Chapter 37

369 6 0
                                    

Chapter 37

Its been a week since nung incident na naganap. My son is still asking me about his father. Nakikita ko sa mga mata nya ang pananabik sa isang ama. Pag natataong nagtatanong sya,I will just smile at him and hug him. Tapos ko-kuwentuhan ko na sya hanggang sa malibang sya.

I'm not a good mother. I know it, Hindi ko man lang mabigay sa anak ko ang kumpletong pamilya. I can't make him proud. Pangarap ko noon na sana pag nagka anak ako,I want him to have a complete family but then look at Franco. Hindi ko man lang magawang ipayakap sa ama nya.

I was busy reviewing my designs ng may kumatok.

*toktok. (low budget ang sound fx)

"Ma'am you have visitor,Hendric daw po." pag papaalam ni Tara.

I let him in. Ohhhhhh! He's here.

"So what brought you here?" tanong ko Kay Hendric without looking at him.

"I'm here to tell you something." sabi nya

"Ohh? what is it?"

"I know the truth."

"Well that's nice." agad akong tumayo at hinarap sya.

"How come that he is my son." flat toned nyang tanong.

"Well. We had him after that time and I'm able to have him  and boom." simple ng explanation ko.

"Alam ko na yan! Yes we did that! But how come? Pina DNA ko yung bata and its possitive. Positive!!! Fvcking positive!"
nanggagalaiti na sya.

"Yeah, its really positive. Wala kang kawala. Anak mo si Franco." sabi ko while smirking.

"Fvck! How come! Nalaglag ang anak natin diba!?" sabi nya ng napapasabunot na sya sa buhok nya.

"I lied." simple kong sagot.

Nakita kong nanlilisik ang mga mata nya. Agad nyang hinigit ang braso ko and ouch! that damn hurts !

"You! How? arghhh ang sama mo!" sabi nya. Akmang sasampalin nya ko ng sigawan ko sya.

"SIGE! Ituloy mo! Ng wala kang kikilalaning anak! Alam mo kung anong kaya kong gawin...remember I used to hide him for almost 4 years!"

Nanggagalaiti na ko. I know I'm shouting but I also know na sound proof ang office ko.

"Subukan mo! mag kaka alaman tayo!" sigaw nya pabalik

"Gusto mo try ko ngayon din? sisiguraduhin kong kasusuklaman ka ng anak mo!" sabi ko. I know titiklop din to.

"Wag mo kong takutin Ybañez!" sigaw nya

"Awwww. Babe you used to call me by my first name. hahahaha!" niloko nya pa si Hendric. She wanted him to reach his limits

"Ang sama mo! How can you do this?"

"Wag kang mag malinis Hendric. Dahil simula palang we both know why I left my life here. Kaya wag mo kong pag salitaan ng ganyan dahil nakakahiya naman sa mala santong katulad mo na manloloko na sinungaling pa!"

Pumunta na sya sa may pinto but before she left the room she faced Hendric.

"Hendric. Please. Wag mo sanang mahawaan ng kakapalan ng mukha ang anak ko" ...

Hendric was dumb founded. He just exhaled. Siguro nga kasalanan nya din lahat, isip nya.

We Meet AgainWhere stories live. Discover now