SENSİZ

~~~1~~~

Yaz tatilindeydik.Görkem ve benim için fazla öyle sayılmazdı gerçi.Teyzem bizim iyi yerlere gelmemizi istiyordu bu yüzden bize 1 ay vermişti dinlenmemiz ićin sonrasında özle hoca tutarak bizi ćalıştıracaktı.Görkem'in fazla hoşuna gitmemişti bu bende bayılmamıştım ama anneer ićin yapıyordum.Hâlâ küçük bir ćocuk gibi onların beni gördüklerini düşünüyordum ve böylece onların mutlu olması için çalışıyordum.Ama Görkem'in böyle bir bahanesi yoktu ki."Boşversene dersler kimin umrunda ki?"diyordu.Her zaman ona "Annen ićin."diyince de "Senden ayrılırım bak." diyordu."Artık liseden kurtulduģumuz ićin sorun olmaz" diyince de gülüyorduve gidip yatıyordu."Yatmak ve yemek yemek benim sevgililerim"diye de bir sözü vardı.Bence bu söz okulların duvarlarına kazınmalıydı.

Görkem'le aynı odada kalıyorduk.Genellikle ondan önce uyanırdım.Teyzemin "Uyandırabilirsin."komuduyla yorganını çekip gıdıklamaya başlardım onu.O da "Yade büyü artık."derdi.Ama bugün öyle olmadı Teyzem komut bile vermeden yorganımı çekip beni gıdıklamaya başladı.

"Büyü artık Görkem."

"Bu büyümeyle alakalı bir şey değil.Hayat doluyum bugün.İlkokulda en iyi arkadaşım olan Meriç bize kalmaya geliyor.3 haftalığına Antalya'ya gelmişler ve ailesiyle birlikte otelde kalmaktansa bizimle kalmayı tercih etti.Yani seni başka bir odaya gönderiyoruz."

"Aa!Sebep buydu yani."

"Kahvaltı hazır!"diye gürleyerek bizi cağırdı teyzem.

"Ne zamana burda olur?"

"Kahvaltıdan sonra."

"Eşyalarım kalabilir mi odada?"

"Kalsın."dedi ve aşağıya indik.Mükemmel bir kahvaltı bizi bekliyordu ama son 1 haftadır diyetteydim yani gevrekler beni bekliyordu.

"Bırak şu gevrekleride gel bugün güzel şeyler yaptım."dedi teyzem.

Eniştemde "Evet.Ilj defa yenebilecek konumdalar."dedikten sonra aralarında garip bir bakışma süresi oldu.Ne demeye çalıştıklarını ben bile anlayamamıştım.Teyzem enişteme gizli mesajlar yolladıktan sonra tekrar bana döndü."Hadi ama."Ben cevap veremeden Görkem malı söze karıştı:

"O gevrekleriyle mutlu teyzesi."

"Kapa çeneni aptal!"

Biliyorum.Biliyorum.Çok huzurluyuz.Farkındayım ama ne kadar çok sevsem bile Görkem'i bazen dayanamadığım olabiliyor.Ben gevreğimi ağır ağır yerken Görkem masanın altından ayağıyla bana vuruyordu inatla.Ama masadakilere hiç çaktırmadım bu durumu.Gevreğimi bitirince teyzemle dioloģa geçtim.

"Ben çıkıyorum."

"2 yıl çalışıp biriktirdiğin harçlıkla aldığın arabayla mı gidiceksin?"

"Evet.2 yıl ćalışıp biriktirdiģim harçlıkla aldığım arabayla biraz gezicem.Ehliyetimi dün aldım.Biliyorsun ya."

"Tamam.Dikkatli ol.Hemde çok dikkatli ol.Hatta Görkem de gelsin senle birlikte."

"Teyze gerçekten gerek yok."

Görkem girişti söze.Aman eksik kalsın!

"Gerek olsa bile gelmem.Bugün Meriç geliyor.Baya yakışıklı ha?"diyerek omzuma bir yumruk attı ve gözünü kırptı.Pislik!

"Neyse çıktım ben."diyip arabamın, kendi arabamın, evet bana ait olan arabanın anahtarını çıngırdatarak çıktım evden."Üvey Kardeşim"dediğim kızın yanına gidicektim.Adı Ezgi.Sevimli bir şey,çılgın,güzel ve kafa dengidir.Kısacası harika biri.Ama onla normal insanların anlaştığından daha farklı anlaşırız.

Aslında hiç trafiğe hiç çıkmamıştım bu ilk olucaktı.Anahtarı takıp gerekli önlemleri aldıktan sonra park yerinden çıktım geri geri.Sanırım alt komşumuzun arabası hafif hasar görmüş olabilir.Ama anlayışlı kadındır kızacağını sanmam.Park yerinden çıkıp trafiğe açıldım her şey gayet güzel gidiyordu.Arabam için doldurduģum kaseti takıp dinlemeye başladım.Ezgi'nin evine yaklaşmıştım ilk dönemeçten sağa dönüyordum ki arkamdaki araba benim arabamın poposuna yapıştı resmen.İyiki trafikten çıkmıştık.Arabadan inip arkamdaki arabaya doğru hızlıca yürümeye başladım.O da baya sinirlenmişe benziyordu.

"Ne yapmaya çalışıyorsun sen ya ben 2 yıldır bu araba için çalışıyorum!"

"Harbiden mi 2 yıldır bunun için mi?"

"Herkes senin kadar varlıklı olmayabilir."

"Tamam da hata senin."

"Ne?Ben...Ben...Dönüyordum işte sen çarptın ki bana."

"Evet de sinyal verseydin böyle olmazdı dimi?"

"Yinede hasarı karşılamak zorundasın.Ya sen kendini ne sanıyorsun ki?"

"Genç,yakışıklı,zengin,harika,mükemmel... daha sayabilirim."

"Aman yok kalsın."

"Kabul et benden hoşlanmaya bile başladın."

"Ha?Sadece zengin zübbelerden birisin sen.Kendini beyenmişin tekisin."

"Tamam.Tamam.Ver telefonunu hesabına yatırım yarın."

"Nerden bilicem ki yatırıcağını?"

"Niye sana yalan söyliyim ki?"

"Niye sana güveniyim ki?"

"Hadi kızım ya yetişmem gereken bir yer var senle uğraşamam."

"Beraber götürücez tamirciye sonra sende beni gitmem gereken yere bırakıcaksın."

"Dedim işte benden hoşlandın."

"Çok mu konuşuyorsun ya sen?"

"Hadi binde gidelim."

"İyi."

"Dünya da en kendini beyenmiş insan budur kesin"diye geçirdim içimden.

Tamirciye geldiğimizde sinirim biraz gecmişti.Ne de olsa kötü bir kaza gecirip kötü sonuclar alabilirdik.Bu yüzden şükrettim.

"Adın ne senin?"

"Yade."

"Meriç.Çok hoş tanışmadık ama."

"Eh.Öyle oldu biraz."

Tamirci dolu olduğunu ancak 3-4 haftaya tamir edebileceğini ve yedek parça gerektiğini söyledi.Biraz daha sinirlendim ve Meriç'te hasarı ödeyip beni Ezgi'ye bıraktı.Hayatımda tanıştığım en berbat insandı.Bir an benden bile berbat biri olduğunu düşündüm ama sonra vazgeçtim.Asla onun kadar karektersiz biri olamazdım ben.