(pov Senna)
Zodra we buiten komen komt er een auto en ambulance aanracen.
'zijn jullie nou helemaal gek geworden.' zegt mam boos zodra ze de auto uitkomt.
'we moesten haar wens uitlaten komen MAM! als jullie het niet doen dan doen wij het!' zeg ik.
Pap pakt de rolstoel waar Mia inzit af en loopt richting de ambulance mensen.
'pap voel me goed doe rustig.' zegt Mia hoestend.
'ja heel goed zeker.' zegt Pap en ze leggen Mia op de brancard.
'je hebt je zusje in gevaar gebracht.' zegt mam en ze loopt boos weg.
'DAT IS NIET WAAR!' schreeuwt Michelle opeens en mam draait om.
'ze deed wat het beste was, ze liet de enige wens van Mia uitkomen.' zegt Michelle en ik kijk der aan.
'elke keer weer, elke keer weer lopen jullie teroepen dat ze niet aan de ziekte moet denken en gewoon moet denken dat ze alles nog kan.' zegt Michelle.
'maar dat kan ze niet en dat weet iedereen om dan 1 dag haar er niet aan te laten denken en haar dag leuk maken met haar laatste wens dat mag niet want het is tegevaarlijk.' zegt Michelle weer.
'maar weet je wat gevaarlijk is en gemeen, iemands ENIGSTE en waarschijnlijk ook LAATSTE wens niet laten uitkomen omdat ze niet het ziekenhuis uit mag.' zegt ze daarna en ze loopt weg.
Iedereen is dood stil en kijkt omzich heen.
Niemand had dit verwacht.
Iedereen komt uit hun trans van opeens een hard gepiept dat uit de ambulance komt.
We rennen met zijn alles naar de ambulance en zien Mia levenloos op de brancard liggen en een streep op het hartfilmpje in de ambulance.
'nee nee please wordt wakker.' zeg ik huilend en ik ren de ambulance in zonder ook op iemand teletten.
'wordt wakker.' zeg ik nog een keer huilend en ik hoor de andere ook huilen.
Ik wordt weg getrokken uit de ambulance en mam trekt me in een knuffel.
Ik voel de tranen van mam op mijn hoofd vallen.
'dit mag niet, dit kan niet.' zeg ik huilend.
'ik weet het, het is niet eerlijk.' zegt mam ook huilend.
1 week later.
Het is muis stil en overal hoor je mensen huilen.
Ik staar naar de foto dat voor de kist staat en alle kaarsjes staan aan.
Mam trekt me naar haar toe en pap komt er ook bij en we geven een groepsknuffel.
'na alles dat er is gebeurt ben ik toch blij dat je haar laatste droom heb uitlaten komen.' zegt mam.
~The end~
——————————————————
Dit was het verhaal ik hoop dat jullie het een beetje een goed verhaal vonden.
Sorry dat die zo kort was maar als ik hier van een lang verhaal zou maken zou die heel saai worden op sommige delen omdat ik dan geen idee zou hebben wat ik zou moeten schrijven.
ВИ ЧИТАЄТЕ
Her last wish (Bts ff) {Dutch}
Короткі історії(completed✔️) Mia is een 14 jarig meisje en enorme fan van de koreaanse boyband Bts. Het enige nadeel is dat Mia vanaf haar 9e kanker heeft. De dokters hebben vertelt dat ze niet lang meer televen heeft en daarom heeft der moeder gezegt dat ze een...
