My dilemma

Hoofdstuk 32

Emily pov

Ik loop met Jayson mee naar de auto. Op dat moment begon het te regenen. Snel rennen we naar een dichtbijzijnde boom en we schuilen eronder. 'Blijf hier, ik haal de auto.' zegt Jayson en hij rent naar zijn auto toe.

Ik zucht en ik kijk om me heen, ik voel een hand op mijn schouder en geschrokken kijk ik achter om. Dan zie ik dat Justin achter me staat. 'Jezus ik schrok me dood!' hijg ik. 'Sorry.' zei hij terwijl ik zag dat hij moeite deed om niet in lachen uit te barsten. 'Ik..' 'Bespaar je me je woorden alsjeblieft.' onderbreek ik hem.

'Ik weet heus wel wat je door maakt Emily, mijn vader is 2 jaar geleden overleden het liefst wou ik alle handen van mijn schouders weg slaan en mijn vingers in mijn oor stoppen om niet te luisteren naar wat mensen te zeggen hebben zoals : 'Gecondoleerd.' of 'Ik heb medeleiden met je.' of 'Ik ben er voor je, sterkte.' vertelt hij. Ik open mijn mond maar er komt niets uit dus ik klap weer dicht. Het lijkt alsof hij mijn gedachtes kan lezen. Hij trekt me naar zich toe en hij geeft me een stevige knuffel. Ik zal je eerlijk zeggen, zijn knuffel is! de beste die ik tot nu toe heb gehad. Ik trok me niet weg en we bleven zo 2 of 3 minuten zonder een woord te zeggen.

Iemand schraapt zijn keel en Justin laat me los, ik kijk achter me en ik zie Jayson staan met zijn armen over elkaar. 'He.' 'Emily de auto in, nu.' onderbreekt Jayson Justin. Ik zucht en ik draai me weer om naar Justin. 'Bedankt.' mompel ik.

Ik loop naar de auto en ik stap in. 'Jullie hebben wel te lang geknuffeld, is er iets gebeurd toen ik weg was?' hij trekt zijn wenkbrauw op en ik kijk hem met grote ogen aan. 'Ben je gek?' schreeuw ik. 'Tuurlijk niet.' zeg ik op een zachtere toon.

Na een stille autorit die eeuwig lijkt te duren staan we voor mijn huis. Als Jayson wilt opstaan hou ik hem tegen. 'Ga naar huis, ik overleef het wel alleen.' zeg ik. 'Wat?Waarom?' ik zie de teleurstelling in zijn ogen maar ik ga er niet op in. 'Daarom, maar bedankt voor vandaag.' Ik buig naar hem toe en ik geef hem een kus op zijn lippen.

Ik stap uit en ik pak mijn huissleutels en zonder achter om te kijken loop ik naar mijn voordeur.

Wanneer ik jayson hoor wegrijden kijk ik achterom of hij wel echt is weggereden. Ik draai mij sleutel, wanneer de deur open is ren ik naar mijn kamer. Ik doe een zwarte spijkerbroek aan met een losse witte tanktop en mijn zwarte jacket. Ik doe mijn haar in een hoge staart en ik pak mijn telefoon en sleutels.

Ik loop naar mijn vaders werk plek, wanneer ik de kamer binnenstap voel ik een hele druk op mijn schouder. De beelden spelen in mijn hoofd, dat ik mijn vaders kamer binnen kom toen ik klein was en mijn vader lachend achter zijn bureau zat. Hoe hij naar me toe rende om mij te pakken en me liet zitten op zijn bureau en me kietelde. Ik ben de laatste paar jaren niet meer naar binnen geweest want het kamer zat op slot.

Ik veeg de tranen weg en ik loop naar de grote schilderij die op de muur hangt. Ik trek aan de grote plaat die onder de schilderij zat en hij komt uiteindelijk los. Het codeslot komt tevoorschijn en mijn vinger glijdt naar de gecombineerde cijfers die samen de code vormen. De hele muur verschuift en ik zie een donkere kamer. Ik doe het licht aan en ik zie alle wapens die mijn vader hier in huis heeft verborgen. Ik ben twee jaar geleden achter deze kamer gekomen, ik mocht er nooit heen het was me strik verboden alleen als het nodig was maar ik had nooit gedacht dat ik ze uberhaupt nodig zal hebben. Maar nu wel.

Het is tijd voor wraak...

___________

O my.. Waar is Emily mee bezig? Wat denken jullie wat ze van plan is?

Oja nog even dit, sorry voor de spelfouten in mijn verhaal. Ik ben niet echt een grammatica&spelling genie wat jullie vast hebben gemerkt. Sorry nogmaals dat het jullie irriteert, ik probeer om mijn fouten te verbeteren. Als je toch ergens fouten ziet, meldt het me alsjeblieft.

Comment&vote?

Groetjes x