en neemt me daarna in zijn armen. Ik zit op zijn schoot en hij houd me stevig vast. Na een tijdje stoppen de tranen en kan ik alleen nog maar denken over wie dit heeft gedaan. Ik wil hem niet los laten maar hij duwt me een beetje weg zodat hij mijn gezicht kan zien. 'Hey, are you okay?' vraagt hij zacht. 'Yeah, sorry that i didn't listen.' Ik kijk hem aan en zoen hem. Ik word rustig van hem, hij heeft een soort invloed op me die niemand anders heeft. 'Thank you, but do you feel alright?' vraag ik hem. 'Yeah, but my head hurts.' Ik strijk mijn hand langs zijn gezicht en er rolt een traan over mijn wang, ik vind het gewoon zo kut wat er is gebeurt. Hij veegt de traan weg met zijn duim en zoent me verder. Ik ga van zijn schoot af om de verband trommel te pakken want daar zitten ook pleisters in en wat andere dingen. Ik snotter nog een beetje als ik weer naast hem ga zitten en ik zoek de doos door op zoek naar van die pleisters voor littekens, als het goed is hebben we die nog namelijk. Ik heb ze vaak gebruikt toen ik mezelf nog sneed. Het ligt helemaal op de bodem. Ik pak het doosje en haal de pleisters eruit. 'What is that?' vraagt hij. 'These are special plasters for scars. I used to use these when i was cutting myself. They're pretty good.' Antwoord ik rustig en serieus terug. Ik knip de pleister in stukjes zodat ik er een paar op zijn wang kan plakken. Ik doe mijn ding en ik zie dat Marcus pijn in zijn ogen heeft. Ik vraag me dat alleen af of dat pijn is van de wonden of dat het pijn is van mij zo zien of dat van dat snijden. 'Does it hurt?' vraag ik terwijl ik bijna klaar ben. 'Does what hurt?' 'The wounds on your cheek?' 'Well, no. It hurts more to see you like this.' 'See me like what?' 'To see you with these plasters because you used to use it when you were cutting and hurting yourself, and it hurts to see you with these red eyes because of me, and.' er rolt nog een traan over m'n wang en hij veegt hem gelijk weer weg. Al mijn herinneringen komen weer terug van toen ik mezelf echt pijn deed en ik mijn hele lichaam aan het verkloten was. Ik heb er spijt van, dat weet ik maar de nijging om het weer te doen is zo groot. 'Wow Whats wrong? Are you okay?' 'Well, it's weird to realize that someone actually cares about you when you never did. I used to know that everyone hates me.' 'But now you have me, and i will always be there with you remember that.' Ik ga tegen hem aan liggen en leg mijn hoofd op zijn borst.