გულცივი (დასრულებული)

თავი 14

   დედასთან ერთად მისაღებ ოთაღში შვედი და დივანზე ჩამოვჯექი. ლაპარაკი დავიწყე:
-დედა, ის ბიჭი ხო იცი ჯიმინი?-ვეუბნები და თან ცრემლებს ვიწმენდ.
-კი, მერე?
-ჯიმინმა სიყვარული ამიხსნა და მეც გამოვუტყდი.
-რაააა?
-დედა ხო იცი, რომ ის ბიჭი ადრეც მიყვარდა..კარგი, ამას თავი დავანებოთ. შემდეგ საავადმყოფოში მე მას ვეჩხუბე. ყველაფერი ცუდი ვუთხარი, რაც კი შეიძლებოდა მეთქვა. მე მას გული გავუტეხე. ისეთი სიტყვები ვუთხარი, რისი წარმოდგენაც არ შეიძლება. დღეს კი სკოლაში ვიღაც გოგოსთან ერთად მოვიდა. ის გოგო ჩემი კურსელია. მე ვიეჭვიანე. დასვენებაზე ჯიმინმა ის გოგო გარეთ გაიყვანა, ძალიან დამაინტერესა სად მიდიოდნენ და გავყევი. ნეტა არ გავყოლოდი. ისინი კაბინსტში შევიდნენ და...-ამოვისლუკუნე- დააა მათ ერთმანეთს აკოცეს. გული ძალიან მტკივა. მე ის ძალიან ძალიან მიყვარს. მე მინდა წავიდე იტალიაში.
-ნუ მიიღებ ისეთ გადაწყვეტილებას, რაც შეიძლება მომავალში ინანო.
-არა, დედა მე ამას არ ვინანებ. იქ არ მივალ, იმ უნივერსიტეტში აღარ მივალ. ამ დღეს არ დავივიწყებ.
-....
-დედააა..-ხელი ხელზე დავადე.-დედააა, მისმინე! შემიძლია წავიდე იტალიაში, იქ განვაგრძო სწავლა. ასევე შემიძლია ვიმუშავო ნახევარ განაკვეთზე. ფულს გამოგიგზავნით. შენც კარგად იცი, რომ ჩემი ოცნებაა იტალიაში წასვლა.
-კარგი...
-რააა?
-კარგი-მეთქი!
-მართლა?
-ხო, მართლა! ანი, ძალიან ვინერვიულებ იცოდე. კარგად უნდა ისწავლო. იქ სულ მარტო იქნები. არ ვიცი თავს როგორ მიხედავ.
-დეეე, ჩემო საყვარელო-მივედი და ჩავეხუტე.-ნუ ნერვიულობ, გპირდები ხშირად დაგირეკავ. ფულსაც გამოგიგზავნი.
-ხვალ გაემგზავრები, წავალ და ბილეთს აგიღებ.
-მადლობა.
-იცოდე, იმ ბიჭს ამას არ ვაპატიებ. ჩემი გოგოს წყენა როგორ გაბედა. გავემზადები და წავალ. ბილეთს ვიყიდი, ხვალისთვის.
-კარგი-დედა ოთახისკენ წავიდა და გამზადება დაიწყო.

.....
  კარზე კაკუნი გავიგე. გავაღე. ნატალი და კლერი იყვნენ.
-ანი, როგორ ხარ? (კლერი)
-ძალიან შეგვეშინდა.(ნატა)
-ნუ ნერვიულიბთ. ყველაფერი კარგად არის. შემოდით.-მისაღებში შევიყვანე.
-ანა, ახლა რას აპირებ?
-ხვალ მივფრინავ.
-რაააააა?-თქვეს ორივემ გაკვირვებით.
-ხო, იტალიაში მივდივარ. ხო იცით, სულ მინდოდა იქ წასვლა. ახლა კი სასწავლებლად წავალ.
-ჯიმინს ამას არ ვაპატიებ, არასდროს!
-თავი დაანებე. მე მაინც მივდივარ.
-მარტო ხარ?
-კი, დედა ბილეთის ასაღებად წავიდა.
-ანიიიიიიიი-ცრემლები წამოუვიდა.-მოგვენატრები.-მომიახლოვდნენ და ჩამეხუტნენ.
-დაგირეკავთხოლნე და თან შეგიძლიათ ჩემთან ჩამოხვიდეთხოლმე, როცა უნივერსიტეტში არდადეგები დაიწყება.
-ანუ ახლა უნდა დაგემშვიდობოთ?(კლერი)
-ახლა ვიტირებ.(ნატა)-და ცრემლები ყველას წაგვსკდა...