'Karar veremiyorum aşkım; siyahın beni hep zarif gösterdiğini söylersin, tozpembenin ise gerçek bir prenses yaptığını. Annemle az önce konuştum, onun gözdesi kesinlikle gece mavisi payetli olan. Efendim? Alo? ... Nerdesin sen Allah aşkına sesin gelmiyor? Ah! kapatmam lazım canım Yaramaz benimle oyun oynamak istiyor. Bende çok öptümm bb.'
Ne aptal hayvansın git üstümden! Hayır hayır elbiselerimden uzak tut salyalarını imzalar atılır atılmaz yeni evimize gelmeyeceksin seni küçük ısırgan!
Ayaz'la nişanlanalı tam iki ay oldu. Nişan hediyesi istememe rağmen( en azından açık açık söylememiştim, keşke söyleseydim.) bana en iyi gelecek hediyenin Yaramaz olduğuna inanmış ve sürpriz yapmıştı. Gerçekten muhteşem bir hediye! Onca servetin, malın tek varisi olan bu inanılmaz adamın; 'minicik bir hediye olsa yeter' sözümden bir beştaş veya bir araba alacağını düşünmüştüm. Elinde oyuncak kadar bir köpekle gelmesi beni yıktı doğal olarak.
Üniversite'de tanıştık biz. Benim yeni başladığım yıl, Ayaz son sınıftaydı. Okulun en popüler çocukları arasında adını yıldız harflerle yazdırmış, okul efsanelerine imza atmış biridir kendisi. Uzun yapılı vücudu basketbol takımına çok sayı getirmiş ve üç yıl şampiyonadan 1.lik le dönmüşler. Ayaz'ı gözüme kestirmem zor olmadı. Ama onun beni görmesi için ufak tefek işler karıştırmış olabilirim.
Sonuç olarak 4 yıldır birlikteyiz ve bir hafta sonra evleniyoruz. Önemli olanda bu.
