Model ❧ t.k

29 | Red Rose

– Dwa lata później –

Historia ta zaczęła się jak w wielu serialach lub też opowiadaniach różnorakich twórców, nie każda z nich jednak zawsze ma tak zwane szczęśliwe zakończenie, ale ta opowieść takie owe posiada.

To silne uczucie – zwane miłością – które połączyło dwoje młodych ludzi, związało ich już do końca życia razem, choć początki ich znajomości oraz pierwsze zrozumienie posiadanych uczuć względem drugiego wydają się podkoloryzowane, to przecież i takie wątki miłosne istnieją we współczesnym świecie.

Miłość od tak zwanego "pierwszego wejrzenia", będąca bardzo powszechna między innymi w wielu produkcjach Disneya czy też baśniach i tu znalazła swoje odzwierciedlenie. Taehyung pokochał Jungkooka widząc jego zdjęcia i twórczość, tak samo i było z drugiej strony, jednak to było jedynie zauroczenie, które z czasem przerodziło się w wielką i bezgraniczną miłość.

W ten sposób, teraz żyją jako szczęśliwe małżeństwo, mieszkające w Seulu, z zamiarem powiększenia swojej rodziny o małą kruszynkę.

W ciągu tych dwóch lat, wydarzenia przez które przeszli razem dostały się w ręce mediów, co spowodowało wielkie poruszenie wśród wielu fanów znanego fotografa, którzy żyjąc w przekonaniu, iż młody chłopak wiedzie życie jak z bajki, nagle zrozumieli co tak naprawdę mógł przeżywać, choć mimo wszystko i tak zawsze były, są i będą osoby, które tylko i wyłącznie czerpały by satysfakcję z czyjegoś nieszczęścia, ale kto by się tam nimi przejmował?

დ

— Jungkookiee, no szybciej! – wrzasnął młodszy Jeon, który patrzył jak brunet biegnie w jego stronę – Co ty taki wolny nagle? Wczoraj wieczorem taki wol-

— Taehyung! – przerwał mu – Po prostu chodźmy już i proszę, nie krzycz tak na cały parking...

— Czyżby Kookie się zawstydził? – spytał, sprawiając iż jego głos brzmiał bardziej dziecinie – No dobra, będę cicho.

Jeongguk złapał Taehyunga w pasie i złożył na jego różanych wargach słodki pocałunek, który przerwany został przez dźwięk flasha... Obaj poprawili okulary przeciwsłoneczne, które mieli na sobie i weszli do środka dużego budynku, gdzie czekała już na nich kobieta o nazwisku Kwon, która uśmiechnęła się widząc uśmiechniętą parę.

— Już jesteście! Dobrze, chodźcie za mną. – średniego wieku brunetka poprowadziła ich nie długim korytarzem do jednego z pomieszczeń i otworzyła drewniane drzwi. Poprowadziła ich do łóżeczka, gdzie spała maleńka Seoyeon, którą chłopcy postanowili przygarnąć – Niedługo powinna się obudzić, więc teraz możemy dopełnić resztę formalności i niedługo maleńka dostanie nowy dom. – kobieta uśmiechnęła się i spojrzała na śpiącą dziewczynkę. Miała zaledwie roczek i wymagała dużo opieki, ale była pewna, że Taehyung i Jungkook poradzą sobie, mimo iż na każdym kroku śledziły ich paparazzi.

Kilka dni później pokój, który od kilku tygodni stał pusty, ale wypełniony dziecięcymi artykułami, wypełniony był przez głośne śmiechy i głosy – raz młodszego a raz starszego Jeona – czytających bajki ich córeczce, którą szczerze kochali. Pragnęli, aby była szczęśliwa i dorastała w kochającej rodzinie, którą chcieli jej zapewnić.

I tak to właśnie było, a teraz tu kończę tą opowieść, obfitą w niezwykle wiele poplątanych wydarzeń, która ma swoje szczęśliwe zakończenie...

დ

— Kocham cię Jeon Taehyung. – zaśmiał się, wręczając jedną czerwoną różę ukochanemu.

— Kocham cię Jeon Jeongguk.