🌞☔❄
အခ်ိန္ေတြက ျဖည္းျဖည္းေလးသြားေနလား...
သတိမထားမိေလာက္ေအာင္ ျမန္ေနတာလား..
မကုန္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေတြက်..အကုန္ျမန္ပီး...
တခါတေလက်ေတာ့...တကယ္ကို ေႏွးေႏွးေလး..။
..
"ရာသီဥတုကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္မွာေဟ့"
ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္ပီး ေျပာလိုက္တဲ့Ericစကားေၾကာင့္ တီတီေရာ မြန္းေရာ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြရပ္ပီး အိမ္ျပင္ဘက္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္...
"ဘယ္သြားၾကမလဲ Eric"
"ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ကြာ"
Ericက ငါးမ်ွားတံထားတဲ့ ဂိုေဒါင္ဘက္ကို ေမးေငါ့ပီးေျပာတယ္..
"Christmas မတိုင္ခင္ အဝမ်ွားရမွာ..ေနာက္ရက္ေတြဆို လူအရမ္းမ်ားပီး သြားလို႔မေကာင္းေတာ့ဘူး"
"ဟုတ္သားပဲ Christmasေတာင္ နီးလာပီ "
"အံမယ္ ဒီ၂ေယာက္က အတိုင္ေဖာက္ညီေနၾကတာ ငါလဲလိုက္မွာေနာ္"
"ဘယ္သူက မလိုက္နဲ႔ေျပာလို႔လဲ တီတီရဲ႕"
"မလိုက္ေစခ်င္တဲ့သူ႐ွိတယ္ေအ့"
"သူလိုက္ရင္ ငါးေတြပါ နားၿငီးပီးမလာၾကေတာ့ဘူးကြ"
Ericက လ်ွာထုတ္ျပပီး အိမ္ထဲေျပးဝင္သြားေတာ့ တီတီက လိုက္႐ိုက္ေလရဲ႕... ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းေဆာ့ေနတဲ့ လူႀကီး၂ေယာက္ကိုၾကည့္ပီး မြန္းဆီကိုပါ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္လာတယ္....
ေျသာ္...ငါလဲ မနဲ႔ ဘယ္ခ်ိန္မွ ဒီလိုေလးေပ်ာ္ရပါ့မလဲေနာ္..
မ အေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္လာတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္း ဒီေန႔အတြက္missionကို လဲ့လဲ့ဆီပို႔ေပးလိုက္သည္။
အခုတေလာ စိတ္ခနခနေကာက္ေနတဲ့ မ ေၾကာင့္ မြန္းမွာ ဘာလုပ္လုပ္စိတ္မပါ.. အရင္တခါတပတ္ေလာက္အဆက္သြယ္ျဖတ္ခံရပီးထဲက မြန္းမွာ ႐ွိသမ်ွအခ်ိန္ေတြအားလံုး မ ဆီ ပံုေပးထားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ရသည္။
မအားရင္ အားေအာင္ လုပ္ရသည္။
တခါတေလဆို ညေတာင္မအိပ္ျဖစ္။
သခင္မေလးနဲ႔ စကားေျပာေပးရသည္။
ဒီေလာက္အလိုလိုက္ေပးေနေပမဲ့ မ တေယာက္ဟာ စိတ္ေကာက္တဲ့နကၡတ္နဲ႔ ေမြးလာသလားမသိ။
အခုလဲ စိတ္ေကာက္ေနျပန္ပီ။
