We Meet Again

Chapter 44

Omg~~~~ one chapter to go at matatapos na to T.T

BUT.May next story ako :) support nyo rin guys.

K.Enjoy guys <3

no proof reading >_<

votes and wild opinions?

----------

Chapter 44

"Oh? Napadaan ka? Himala ata na umalis ka sa tabi ng lalaki mo?" tanong sa akin ni Lei.

"Gaga! Diba sabi ko sayo pupuntahan kita dito. Pero bes! Ganda ng shop huh!" sabi ko sa kanya.

"Talaga? Thank you bes! Alam mo naman mahilig ako sa coffee so this! Tinulungan din naman ako ni Terrence." sabi nya.

Nag katuluyan din sila ni Terrence. Naman! worth it ang mga pinag-gagagawa ni Lei for that man.

"Oh? Napadaan ka? I mean bakit biglaan?" tanong nya sakin.

"Ah. Wala naman. Gusto ko lang mamasyal sandali." sabi ko

I stay quiet since that day na nalaman ko ang katotohanan about our past.

Masakit? Oo naman. Mahirap ang maakusahan ng hindi totoo. Sobra.

Pero tignan mo si Hendric. He's strong to accept me no matter what.

He just love me so much. Para magawa ang mga bagay na yun.

And I'm thankful for that.

Nag kwentuhan lang kami ni Lei for 2 hours. Naputol lang dahil sa tinawagan sya ni Tita. Ang mommy nya.

"Bes, sorry. Kailangan ko lang umalis kasi si Dad daw nasa board meeting na eh. Okay kalang?" tanong nya

I just laugh and bid her goodbye. Ang layo na nya sa dating magulong kaibigan ko. She's a nice woman ever since. Eh ako? Ginugol ko ang oras ko sa pag papahirap sa buhay ni Hendric.

Suddenly I miss him.

Nag tagal pa ko ng isang oras sa coffee shop. Ang sarap sa feeling nung amoy ng coffee.

After that I grab my bag and walk out. Napadaan pa ko sa mirror and nagulat ako na an-choga ng mukha ko.

Chararat ba? Kumbaga sa language ni JR.

So I decided to go to the car na para makapag ayos. I put eyeliner at lipstick and voila! Ang ganda ko pa din.

I drove calmly. Since nung hindi pa gumigising si Hendric. I never drove fast. Ang bagal nga eh.

I was surprised ng tumunog ang phone ko.

"Ano?"

"Si Hendric!"

"Huh?!"

"Just go here!"

And there naputol ang tawag ko.

I drove fast as I could.

Sorry but I need to go there . As in now!

"Nasan si Hendric!" tanong ko kina Mama

"He's on his room with the doctors." Sabi ni mom while crying.

Pumunta ko sa kwarto ni Hendric.

Para kong lumulutang.

Puno ng what if's ang utak ko.

What if galit sya.

What if Hindi na nya ko mahal.

What if ayaw na nya sa akin.

Nawala lang ako sa pag iisip nung nakita ko yung mga doktor.

Naka talikod sila sa akin. And when I called his name.

Humawi sila agad.

And I saw him.

With Camille.

"G-gising ka na?"

"Huh?" tanong nya.

"GISING KA NA!!!" and there I run to him and hug him.

"W-wait a-ano ka ba Melody may m-mga tao oh?" sabi nya.

"Nahiya ka pa!" and there I kiss him. Sobra sobra.

Natawa na lang ang mga doktor at umalis. Naiwan naman ang atribidang si Camille.

"Hoy Camille! Why are you still here? Wag ka nga! sabihin mo sa tito mo na may asawa na ko!" naasar tuloy ako sa kanya!

"Hindi kayo kasal!" sabi pa nya while standing. Hinayaan lang kami ni Hendric.

"Nabuntis kasi agad ako! Ba't ba?" singhal ko. Kaka asar to. Masaya na ko dahil gising na si Hendric.

"If I know malandi ka!" sigaw nya.

Hindi agad ako naka sagot dahil nag salita na si Hendric.

"Go away Camille." Buwan ba talaga to tulog. Hindi nag bago eh.

But then I hug him.

"Thank you." sabi ko

"For what?" sabi nya.

"For everything."

"Nahh. That's my responsibility and I love doing that." sabi nya.

"Basta,thank you." sabi ko.

I kissed him and hugged him at the same time.

Hindi ko mapigilang umiyak.

Nang mag kahiwalay kami. Nagulat pa sya.

"Holy cow!" sigaw nya

"Bakit?" tanong ko.

"Look at your self. Kalat kalat ang eye liner at mascara mo. Even your lipstick." sabi nya

Tinawanan ko na lang sya at hinalikan ko ulit.

" I love you"

"I love you too."

"I love you three"

"I love you four"

"I love you five"

.

.

.

.

"I love you one hundred and five"

"Enough na pagod na panga ko!"

"Sino bang nag simula?"

"Hypothalamus?"

"Nyenye!"

"Enough na kayo dyang dalawa. Itong gamot mo Hendric!" sita ni Ate Helena.

"Oo na."

~*~