sometimes i just can tell to deaths

Dear Elvis Presley,

Sevgili Elvis Presly,

Sen Harry'nin idolüydün, hâlâ öyledir sanırım. Onunla orada karşılaştığınızı umuyorum, seni daha önce göremediği için kahroluyordu. Utançla söylüyorum: seni o kadar fazla tanımıyorum. Birkaç şarkına kulak aşinalığım var -Harry sayesinde- ama öyle aman aman hayranın sayılmam.

Her neyse, Harry'nin orada yalnız olmadığı düşüncesi sanırım beni ayakta tutan tek şey. Yaşadıklarım kolaydı diyemiyorum, Elvis. O hayatımda en sevdiğim şeydi ve o artık yok. Onu orada yalnız bırakmayın, destek olun. Her ne kadar güçlü görünse de kırılgan. Tanrım, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum ama şöyle söyleyeyim; istesem de gözyaşı akıtamıyorum.

Harry'nin yanımda olmasını çok istiyorum, ama değil. Her sabah uyandığımda kendimi ona sarılı bulmak istiyorum, ama yatakta çaresizce yastığına sarılmış oluyorum.

Birini kaybetmek çok zor, tahmin edemeyeceğin kadar. Bunun için yeni kişilerle tanışmak istemediğime karar kıldım. Kime değer versem ellerimden kayıp gidecekmiş gibi hissediyorum, zaten kimseyle de flörtleşemem. Harry'ye ihanet eder gibi hissederim.

Taşıyamayacağım çok yük var, onu özlüyorum, onunla konuşur musun?

Sevgilerimle, Louis.