Chapter THIRTY SEVEN -Хийсэн? Хийгээгүй?-

Start from the beginning
                                    

Үнэнийг хэлэхэд урд шөнө би юу ч хийгээгүй. Зөвхөн түүний өмссөн бүгдийг тайлж өөрөө цээж нүцгэн унтсан юмсан.

Ганц асуудал бол тэр жинхэнээсээ надтай унтсан гээд ойлгочихсон. Бүр тэр нүцгэн хажууд минь унтаж байсан болохоор баттай итгэсэн байх. Лизад хүрэхийг бас мэдрэхийг хүсэж байсан гэвч би хүлээх ёстойгоо мэдэж байсан юм. Тиймээс зүгээр хамт унтсан бид тэрийг хийгээгүй.

*уйлах*

Лизаг уйлах бүрт зүрхээр хатган өвдөж сэтгэл тавгүйтнэ.
Гэсэн ч би энийг хийх ёстой. Хоёр дахь аргаа түүнд хэрэглэнээ. Өөрсдийнхөө төлөө.
Хайрынхаа төлөө.

Лизагийн талаас

Хөнжлөөр биеэ ороон хана налан суугаад өөрийн эрхгүй уйлна.

Тэр яаж тэгж чадав аа? Яагаад?

Зохиогчийн талаас

Хаалга татсан ч цоожтой байв гэхдээ Жонгүкт түлхүүр бий.

Тэр хаалыг онгойлгон дотогш орон өөдөөс нь харан зогслоо.

"Гар!!" Лиза хурдхан босож биеэ ороон гартаа атгасан хөнжлөөсөө чанга базсаар ийн уурлалаа.

"Сэтгэл чинь ханаагүй юу?!! Гара-"

Гэж үгээ дуусгахаас өмнө тэр Лизаг хананд шахав.

"Яа Жонгүк!"

"Амаа тат эсвэл 2-р үедээ ормоор байна уу?" хэмээгээд жуумалзлаа.

Урсах нулимсаа нуухыг хичээнэ.

"Нэг зүйлийг хэлээдэх......чи ой санамжаа алдаагүй тийм биз дээ?"

Лизаг юу ч дуугарахгүй чимээгүй зогсох нь Жонгүкийг бухимдуулж байлаа. Тэгээд тэр хөнжлийг нь хуу татав.

"ЯА!!!" хэмээн орилж гараараа Жонгүкаас өөрийгөө нуухыг оролдоно.

Тэр Лизагийн гарыг чанга барин хананд улам шахав. Яг одоо Лиза нүцгэн байх бол Жонгүк түүнд биеэрээ наалдан зогссон байлаа.

"Үнэнээ хэл үгүй бол яг одоо би чамайг илүү хүчтэй *аана." гэж шүдээ зуун хэлэв.

Гэнэтхэн түүний дуу зөөлрөн тайвнаар "Чи ой санамжаа алдсан гэж жүжиглэж байгаа тийм үү?"

(Дууссан) BTS |Jeon Jungkook| Хүчээр гэрэлсэн нь Where stories live. Discover now