Save Me

1

Met mijn koffers in mijn handen sta ik voor de ingang van het internaat. Hier begint mijn nieuwe leven, dat hopelijk een stuk beter zal zijn dan het voorheen was. Zuchtend pak ik mijn koffers weer vast en sleur ze achter me aan het grote gebouw binnen. Ik kom terecht in een best ruime hal met aan de linkerkant wat stoelen en rechts en balie. Er staat verder niemand dus loop ik meteen door naar de balie. Een blonde mevrouw kijkt op van haar computer en kijkt me vragend aan.

"Ik ben nieuw." Zeg ik tegen haar.

"Naam?" Is haar korte antwoord.

"Mijn naam is Madison Brown." Antwoord ik beleeft terug. Ik heb namelijk wel manieren.

Ze tikt wat op de computer en komt na wat lijkt een eeuwigheid aanlopen met wat papieren. Ze zegt mijn kamernummer en gooit alle papieren en een sleutel op de balie neer. Goh, wat is ze toch lekker behulpzaam.

Ik pak al mijn spullen weer vast en kijk op de bordjes. Kamers 1 tot 200 linksaf en kamers 201 tot 400 rechtsaf. Snel gerekend betekent het dat er 800 mensen op deze school zitten. Als je twee mensen per kamer rekent. Omdat ik kamer nummer 58 heb besluit ik het bordje te volgen en linksaf te gaan. Ik duw de deuren open en kom terecht in een lange gang. Aan de linkerkant is een deur met 1 er op, en rechts een deur met twee. Wat betekent dat ik aan de rechterkant moet zijn.

Ik begin weer te lopen door de gang tot ik eindelijk bij de goede kamer aankom. De sleutel steek ik in het slot en langzaam duw ik de deur open. Een lichte niet al te grote ruimte komt te voorschijn. En eerlijk gezegd is het erg leuk ingericht. Links staat een grijze bank met daartegenover een witte stoel en de televisie. Daarnaast staat nog een zwarte kast.

Ik trek mijn koffers mee naar binnen en blijft abrubt stilstaan wanneer ik een mannenstem hoor.

"Wat doe je in mijn kamer?" De jongen komt de hoek om gelopen en leunt ongeïnteresseerd tegen de deurpost aan. Al snel valt het kwartje bij mij. Ik deel een kamer met een jongen.

"Dit is ook mijn kamer vanaf nu, als je het niet erg vind mag je mijn slaapkamer wel laten zien." Zeg ik op dezelfde manier terug. Ik heb vaak genoeg over me heen laten lopen. Dat gebeurd niet meer.

De jongen knikt alleen en loopt voor me uit.

"Jake Miller. " Zegt hij.