My dilemma

Hoofdstuk 20

Emily pov

De volgende dag.

Ik ga met Adrean naar de stad om een cadeautje te kopen voor Jayson. We lopen langs de etalages en we stoppen bij een sport winkel. 'Serieus, wat moet ik voor een jongen kopen die alles al heeft en alles kan krijgen.' vraag ik aan mezelf. Jayson komt bij me staan en via het glas zie ik Adrean zijn schouders optrekken. 'Ik heb geen idee.' zegt hij lachend. Ik zucht en ik loop verder. 'Wat ga je voor hem halen?' vraag ik aan Adrean. 'Ik heb gesigneerde football schoenen besteld,en diegene die het heeft gesigneerd is niemand meer dan...Micheal Vick.' Ik kijk hem met verbaasde ogen aan en met mijn mond open. Micheal Vick is de lievelings rugby speler van Jayson. 'O my god, hij gaat het geweldig vinden!' zeg ik schreeuwend. 'Maar hoe heb je dat voor elkaar gekregen?' vraag ik verbaasd. 'Connecties.' zeg hij en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen 'Nou zeg maar tegen je "connecties" dat hij of zij ook een cadeau voor me kan regelen. ' zeg ik droog. Hij grinnikt en we lopen verder. We lopen langs een etalage met horlogo's en een horloge heeft mijn aandacht gekregen. Het is een zwarte horloge. (Plaatje van het horloge: http://www.dive-watch-connection.com/shop/15098-thickbox/casio-ef-552-1av-edifice-heren-chronograaf-sport-horloge.jpg )

Ik sleep Adrean mee naar binnen en ik stop bij de kassa. 'Hallo kan ik je ergens mee helpen?' vraagt de medewerkerster. 'Ja hallo, ik heb daar een hele mooie horloge gezien in de etalage. Ik wilde vragen of U het nog heeft?' ze knikt en ze loopt met me mee naar de etalage. 'Welke horloge?' vraagt ze. Ik wijs de zwarte aan en ze loopt weer terug naar de kassa. Ze maakt een laatje open en ze haalt er een doosje uit. Ze doet het deksel eraf en ik zie het horloge eruit glinsteren. 'Ja ik neem het.' zeg ik trots. Als Jayson niet blij is, dan mag hij dat horloge maar in zijn *piep* stoppen want de prijs is ook erg prijzig. '2300 dollar alstublieft.' zegt ze. Ik schrik ervan. '2300?' sis ik naar de werkster. Ze lacht en ik kijk naar Adrean. 'je bent zeker zo'n arm studentje?' zegt ze lachend. Ik kijk haar met een dodelijke blik aan en ik laat mijn gezicht weer verzachten. 'Wat moet een arm studentje hier in California? Please..' ik rol met mijn ogen en ik pak mijn pasje. 'Nou, die komen meestal met het geld dat ze met moeite hebben gespaard California bezoeken of ze proberen hier te studeren. Wat overgens niet vaak lukt en kan.' zegt ze. 'Zeker voor jou.' zegt ze daarna lachend. 'Weetje wat niet overgens niet kan? Jouw gezicht.' snauw ik. Ze geeft me een gemene blik en ik wil bijna op haar springen. Haar arrogantie kan ik totaal niet uitstaan. Ik steek mijn pasje erin en ik wacht tot dat ik mijn code in kan voeren. Ik doe mijn pincode, en voordat ik op het groene druk kijk ik naar Adrean. 'Kan ik 2300 dollar van je lenen? Vraag ik aan Adrean. Ik hoor de meisje hard lachen.'Wat?' vraag ik met gefronsde wenkbrauwen. 'Je verdoet mijn tijd, je hebt niet eens geld en je wilt een horloge kopen.' zegt ze spottend. Ik geef haar een neppe glimlach en ik druk op het groene knopje. De transactie is gelukt en ik zie dat ze meteen verbaasd naar haar beeldscherm kijkt. Ze doet het horloge en de bon en nog wat dingen in een klein tasje en ze kijkt me heel scheef aan. 'Nee ik ben geen arm studentje, en jij kan sowieso dit horloge niet kopen zonder korting. Wacht niet eens met korting?' zeg ik lachend. 'Dus beter lach je mensen niet uit, want geloof me dat smoel van je rot kop gaat snel weg als karma je komt halen.' ik pak het plastic tasje en ik geef haar een gemeen glimlachje. Ik loop naar buiten en ik sleep Adrean mee. 'Je hoefde niet zo gemeen te doen.' zegt Adrean. 'Kijk hoe ze bij mij doet?' vuur ik terug. Hij grinnikt en lachend lopen we langs alle winkels.

Ik koop nooit zulke dure cadeaus voor mensen, zelfs voor Natasha heb ik nooit zoveel betaald. Maar het is alleen dat hij mijn bodyguard is, en mijn leven zowat 2 of 3 keer heeft gered? 'Ik ben eindelijk klaar, en nu gaan we shoppen voor kleding.' zeg ik tegen Adrean. 'Wow wow. Je zei dat we alleen een cadeautje halen, niet dat we gaan shoppen?' klaagt Adrean. Ik zet mijn puppyogen op en een pruillip. 'Alsjeblieft?' zeg ik smekkend. 'Emily...' zucht Adrean. Ik kom steeds dichterbij en geirriteerd kijkt hij terug. Hij kijkt me aan en snel zie ik zijn mondhoeken naar boven schieten en ik zie hem weer glimlachen. 'Oke, maar dit is de eerste en echt zeker het laatste keer!' zegt hij opeens serieus. Ik knik en ik sleep hem bijna mee naar al mijn lievelingswinkels.