The Playgirl's Game

Kabanata 26

Hindi ko na siya pinansin kahit pa naglalaro nanaman sa isip ko ang imahe ni Ezekiel na seryosonng nagtratrabaho sa office niya. I suddenly felt the heat on my cheeks.

"Hanggang kailan ka rito?" Pag iiba ko ng topic. He smirked when he realized that. Sabi na eh, kaya ayoko ng may nababalitaan na sinasamahan ko madalas. Naiissue ako. Tinutukso ng mga kaibigan ko sa akin!

Wow, choosy ka pa eh crush mo na iyang nalilink sa iyo?

"Until I had enough of the beach."

Pag katapos ng kain namin, agad na kong bumalik sa suite ko. Gusto ko nang magpahinga dahil pagod ako sa buong araw na pagtratrabaho.

Kinabukasan, nakaschedule akong maginspect sa buong resort. I wore my turtle neck sleeveless slit long dress. Alas siete pa lang ng umaga kaya magkakape na lang muna siguro ako sa lobby. Excited akong matapos ang araw na ito dahil day off ko bukas. I wanna swim and do para sailing.

Naupo ako sa favorite spot ko doon. It was an over looking spot at the beach. Nilapagan din ako ng waiter ng local newspaper kasama ang kape ko.

"Enjoy your coffee, Maam." Sabi niya pa.

"Thank you."

Sumimsim ako ng kape bago dinampot ang dyaryo. Seryoso akong nagbabasa roon ng isang editorial. Napapailing na lang ako sa topic.

The issue is about DOLE limiting the numbers of skilled workers who are going abroad because of the shortage here in our country. Hindi ko alam kung ano ang maiisip ko. Why would they do that? Bakit nila piniligilan ang nga manggagawang Pilipino na lumabas ng bansa at magtrabaho? Sa totoo lang, hindi mo sila masisisi kug gugustuhin nilang umalis ng bansa kahit painiiwan nila rito ang mga pamilya nila. Who would want to leave your family here and go to a foreign land alone if they can have a better pay in here? Pag dito ka nagtrabaho, hindi sapat ang kita mo para buhayin ang pamilya mo. Sabi nila around eight hundred to one thousand pesos daw ang wage per day.

Oh come on, I bet that's not the case when it's your contractor and the worker already.

"May I join this beautiful lady?"

Nanlaki ang mata ko nung marinig ko ang boses noon. Agaran ang pagbaba ko ng binabasang dyaryo at nalaglag nga naman ang panga ko sa nakikita.

Here he is, in his plain tan-colored khaki shorts and dark blue button down polo. Bukas ang tatlo ng unang butones ng kanyang damit at naghehello sa akin ang maganda niyang dibdib.

His left hand is inside his pocket while his right is holding a cup of coffee. Hindi rin nakatakas sa mata ko ang shades niyang suot na nakadagdag sa kagwapuhan niya. My heart raced loudly and I swear I can hear it already!

"E-Ezekiel!" Wala sa sarili kong sambit. He gave me a lopsided smile and took the seat in front of me. Agad lumawak ang ngiti ko nung may mapagtanto.

He is here! In front of me! Damn, I'm just stopping myself to jump in front of him!

"Why.." hindi ko matapos tapos ang tanong dahil distracted ako sa presensya niya. He smells so good!

"I figured out that I can't stay away from your for too long."

Tumango ako sa kanya at nag iwas ng tingin. I can't believe how giddy my heart was. Hindi ko na talaga maitatanggi ang epekto niya sakin. Hindi ko alam kung bakit imbis na mangamba ako ay naooverwhelm ang puso ko. The last time I felt this I was still innocent. I don't know how to translate it into words. Alam kong dapat nangangamba ako ngayon dahil mukhang may nagugustuhan na ulit ako after thirteen years but it feels freeing. Pakiramdam ko ay nagugulat ako dahil kaya ko pala ulit. Possible pala ulit.

"What are you thinking?" He asked when he got silence from me. Lihim akong ngumiti ng malungkot.

I should guard my heart right? He just want to see the playgirl play.

I'm still in a game I started.

"W-Wala." Sagot ko. He raised his brows upon hearing me. He leaned forward and look at me. Pakiramdam ko ay tinitignan niya ko ng tagos sa kakuluwa.

"What are you plans for today?" He asked. Napatingin ako sa paligid. Agad akong naconscious dahil karamihan ng mga babae ay nakatingin sa kanya! Sabi na nga ba. Distraction ang dala niya sa mga babae!

"Mag iinspection lang sa buong hotel." Sagot ko. Sumandal na siya sa kinauupuan niya at tumango. Sumimsi pa sya ng kape kaya ngayon ko lang rin naalala na may kape nga pala ako! Sumubok rin akong sumimsim pero malamig na ang kape ko.

"Until what time?" Tanong niya. Napaisip naman ako.

"Mga 5 siguro." Sabi ko. He nodded and took a glance in his watch. Nagtaka naman ako sa kanya. Wala ba siyang trabaho at narito siya?

"Alright. I'll sleep until 5 then we'll date." He announced. Napamaang naman ako sa sinabi niya.

"D-date?" Pagkukumpirma ko.

He smiled at me and I swear! Pakiramdam ko natunaw ako sa ngiti niyang yon!

"Yes, date. Let's make up for the stolen time we should have had."

He said, with hint of sadness in his eyes. Saglit lamang iyon pero hindi ito nakaligtas sa akin. My heart throbbed a little. Why is he sad? Why do I feel like he's hurting?

But damn, can I just do the inspection next week and spend the whole day with him?