We Meet Again

Chapter 41

an: Sorry po dahil Hindi ako nakapag UD agad.

ENJOY! Comment and Vote :D

---------

Chapter41

Dear Melody,

I am really sorry for what I've done. I just wanted to save you. I know that I can only help you by means of this. I'm really sorry forgive me dahil Hindi ko masabi sayo ng diretso ang mga reasons ko. I just wanted you to feel okay. Everything was planned and sorry for not mentioning this.

~love Hendric :)

That was the last letter that I've seen since I open the box.I'm really ungrateful of what I have done. Ang sakit ng mga pinagsasabi ko kay Hendric. Iniwan ko sya,I let years passed since I really don't care about him.

Hindi ko namalayan na may kumakatok na pala.

"Ma'am , handa na po yung ipinapaluto nyong Adobo." sabi ni manang.

"Ahh,sige po manang susunod po ako *sniff" sagot ko.

"Ma'am? Umiiyak po ba kayo? naku juice colored lagot kami kay ser." sabi ni manang.

Hinayaan ko na lang si manang. Patuloy kong tinititigan ang mga letters na nasa harap ko. There are pictures attached with it. I'm crying.

It hurts so damn much!

"Ba't ka daw umi---iyak?" nagulat ako ng pumasok si Hendric sa kwarto. Shocked was plastered to his face.

"Ano to?" tanong ko.

"Ba't mo ba ginalaw? I need privacy Melody!" sagot nya sakin.

"Damn! ANO TO!? SULAT MO SAKIN?!" kahit alam ko na yung sagot. Gusto ko sabihin nya parin sakin. Gusto kong ipamukha sa sarili ko na napaka TANGA ko!.

"Oo." sabi nya.

"Ba't di mo sinabe?, why did you keep things from me? why?" sunod sunod kong tanong. Tuloy Tuloy din ang luha ko.

Pinahid nya ang mga luha ko at niyakap ako. I feel safe. I'm on his arms.

"Kasi baka masaktan ka" sabi nya while brushing my hair.

"Ikaw naman yung nasaktan ko!" sabi ko. Agad akong humiwalay sa yakap nya.

"Ano to Hendric? Anong ibig sabihin ng sinabi mong ikaw lang ang makakagawa? Sabihin mo!" hindi ko mapigilan ang pagsigaw sa kanya. Sumasakit ang puso ko.

"Okay lang na masaktan ako. Basta ikaw diba? Kasi nga mahal kita. Sobra pa sa sobra. Don't asked please." sabi nya

"NO! Bakit nyo pinag planuhan yung mga nangyari noon?!" tanong ko ulit.

Hindi sya sumagot. Nawawalan ako ng pag asa. I need answers. I stand up from sitting. I went to the door.

Aalis ako. Pupuntahan ko si Mama or sino man. I need answers.

"Where are you going?" natatakot na tanong nya sa akin.

"Hindi na kaya ng konsensya ko Hendric. I need answers.... Ang sakit na...Kinakain na ko ng konsensya ko.....Ang laki ng kasalanan ko eh." sagot ko while sobbing.

"Babe, please don't. Wag na. Dito ka na lang. Dont go. Delikado. Umuulan." sabi nya ng may pag susumamo.

I didn't bother to listen. I run to our parking lot and went inside my Ferrari. Bago ko mapaandar ay naka sakay si Hendric.

"Bumaba ka dric." sabi ko

"No! I'll make sure that you are safe." sabi nya.

Hinayaan ko na sya. Hinarurot ko na yung sasakyan. I'm over speeding I guess.

"Slow down" sabi nya

"NO! I need to go there. Really. Now!" sigaw ko.

"For me. Slow down."

.

.

.

It was a matter of second when a truck hits my car. Came from our front.

It was really fast.

I was barely breathing, when I turn my head on Hendric side.

His smiling,the jerk is smiling.

"S-stay okay. Stay w-with our c-child..." he said.

"No we both will. Don't g-go.". I said.

Bago ko mapikit ang mata ko. Naramdaman ko ang pag hawak nya sa kamay ko. Na ngangatog yung hininga nya. Naririnig..naririnig ko.

Narinig ko din ang pag sabi nya ng

"I love you. I always will."

.

.

.

.

.

"Okay! Clear! Again !"

I've heard random voices.

Alam kong wala pa ko sa heaven.

But I felt so tired.

Super tired

"Time of death 12:05 am."

"Who?"

"Mon–".

I doze off.

~*~