Impossible

1

((Opowiadanie jest z perspektywy głównego bohatera Jacka (czyt: Dżaka) no to miłego czytanka.)) 

Po skończonej misji w Rosji dostałem kolejne zadanie ,które żeby wykonać to musiałem pojechać do Nowego Jorku. Chodzi o sprawę dziwnych zjawisk gdy ważne osoby polityki, bogacze i celebryci zostają zabijani. Zostało odnalezione że sprawcy tego mają w krwi dziwną substancję ,dzięki której można nimi sterować. Moim zadaniem jest dowiedzieć się czy dyrektor jednej szkoły macza w tym palce. A wiec wybrałem się do Nowego jorku. Niestety mój samochód biały Alfa romeo utopił sie w rzece ,więc byłem zmuszony zamówić taksówkę. Moim partnerem w sprawie miał zostać Ben Johnson ,który miał mi dać fałszywe dokumenty, powiedzieć dokładniej jak to wszystko będzie wyglądać i u którego będę mógł się zatrzymać na ten czas. Udałem się pod podany adres. Dotarłem pod wielki wieżowiec. Szedłem do środka i pojechałem na odpowiednie piętro po czym podszedłem do drzwi i zapukałem. Było słychać jak ktoś się o coś potykał i klną ze złości. W końcu drzwi otworzył brunet o krótkich włosach i ciemnych oczach, wysoki i umięśniony.

J(Jack): Ben Johnson??

B(Ben): Tak. Ty to pewnie Jack.

J: Tak.

B: proszę, wejdź do środka.- powiedział przesuwając sie bym mógł wejść.

Wszedłem do środka. Była to nie wielka kawalerka ... był syf. Wszędzie porozwalane pudła z różnymi rzeczami i pudełka po pizzach i innych daniach.

B: Sorka za bałagan. Nie lubię sprzątać. Że jest jedna sypialnia to będziesz spał na kanapie ,jeśli ci to nie przeszkadza.

J: Jeśli nie ma w niej karaluchów to w porządku.- powiedziałem z twarzą bez emocji a ten się zaśmiał.

B: Haha lubię twoje poczucie humoru. Postaw sobie torbę gdzie chcesz a płaszcz i kapelusz powieś sobie na wieszaku.

Bez słowa poszedłem powiesić mój biały płaszcz i również biały kapelusz na wieszaku. Płaszcz miał takie "pufki" w ramionach ,dzięki czemu wydawały się szerokie jak to mają mężczyźni. Wróciłem to ... ,który siedział na kanapie.

B: Siadaj.- poklepał miejsce obok siebie.

Usiadłem bez słowa i się trochę rozejrzałem dookoła.

B: Że taka kruszynka została agentem. Jak to zrobiłeś? Ile ty w ogóle masz lat?- powiedział biorąc puszkę piwa i pijąc.

J: 23.- gdy to powiedziałem ten sie u krztusił i zaczął kaszleć.

B: Myślałem że masz co najmniej 19.

J: To ci nic o mnie nie powiedzieli?

B: Nie. Wiesz że im się nie chce załatwiać takich rzeczy. W końcu nie jesteśmy dziećmi i sami możemy się przedstawić i takie tam.

J: No tak.

B: No właśnie. No ,ale poznawanie się zostawmy na później. Teraz co do misji. Dyrek jednej akademii jest podejrzany bla bla bla o tym wiesz. Co dotyczy się ciebie to to że pójdziesz do tej szkoły jako nauczycielka francuskiego i będziesz miał sie dowiedzieć czy ten koleś maczał w tym palce.

J: ...Nauczycielka?- zapytałem lekko załamany.

B: No tak

J: lubisz mówić "no tak" co nie?

B.: ....No tak.- westchnąłem jeszcze bardziej załamany: Pójdziesz tak jako Jacklin ((czyt: Żaklin) Moliere. 

J: Czemu muszę być kobietą? Nie mogę iść jako  n a u c z y c i e l?