We Meet Again

Chapter 29

Chapter 28

"Ate are you ready?" Tanong ni Mac sa akin while I'm straightening up my posture.

"Yeah bro. I'm ready." sumakay na ko sa Ford ni Mac.

Walang nakakaalam sa pamilya ko na ngayon ang graduation ko. Pero I know baka mamaya nandito ang mga iyon.

After hours of driving , nakarating din kami sa PICC. Nakita ko agad ang mga classmates ko. Lahat ay nag co-congratulate sa akin.

"Bes,ganda natin ngayon ah!" bati sa akin ni Lei. She's wearing her pink dress.

"Hindi naman masyado. Hahaha "

Naka itim kasi akong 'A' cut dress.

Nagkwentuhan lang ang mga classmates ko. Nang Oras na para mag speech ako sa harap.

"Good day my fellow graduates,this day is a very special moment in our lives. This will be the end of college life but then again, everything would just starts here!

Let me send our thanks to our teachers who guided us until this day. Ma'am, sir. You will always be our inspiration on reaching our dreams. You might not like us all but then again. Wala po kayong nagawa.

Fellow graduates I would like to say thank you and congratulations not as a cum laude but as a student who also dreams to be a a good architect someday. That's all and again congratulations."

Natapos ang ceremony. Nag iyakan na ang lahat.I will miss this school. I will miss everyone. Lalo na at aalis na ko mamaya. I got my diploma that will serves as a big opportunity to me sa Paris.

Palabas na sana kami ng Venue ng makita ko ang Family ni Lei.

They are so happy and proud of my best friend. I'm happy for her.

Kinawayan ko sya. Agad naman syang nag paalam kay Tito at Tita .

"Bes! Congrats ha?! By the way. Ihahatid ko na ba kayo?" naka puppy eyes nyang tanong.

I know she will miss me. I will miss her too panigurado yon.

"No, wag na baka makahalata sila eh. Mag papa drive na lang ako sa driver nyo. Iiwan na lang yung car." explain ko.

Nag iiyak na lang sya habang niyayakap ako. Ang adik nya talaga. Nag ba-bye na ko kina Tito at Tita.

"Bibisita ako dun bes promise! ingat kayo ha? Yung niece ko ha? Babae yan for sure!" paalala nya sakin.

"Oo na! palaguin mo na lang ang investment ko sa soon to be company mo ha! I love you bes I'll miss you!"

Sumakay na ko sa sasakyan syempre kasama ang kapatid ko.

Panay ang text nya sa cellphone nya. I don't know why. But wala naman syang girlfriend. Maybe sa school nya?

Its 2 pm nang dumating kami sa airport.

4 pa ang flight ko. Kinakabahan ako,baka kasi biglang dumating sina mom.

"Ate,baka ...."

"No they will not. Wala na Kong paki alam sa kanila. All I was thinking is my child at ikaw."

"But darating pa din ung panahon na kailangan natin sila."

"Will make it the other way around bro. Lalaban ako para sa anak ko at para sayo."

"Okay, well then. I'm to this fight ate."

"Salamat ha?"

"Ano ka ba ate. No biggies. Bumabawi lang ako."

"Kaya love kita eh."

"Ang cheesy mo ate!"

"Hahaha ikaw talaga! Alagaan natin ng sabay si baby ha? tulungan mo ko"

"No need to tell me."

Nag asaran lang kaming dalawa hanggang sa tinawag na yung flight namin.

Papaalis na ko sa departure area ng may marinig akong tumawag sa pangalan ko.

But then Hindi na ko lumingon.

'no turning back.'

Nabigla ako ng may humatak sa braso ko.

"You're not leaving me."

Nagulat ako. I'm speechless. Nabigla talaga ako! si Hendric ang na sa harap ko.

"I'm leaving."

"N-no" sabi nya.

"Deal with it."

"I can't "

"Then. Not my problem,its yours."

Lumuhod pa sya sa harap ko. Napaka plastik. Galing umakting ng pesteng to! He proves me nothing!

Kailangan ko ng iwan sya.
kasama ang pag mamahal ko.

Dinampot na sya ng mga guards.

He's crying. Good actor isn't he?

"Ate its time. We're leaving."

"Yeah. May the odds be ever in our favor again, good luck sa atin."

~•~

Eto na po

Short UD :D