Bir Tutam Hasret

25.Bölüm

Bir kadın ve çocukla nereye gideceğini  bilmeden yürüyen Rıfat çaresizlikle düşünüyordu.
Arkadaşlarının çoğu bekardı onların evine gidemezdi.
Bankasındaki para bile sınırlı olan adam Kemal'in parasına da ,Ayşe'nin parasına da dokunamazdı.
Bu halde aldığı işsizlik parasıda belli olan adam ne yapacağını nereye gideceğine dair bir yol ararken Kemal'in ağlama sesi ile bir kaç adım ötesinde kendine boncuk kara gözleri ile.Ayşe'in  mahsun bakışları ile karşılaşıp derin bir nefes aldı.

"Ben nereye gideceğimizi bilmiyorum. Evlendik ama sen hala kaçaksın. Mehmet abiye ya da bir başkasına da sığınmak istemiyorum." Ayşe gelip adamın elini tuttu.
"Sabah olmasını bir yere oturur bekleriz sonra bir ev tutarız . Sen ben ve Kemal yaşar gideriz olmaz mı ?"
"Olur hemde çok güzel olur da ,ev tutmaya param yeter mi bilmiyorum ki   ,Ayşem özür dilerim ben sana layık ,yeterli biri değilim. Hiç bir şeyim yok !"
Kızın gözleri yaşlar ile dolunca Rıfat akan yaşları tek tek parmakları ile sildi.
"Sen geldin ,beni annene babana ezdirmedin . Elimden tutup o cehennemden kurtardın ya ben seninle her yerde yaşarım ,hem bizim paramız var. Ahmet vermişti bana hala duruyor. Senin verdiğin harçlıkları da biriktirdim ben .Kemal'inde parası var banka da ama ona çok zorda kalmazsak dokunmayalım geleceği için kalsın." Deyince Rıfat karşısındaki kızın anlayışına kendine bakarken ki aşkına yeniden aşık oldu.

   "Özür dilerim sana sarılmadan bekle beni demeden gitmemeliydim. Sizi bir eve yerleştirip iyi olduğunuzdan ,rahat olduğunuzdan emin olmadan gitmemeliydim."

Rıfat pişmanlıkla kavrulurken Ayşe adamın uzanıp elini tuttu.
"Kader Rıfat ,biz seninle kavuşamadan ayrılığıda yaşayacakmışız demek ki ! Hem artık birbirimize kızmanın , suçlamanın bir önemi yok .
Sen geldin ya bizi korudun ya yeter ."

"Bundan sonra ayrılmak yok . Bir tek ölüm ayırır bizi duydun mu alın yazım ?"

Ayşe adamın söylediği son söz ile soğuğa rağmen yanaklarının kızardığını hissedip sanki Rıfat bunu görüyormuş gibi başını eğip saklandı.

"Utanma , sen artık benim helalimsin . Bu çaresiz kalbime hep imkansız bildim ama artık helalsin . "Deyip yeniden alnından öptü.

İkisi içinde yeni yeni bir yakınlık oluşuyor ve bunu durdurmak istemiyorlardı.
Ayşe ' de , Rıfat'de bu yakınlığın normal bir şey olduğunu düşünüyor sımsıkı sarılmak ,birbirlerinde huzur bulacaklarını düşündürüyorlardı.

Tabi bunun için Kemal hastalanmadan gidecek bir yer lazımdı.

Rıfat aklına gelen arkadaşı ile gülümsedi.
"Gidecek bir yer buldum." Dediği an Ayşe adamın eline uzandı.

"Neden Cristina'nın ailesinin evine gitmiyoruz ki ! Ne zaman ihtiyacın olursa gel demişti . Kemal onların da torunu yardım ederler bize ."

"Abimi kabul etmeyen aile bizi eder mi ?"

Ayşe başını eğince Rıfat elinden tuttu.
"Tamam madem sen oraya gitmek istiyorsun . Öyle yapalım ben karımın sözünü dinlerim "diye gülümseyince kızda bulundukları duruma rağmen gülümsedi.
Rıfat ayağından dolayı araba kullanamayacağı için , taksi bekleyen çift karşılarına Mahir'in çıkması ile birbirlerine baktılar.

"Selamun aleyküm Rıfat !"
"Aleyküm selam ."
"Hayırlı olsun evlenmişsiniz bugün abim söyledi. ."
"Sağol ."

Mahir bu soğukta bu halde niye sokakta olduklarını merak edip soracakken gelen taksi ile konuşan ,fiyatta anlaşmaya çalışan Rıfat'ın yanına doğru yürüdü.

"Kalacak yer lazımsa Mehmet abimlerin üst katı boş . Sizden iyisini mi bulacak ?" Dediğinde Rıfat durdu Ayşe'ye baktı.

"Sen ne dersen nereye gitmek istersen oraya giderim ben ."