Acıyla kıstığım gözlerimi aralayıp Zeyrek'e baktığımda dişlerinin arasından tıslayıp, "Nereye gitmeyi düşünüyorsun bakalım sen ha? Bir şeyleri daha tam kavrayamamışsın sen sanırım ama ben sana anlatayım bundan sonra buradasın ve benim izin verdiğim...
Yeni bölümle karşınızdayım canlar. Umarım hem seveceğiniz hem de güleceğiniz bir bölüm olmuştur. Keyifli okumalar..)
Sabah karnımdaki sancılarla gözlerimi araladım. Hava daha tam aydınlanmamıştı. Başım Zeyrek'in göğsünde etrafı inceledim. Bir eli hala karnımın üstündeydi. Onu uyandırmamaya çalışıp yataktan çıktım. Zorluk çekerek banyoya gidip işlerimi hallettim. Karnımdaki sancının artması ve içimi kaplayan titremeyle hızlı adımlarla yatağa girdim. Daha Zeyrek'e doğru düzgün sokulmadan beni kollarının arasına çekti. Anlaşılan çıkardığım sesten rahatsız olup uyanmıştı. Boyun girintisine yerleştirdiğim başımın üstünü öpüp "Günaydın Şuri, sancın var mı?" diye sordu uykulu sesiyle. Dün geceki onca yol yorgunluğunun üstüne bir de benimle uğraşmıştı. "Çok değil, birazcık ağrıyor." dedim yarı utangaç yarı çocuksu sesimle.
"Ben sana diyorum çalışmalara başlayalım diye dinlemiyorsun beni. Beni dinleseydin şimdiye sancın kalmazdı." derken beni yan döndürüp arkadan belime sarılmıştı. Bu pozisyonda daha iyi karnımı ovabildiği için bunu yaptığını biliyordum.
"Ben mutluyum sancılarımla, bu acıdan bir erkeğe muhtaç olup kurtulacaksam kalsın daha iyi."
"E ama öyle?"
"Öyle falan değil, eğer bir gün bu sancılardan bu yolla kurtulacaksam o da ben istediğim için olacak. Sancılardan kurtulmak için yapmayacağım bunu."
"Peki bakalım. Bugün alışverişe gitme sancıların var yorma kendini."
"Hayır ya gideceğim, olur mu öyle şey hiç? Ne diyeceğim annene sancım var gelemem mi? Çok ayıp olur, hem bugün halletmezsem bu işi bir daha hiç alışverişe çıkamam. Zaten tek başıma dışarı bile çıkamıyorum."
"Buna da peki hatun ama sancın olduğu an beni ara gelip alayım seni."
"Eğer dayanamayacak gibi olursam ararım. Hadi kalkalım artık daha kahvaltı yapacağız geç olur. Annene de ayıp olur eğer gecikirsem."
"Ne alışveriş merakıymış anasını satayım, iki sarılıp okşamamıza izin vermedin." deyip karnımdaki ellerini çekti. Ben ise utangaçlığın verdiği etkiyle cevap bile vermedim. Yataktan çıkıp soyunma odasına geçtim. Kahvaltıdan sonra tekrar üstümü değiştirmemek için üstüme siyah, vücudumu tam saran, dizimin biraz üstünde biten triko bir elbise geçirdim. Saçlarımı taradıktan sonra arkama salık bıraktım. Ayağıma siyah süet çizmelerimi giydikten sonra aynada kendimi inceledim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Not; normalde çok önemli olmadığı sürece kombinin fotoğrafını bırakmam. Daha doğrusu genelde kıyafetlerini kendi kafamda kurguladığım için medyaya ya da araya bırakacağım bir foto olmaz. Ama şirin bir okurum isteği üzerine küçük bir tatlılık yapayım dedim. Bu senin içindi umut8mavisi.
Elbisemin altında kalan kolyeyi dışarı çıkarıp parmağımla okşadım. Her şeye rağmen bu kolyeyi de seviyordum. Fark ettim de yüzüğümü de seviyordum. Naz'ı da, Neşe teyzeyi de, Gül Sultanı da, Nazım amcayı da... Hatta ve hatta bu evi de seviyordum ama bir türlü Zeyrek'i sevemiyordum. Ne yapacaktım ben?
