Chapter Twenty Seven

1.4K 11 0
                                    



We're all at the same year, sabay-sabay kaming kumakain every lunch and pagka-uuwi. She's always with us- with Landon. She's also more clingy than me when it comes to Landon, I didn't mind it at first maybe she's just like that not until I heard something.

"Cam, I heard you and Landon broke up, I'm sorry.." Natamlay na sabi saakin ni Kristen, nagulat naman ako don san nya naman nasagap yong balitang yon, apaka fake news huh!

Sumunod na lumapit saakin si Megan. "You were a high school sweetheart but I think young loved doesn't really last till the end." Malungkot na sabi nya.

"Nakaka-inis lang kung iisipin, he got over with you so easily." Nagtataka akong tumingin sakanila.

"What are you talking about? We didn't broke up."

Napa-"huh" sila saakin. "So sino yong babaeng lagi nyang kasama halos minu-minuto." This is what I am talking about nali-left behind na ako dahil kay Audrey. I understand that she doesn't know anyone here in School but I think one month is enough for her to have her own friends and to be with them.

We're currently at the Cafeteria, Landon was the one who ordered the food, kaya dalawa nalang kami ni Audrey na naiwan ngayon sa table. "Landon were always be gentleman." Napa baling ako ng tingin sakanya, what does she mean by that?

"What do you mean?" She widened her eyes. "Oh during the summer vacation before going on his senior year we always got to some parks and museum he's always the gentleman and caring." She pretend to be imagining those time.

Magsasalita na sana ako kaso dumating na pala ang JOWA ko. "What are you guys talking about?" Magiliw na tanong ni Landon. Ngumite lang si Audrey at inabot naman ni Landon ang tray nya nandliit ang mata ko ng nakita kong pasimple nyang hinawakan ang kamay ni Landon. Landon doesn't mind it but I do! I know these kind of gestures I've been there galawan ko din yan noon pagka type ko ang lalaki although mga dogs sila- I mean sila yong naghahabol saakin.

Alndon sat beside me, he even chopped my steak para hindi ako mahirapan pa at tuloy tuloy ang kain ko after nya hiwain yon nakita kong iniisod pa ni Audrey ang plato nya kay Landon, nabitawan naman ni Landon ang kutsara nya na dapat isusubo nya na.

"You doesn't like the food?" Huh! Steak na yan ayaw nya pa sosyal na nga gusto nya pa super sosyal ganon?

Medyo nahihiyang nag dalagang filipina pose pa nga. "I can't cut the steak." Napa-angat ako ng kilay sakanya, she's staring at Landon smiling. Talagang harap harapan nya pang ginagawa ha. Andito yong Jowa, hello! Kumaway kaya ako para makaramdam sya.

Nakangiteng ibinalik ni Landon ang plato nya sakanya. Bumaling naman ng tingin saakin si Landon. "Oh bakit di ka pa kumakain, gusto mo subuan kita." Tumango lang ako, papabebe muna ako sa bebe KO. Natatawa nya namang kinuha ang kutsara bago sumandok at sinubo saakin.

Siniko ko sya pero mahina lang. "Ang laki naman nyan, mamaya mabulunan pa ako." Maloko syang tumingin saakin at inilapit ang mukha nya para bumulong. "I will choke you but in different way..." Hinampas ko sya. "Eto parang tanga, mamaya may makarinig sayo ha. Nakakahiya ka."

Hinawakan nya ang mukha ko at hinalik halikan ang buong mukha ko. "Ikakahiya mo ko ha." Lumayo na ako sakanya para tumigil sya at makakain na din, bumaling naman ang atensyon ko kay Audrey parang binagsakan ng langit at lupa ang mukha nya, napansin din ata yon ni Landon.

"Sorry to make you feel awkward, Audrey," Tumingin muna saakin si Landon. "We're just always like this, this is how we make lambing to each other." Tumango ako sa pagsang-ayon, I wanted to say "you hear that it's our normal thing".

Batavian TearsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon