SENSİZ

~~~2~~~

Meriç bozuntusunun beni Ezgi'nin yanına bıraktıktan sonra sinirlerim yumuşamıştı."Sanırım Teyzemin sözünü dinlemeliydim" dedim.Ama tutkum olan şeyden de asla vazgeçmiyecektim.Ezgi atladı hemen sorulara.Meraklıdı kendisi.

"Kimdi o çocuk?Zenginmişte ha baya."

"Ya evet.Meriç efendi.Arabamın poposuna geçiren zengin çocuk."

"Vayy!Baya da havalı bir tanışma olmuş."

"Ne demessin."

Meriç'ten fazla söz etmek istemedim.Çünkü ettikçe sinirleniyordum.Sinirlenip Ezgi'ninde kalbini kırmamak için sustum.

Ezgi'de çok kalmayacaktım o yüzden 1 saatten az durup attım kendimi dışarıya.Aslında Meriç arabama vurmasaydı gezicek birsürü yer vardı ama tek çarem bir taksi bulup eve dönmekti.Öylede yaptım.Ama taksici amca biraz niyeti bozmuş gibiydi o yüzden fazla durmadan yarı yolda indim aşağıya.Böyleleride hep beni bulurdu ya.15 dakika kadar yürüdükten sonra eve geldim.Ayakkabılıkta yabancı bir ayakkabı vardı.Sanırım Görkem'in o "biricik arkadaşı" gelmişti.Kapıyı çaldım.Her zamanki gibi Teyzem kapıyı açması için Görkem'e sesleniyordu.Görkem'se "Vidio oyunları"yüzünden açamayacaģını söylüyordu."Ah bide bana büyü artık diyor." Sonunda teyzem söylenerek kapıyı açtı.

"Selam Teyze."

"Görkem'e bugün bulaşmasan iyi olur canım.Kafayı sıyırmış durumda."

"Ah.İşim olmaz."

Kapıyı kapatıp odama gittim.Üstümü değiştirmek için.Görkem ve arkadaşı vidio oyunu oynuyorlardı.Odaya girdiğimi bile farketmediler.Farkettirmek icin "Selam çocuklar."dedim.

"Senin yüzünden son canım da gitti."dedi Görkem.

Görkem'in arkadaşına bakmak ićin kafamı ćevirdim.Bana bakmamıştı bile.Ama benim ona baktığımı görünce o da bana döndü.İkimizde birden elimizi kavuşturup "Sen!"dedik.Sonra Görkem'e döndüm.Yatışmış olan sinirlerim yine tavan yapmıştı.

"Senin övdüğün, 3 hafta burada kalıcak arkadaşın bu muydu?Ben asla bunla vakit gećirmem bile."

"Amma abarttın ya.Araba sürmeyi bilmiyorsan niye çıkıyorsun ki trafiğe."

"Ya...Ama bu sana arabamın arkasını ćökeltme hakkını vermez."

"Bu konuyu halletmiştik dimi?"

"Yaa."diyip çıktım odadan kıyafetlerimi alıp."Sinir şey" "Özürlù işte."

Merić söylediklerimin hepsini duymuştu ama hićbir şey söylemedi.Kapıyı kapatıp odadan çıktıktan sonra benim hakkımda konuşmaya başladılar.Aslında Meriç benim hakkımda o kadar da kötü düşünmüyordu.Ama benim onun hakkındaki düşüncelerim sabitti ve asla değişmiyecekti."Aptalın tekisin Meriç ve asla değişmeyeceksin!"hâlâ kapının önünde onları dinliyordum.Sanırım son söylediğimi sesli söylemiştim.Meriç kapıyı açtı ve "Eğer benim hakkımda böyle düşünüyorsan kesinlikle düşüncelerin değişicektir çünkü bütün kızlar benden hoşlanır ayrıca kapı dinlemek iyi bir şey değil küçük kız."

"Bu kadar emin olma."diyip kıyafetlerimi giydim ve bahçeye indim.Çimlerin üstüne yattım ve dolaşmış olan kulaklığımı ćözüp kulağıma taktım, sakin bir şarkı açtım.Kendimi kötü veya yalnız hissettiğim anlarda böyle yapıyordumBeni rahatlatıyordu.Sizde yapabilirsiniz.Rahatlatıyor.

Teyzem çağırdı sofrayı hazırlamaya yardım etmem için.Kulaklığımı ve telefonumu çimlerin üzerinde bırakıp teyzemin yanına gittim.Ben çatalları sofraya götürürken Görkem ve Merić geldi.Meriç bana anlayamadığım saçma bakışlar attıktan sonra masaya oturdu.Bu nasıl bir tesadüftü bilmiyorum ama keşke karşılaşmasaydık diyordum.En kötüsüde bu bozuntuyu 3 hafta boyunca çekmek zorunda kalacaktım.

Yemek yedikten sonra Görkem ve Meriç odaya geçtiler.Teyzemin dayanamadığım ısrarlarından sonra bende gittim onlarla birlikte yukarıya."Hadi burada yalnız kalıcağına git ve onlara uyum sağla."diyordu.Çok ısrar edince kıramadım onu sonuçta bu hayatım boyunca o beni hiç kırmamıştı.Annemin yerini aratmamıştı.Meriç ve Görkem vidio oyunlarına gömülmüştü.Bende yanlarında kitap okuyordum.Onlara karışmaya niyetim yoktu.Ama Meriç böyle düşünmüyordu.Oyun kumandasını bana uzattı ve "Bir ele var mısın?Eğer seni yenersem bana bir şans vericeksin ve bana duyduğun o duyguları değiştiricem eğer sen yenersen burda kaldığım süre boyunca sana bir daha karışmam."

"Zaten yensen bile sana sürekli "Gıcık"muamelesi yapıcam çünkü öylesin.Ama bana karışmaman için bir şans varsa bunu değerlendirebilirim."dedim ve Görkemin kumandasını aldım elinden.

Oyun çok saçmaydı.Yani benim için.Kimse bir zombinin beynini yemesini istemez değil mi?Ama ben yedirttim, oyunu kaybetmiştim.Artık onu doğru tanımam için elinden geleni yapacaktı ve bende buna katlanmak zorundaydım.Malesef.Ama içimden bir ses "O kadar da kötü olmıyacak diyordu."