DEMİRHAN

"Ona güven, onu bırakma."

Yeni bölüm geldiii..) Efsane bir bölüm oldu bence. Yorumlarınızı bekliyor olacağım. Görüşleriniz benim için önemli unutmayın. Keyifli okumalar...

Bu sabah her şey aynı ilerlemişti. Aynı monotonluk aynı sıradanlık. Naz kahvaltıdan sonra işe giderken Zeyrek çalışmak için üçüncü kattaki çalışma odasına çıkmıştı. Bende sap gibi kalmıştım. Yerimden kıpırdayamıyordum ve bu da yetmezmiş gibi konuşabileceğim kimse yoktu. Şuan boş boş kanalları geziyordum.

Saat öğen bire geliyordu. Yemeğin hazır olmasına bir saat vardı. Derin bir off çekip sertçe kumandanın kanal değiştirme tuşuna bastım. Bir hint dizisinin oynadığı kanala boş gözlerle bakarken saçlarıma konan öpücükle yerimden sıçrayıp arkama baktım.

Zeyrek'ti. Derin bir ohh çekip, "Ödümü patlattın Zeyrek yaa. Ne zaman geldin duymadım hiç?" dedim biraz sitemkar bir şekilde. Koltuğa dayadığı kollarını çözüp koltuğun etrafını dolaştı ve yanıma oturdu. Kollarını sıkıca bana dolayıp başını boynuma yerleştirip, "Sen kumandaya eziyet etmeye başladığından beri buradayım." deyince koluna bir tane vurup, "Çok biliyorsun madem can sıkıntıma bir çare bulmayı denesen? Bu saçma sapan programlar yayımlayan kanallarla baş başa kaldım sabahtan beri." dedim somurtarak. Zeyrek yanağımdan öpüp, "Hmm çok sıkılmışsın sen belli. Ne yapsak sana kitap falan mı alsak?" deyince kafamda bir ampul yandı.

Gözlerimden ışık saçarak Zerek'e dönüp, "Benim evimdeki ders kitaplarımı getirsek, bir de sürekli aldığım birkaç dergi var onların bu ayki sayılarını alamamıştım onları alsak olur mu? Lütfen Zeyrek olur mu ha ne dersin?" dedim yalvarırcasına bakarken. Zeyrek tek kaşını havaya kaldırıp biraz düşündükten sonra, "Olabilir, ben ilgileneceğim bu işle." deyince baştta çok sevindim ama aklıma düşen şey ile "İyi de benim evime gidip o kitapları teker teker toplamam gerekiyor. Her birinin kaldığım yerlerini işaretlemeliyim." deyince Zeyrek başını iki yana sallayıp, "Üzgünüm güzelim ama olmaz. Sen merak etme ben tek tek hepsiyle ilgileneceğim." deyince sesimi çıkarmayıp başımı önüme eğdim. Buna da şükür etmeliydim. En azından artık evde can sıkıntısından patlama gibi bir derdim olmayacaktı. İlgilenecek bir şeyler bulmuştum kendime.

Kapı zili çalınca Zeyrek benden biraz uzaklaşıp arkasına baktı. Bende onun gibi başımı çevirip bakarken arkamdan Zeyrek'in "Anne?" diyen şaşkın sesi yükseldi. Nasıl yani? Bu gelen Zeyrek'in annesi miydi?

Kadın sert bakışlarını üstümüze dikerek içeri doğru yürürken Zeyrek ayaklanıp yanımıza gelmesini bekledi. Böyle bir durumda ne olursa olsun saygıda kusur etmemeliydim. Zar zor da olsa ayağa kalkıp tek ayağımın üstünde durmaya çalıştım. Zeyrek bir kolunu belime dolayıp bana destek olurken Zeyrek'in annesi de yanımıza ulaştı.

"Merhaba oğlum. Bakıyorum da evlilik haberlerini başkalarından almaya başlıyoruz." dedi karşımızda dikilirken. Zeyrek boğazını temizleyip, "Öncelikle hoş geldin anne. Ve yargılamadan önce dinle olur mu?" diye sorarken Zeyrek'in annesi de beni inceliyordu. Üstümde siyah askılı bir tulum ve onun altında da krem rengi boğazlı bir kazak vardı. Saçlarımı da topuz yapmıştım.

O beni incelerken bende göz ucuyla onu süzüyordum. Gerçekten genç ve alımlı biriydi. Üstündeki marka kıyafetler üstüne tam oturmuştu. Boya olduğu belli kestane rengi saçları olgun yüzüne yakışıyordu. Beni incelemesi biterken hafif yüzünü somurttuğunu görmüştüm ama umrumda değildi. Sonuçta o beğenmezse belki Zeyrek benden vazgeçerdi. Ve evime geri dönebilirdim.

Kadın Zeyrek'e sarılıp öptükten sonra elini bana uzatıp, "Merhaba kızım ben Neşe Demirhan. Zeyrek'in annesiyim." derken bende elini sıkıp, "Hoş geldiniz efendim, ben de Şura." deyip elimi çektim. Kadın koltuğa otururken bizde yerimize geçtik. Zeyrek sadece elimi tutmakla yetinmişti bu sefer. Kadın inceler bakışlarını üstümüze dikerken sonunda "Anlat bakalım Zeyrek Begüm'ün söyledikleri doğru mu?" diye sordu otoriter bir sesle. Zeyrek'in kasıldığını hissederken "Begüm ne söyledi bilmiyorum anne ama evet dün imam nikahıyla evlendim."