upsidedown

Chapter 4

Natutuwa naman daw po ako kasi may mga silent readers po ako, mas maaappreciate ko po kung mgcomment at vote po kau. lalo na po sa mga error ko. libre naman po lait... ^…^

Erica's POV

Parang naramdaman niya biglang uminit ang pakiramdam nya. Pagbukas ng mata niya may nakakumot na leather jacket sa kanya, pag lingon niya sa katabi naka t-shirt nalang itong  lalakeng katabi nya.

Hindi tuloy niya malaman kung gigisingin ba niya para ibalik ang jacket pero nilalamig pa  siya at infairness mabango ang jacket.Parang ang sarap amuyin, ganon din kaya amoy niya? 

Saktong paghinto ng bus, siguro nasa Tarlac na sila dahil  yun ang sabi ng mamang dispatcher nung bago kami umalis kanina. She's about to stand up para umihi at yun ang isa sa dahilan kung bakit siya nilalamig. Nang masagi nya ung sapatos ng lalakeng katabi nya. Na hindi niya maalala kung ano pangalan na sinabi kanina.

"Sorry,sorry 'di ko sinasadya"

"Ayos lang, walang problema" na medyo inaantok pa pero nakangiti.

Bat ba ang gwapo ng lalakeng ito? kahit mukhang inaantok at bagong gising parang my something sa kanyang mga mata. 

pabalik na siya ng bus nung biglang

"Gusto mo?

May naka palad na balot sa kanya ,bigla niyang naisip ang jacket na nakakumot sa kanya kanina. kabastusan naman kung hindi man lng ngingitian ang lalake.

"Salamat, nakakahiya naman sayo, dapat yata ako nanlilibre kasi pinahiram mo aa akin yung jacket mo. at salamat pala ulit don mamaya pag akyat ibalik ko na."mahabang paliwanag nito.

"Gamitin mo muna, mukhang nakalimutan mo yatang nagdala ng extra jacket mo lalo at sa Baguio ka papunta.

May bibisitahin ka bang kamag anak don?"

Hindi makasagot at hindi malaman kung sasabihin ang totoong dahilan ng pag akyat ng Baguio, She's hesitant if she will going to tell the reason kung bkit sya pupunta don.

"Alam mo ba pasikot-sikot sa Baguio? Ang totoo nyan ngayon lang ako pupunta ng baguio ng walang kasama at wala din akong idea kung san pwedeng tumuloy"

"May alam akong place na pwede mong tuluyan. ilang days ba?"

"Three months"nahihiyang sagot nya

Hindi na sya ngdalawang isip na sabihin sa kanya tutal mukhang mabait naman at mapagkakatiwalaan.

"ang totoo n'yan, umalis ako sa amin, pero di ko rin masabi na naglayas ako kasi nag iwan ako ng sulat para di magworry ang mama ko,but I did'nt tell where am going, ang weird noh?!,"

"Ngayon lang ako nakarinig ng ganyan, umalis pero nag paalam"

"Ayoko kasing magworry parents ko sa akin, at sinabi ko naman na after three months uuwi na ako."

"Would you mind if I ask what's the reason why you stowaway?"

Ngiti lng ang naisagot nya, "by the way im ER, ERIN." ewan nya all of the sudden mas pinili nyang ibahin ang name nya.

Inabot naman ng lalake ang kamay nya.

"Marc here"

"nice meeting you, tara na aalis na yata ang bus."

" By the way, there is a place that you can stay there, actually don din ako tumutuloy kapag umaakyat ako mg Baguio"

nakikinig lang siya na my pagtataka.

may asawa na kaya ito? tinignan naman niya daliri n'ya wala namang wedding ring at mukhang hindi naman tiga baguio ang itsura and the way he talked ok naman hindi matigas.

"Im not what your thinking" ngiti nya at itinaas pa ang daliri.

"Sorry" ganon ba ako katransparent?!

"Ang totoo nyan hide away ko ang Baguio, pag gusto kong umalis sa magulong mundo ng Manila ito una kong pinupuntahan pag sobrang stress" kibit balikat nyang sagot.

"So, you're hiding someone now?"

"Parang ganon na nga, I just want to relax masyado lang siguro akong na pressure lately" Marc

Hindi na sya nagtanong, iniisip niya kasi pag akyat ng Baguio san sya tutuloy buti at maaga silang darating don my enough time sya maghanap ng matutuluyan. Hindi na nya ulit binanggit sa binata ang lugar na tutuluyan n'ya, ayaw nyang maging pabigat sa ibang tao lalo at kakikilala palang n'ya dito.

Baguio

"Sige, mauna na ako sayo"

"Wait, just incase need help call me in this number" abot nya sa maliit na papel.

Kinuha naman n'ya ang papel at ibinulsa.

"salamat ulit sa jacket, bye!"

Pagbaba palang ng bus naipikit na N'ya ang mata nya to inhale the fresh air, maaga pa kaya nanonoot sa ilong ang lamig, prang naamoy nya mga puno ng pine tree.

this is it! adventure time...