We Meet Again

Chapter 39

Chapter 39

Responsibility

Its been a month since lumipat kami ng anak ko sa bahay ni Hendric. It was good to see my son smiling tuwing nakikita nya ang daddy nya.

Bihira na lang din kami mag abot dalawa dahil sa works. Nakakapag usap lang kami pag may duties sa anak  namin. Nag school na kasi si Franco dahil bored na daw sya.

Susme! kung alam lang ng batang ito na masarap matulog!

"Mymy' I have a school activity for the next week " paalam ni Franco while were eating our dinner.

"Okay' ano ba Yan? about saan?" tanong ko.

"Family program." and he eats his food.

Matapos ang hapunan, na banggit ko kay Hendric ang tungkol sa program at willing naman sya.

"I'm good with it. First time ko ang pumunta sa family program. Kaya okay sya sakin, nga pala ako na ang susundo kay King bukas ha?" paalam ni Hendric.

"Oh sige...4 pm yun, don't forget okay?" simpleng sabi ko.

Nauna na kong naka tulog dahil sa pagod. Rush ang paper works ko sa kompanya namin dahil sa records na dapat ng maipasa agad sa COO.

"Bye baby!" kinawayan ko na si Franco nang maka pasok sya sa sasakyan. Hindi ko sya mahahatid dahil sa maaga din ako.

"Mauna na din ako Rim. Di ka na ba sasabay?" tanong sakin ni Hendric na naka bihis na ng pang opisina.

"No' its okay dito ko muna tatapusin ang 12th set ng records ko eh." paalam ko.

Naka alis ng maayos si Hendric sa bahay. I forgot to remind him patungkol sa pagsundo kay Franco.

I finished everything bago pumasok ng opisina, its quarter to 10 am. Busy talaga ko. Nakalimutan ko ang oras. Nalipasan na ko ng gutom. Gahd! pagod talaga ko!

"Ma'am? May tumatawag po sa phone nyo." pag papaalam sa akin ni Tara.

Dinampot ko ang cellphone ko at sinagot ang tawag.

"Hello?"

"Is this Ms.Ybañez?"

"Speaking. Who's this?"

"Ma'am I would like to inform you that your son is still waiting here in school."

Nagulantang naman ang mga ugat sa katawan ko. Punyemas! Si Hendric ang dapat na nasa school kanina pa at sunduin ang anak niya!

"Oh sige I'm sorry ,sige susunduin ko na sya." I ended the call.

Walang sabi-sabing tumayo ako at kinuha ang gamit ko. Diretso sa parking lot. I drove fast as I can,within 15 minutes na drive ay naabot ko ang school ni Franco.

I saw him sitting beside a girl. Naka bungisngis ang batang babae but my son is reading his book.

"Anak!" tawag ko. Agad namang nag smile si Franco sa akin. Niyakap ko agad ang anak ko."I'm sorry baby" sabi ko.

He just smiled at me.

"Who is she?" tanong ko sa anak ko. Nag kibit balikat lang ito.

"I'm Queen Kaye Zamora po. Ang ganda nyo po!" bungisngis ng batang babae natuwa naman ako at nag sasabi ng totoo ang bata .

I drove fast para maka uwi. Bakas ang antok sa mata ng anak ko. Pag karating namin sa bahay ay agad ko syang pinakain at pinag shower para maka tulog na. Agad din itong naka tulog.

7pm na ng gabi at katapat ko ang laptop ko at ang iPad. I'm staring at Camille's Instagram. She posted a photo an hour ago.

'With Hendric Monteleone. I love you babe' happy birthday to me.

"Humanda kang lalaki ka." bulong ko sa sarili ko.

Mga lintek! Naghintay ang anak ko ng mahabang oras para sunduin nya. Nakiki birthday lang pala. Ang kapal ng mukha.

Sinubay bayan ko ang mga pictures na Pino-post ni Camille sa instagram. Mga higad na to! Nag haharutan pa sa sandbox ng Pampangga.

11:34 pm. exact time ng bumukas ang gate. Bumaba ako ng hagdan only to see my son's father with a phone on his ear and laughing.

Nag dilim ang paningin ko kaya agad kong hinablot ang phone nya at hinagis sa sofa.

"What the f–" I cut him off.

"Bullshit. Jerk asshole!" sigaw ko

"Anong problema mo?" tanong nya. Nakaka loko ang tanong nya.

"Diba dapat susunduin mo si Franco? Anong nangyare? Bakit ako ang sumundo? Bakit mo pinaghintay ang anak ko? Ba't mo pinag mukhang tanga? You're so bad!" dirediretso kong sabi. I'm shaking. Sa inis.

"I'm sorry I'm just b-busy" sabi nya.

"Liar! Galing ka sa birthday ni Camille. BIRTHDAY LANG! Ipinagpalit mo yung oras na kasama mo ang anak mo sa walang kwentang birthday!" sigaw ko. I'm talking for my child. He doesn't deserve this.

"Nakalimutan ko talaga sorry. I'm sorry babawi ako." pang eengganyo nya.

"Babawi? No need, cause I regretted every single thing that I gave you different chances na makasama ang anak ko. Don't worry starting today. I'm not going to give you any responsibility para sa anak ko. Dito kami titira but don't worry lahat ng expenses ng anak ko aakuin ko." sabi ko while sniffing

"I didn't say na Hindi ko gagastusan ang anak ko." sabi naman nya while pleading.

"Hindi basta bata ang anak ko! Anak mo yun! At hindi kayang sulsulan ng pera ang atensyon na kailangan ng anak ko na galing sayo!" I'm pointing every details. Tama mas magandang isang bagsakan ang galit ko.

"Responsibilidad ko kayo. Kaya gagawin ko ang lahat para maprotektahan kayo. Just give me chance." sabi nya

I walked at the stairs , tatabihan ko na ang anak ko sa pagtulog.

"Responsibility. A word that not all of us can handle. And chance? Ilang chance na ang kailangan mo ng alam ko naman. Nakakasawa na kasi eh."

"I'm s–"

"Tama na' I'm disapointed with you. Nung fiancée kita you disapoint me. Pati ba naman pagiging ama sa anak ko madi dissapoint din ako?"

I walked freely on the stairs. Gabi na. Inaantok na ko its been a long day.

Pahinga lang ang katapat.

~*~

VOMMENTS