Dali-dali kong hinanap ang switch ng ilaw. In-on ko agad yon bago lumapit ulit kay Royce. “Hailey…”
Hinila niya ko palapit sa kanya bago niyakap. Sabay kaming bumagsak sa kama niya. Pumwesto siya sa ibabaw ko. Tinago niya agad ang mukha niya sa leeg ko. Dun ko lang naamoy ang alak sa hininga niya. Dear!
“Royce, baka pumasok si—Royce!”
“I’m so lucky…” Tumitig siya sa’kin. Hinawakan niya ang pisngi ko. Siguro sobrang pula na nito. Ramdam ko na. Argh! “To have you in my life… to hold you like this…”
“Ano yan? Farewell speech? Teka—ma—bigat ka, Royce.” Pinilit kong iiwas ang mukha ko sa kanya. Napatingin ako sa pinto. Nakasara yon. Natatakot ako na may biglang pumasok. Kahit wala kaming ginagawa, iba pa rin ang iisipin nila.
“Farewell speech? You want me to go? No way, Hailey. Dito lang ako sa tabi mo. Sa’yo lang ako.”
“Royce!—” Biglang bumukas ang pinto. Napatingin ako don. Samantalang si Royce ay sa’kin pa rin nakatingin. Nagulat si Levi sa nakita niya. Maya-maya ay ngumisi siya bago nilapag ang compress at first aid kit sa mini table malapit sa pinto. Sinarado niya agad ito na parang walang nangyari. Iniwan niya kaming dalawa ni Royce!
“Wait, Royce. Gagamutin ko muna yang sugat mo.” Tinulak ko siya sa abot ng aking makakaya. Mabuti nalang at lasing siya. Hindi na siya nakapalag. Tumayo ako at kinuha yung first aid kit. Nang humarap ulit ako sa kanya, nakita kong nakatayo siya at pilit na lumalapit sa’kin.
Kumunot ang noo ko. Ano namang problema nito? Hindi siya makalakad ng tuwid dahil sa sobrang kalasingan.
“Royce, bumalik ka don.”
“Shh…” Mabilis siyang nakalapit sa’kin dahil maliit lang ang distance naming dalawa. Nilagay niya ang noo niya sa balikat ko. “Don’t leave me…”
“Andito lang ako.”
Tumingin siya sa’kin bago ngumiti. “I’m glad.”
Hindi ko maintindihan kung anong nasa isip niya. Dahil ba lasing siya o ayaw niya lang iparamdam sa’kin kung anong nararamdaman niya? Ang gulo. Alam kong may mali. Hindi naman siya maglalasing kung wala e. Imposible ring nag-away sila ng Mommy niya. Hindi naman siguro gagawin yon ni Royce, kababalik lang ng Mommy niya kaya dapat masaya siya.
Hindi na ko nag-isip pa ng kung anu-ano. Basta ginamot ko nalang ang sugat niya habang nakahiga siya sa kama niya. Pahirapan pa bago ko siya nabalik sa kama.
Hindi ko alam kung saan nagpunta si Levi. Pero nung pauwi na, pinahatid niya nalang ako sa driver. Siguro dahil may iba siyang ginawa?
Pagdating ko sa bahay, naabutan kong nag-aabang ang kapatid ko. Napatayo siya nang makita ako. Kumunot agad ang noo niya nung makita ako. Nakita kong napatitig siyang maigi sa mukha ko.
“What?!”
Lalong kumunot ang noo niya. Tinitigan niya kong mabuti. Inirapan ko siya bago siya nilagpasan.
“Kamusta si Kuya Royce?” Tanong niya. Sumagot ako nang hindi tumitingin sa kanya.
Chapter 43: Bye. I love you.
Start from the beginning
