Turkse Leyla

21.

Ik maak me een beetje op en doe een spijkerbroek met een Levis trui aan en ben omw.

Daar aangekomen bel ik aan en Ferdi doet open, zijn gekrulde haar zit een beetje in de war, hij heeft een trui en niks trainingsbroek aan. Hij kijkt verbaast op. 'Ehm, mag ik binnenkomen?' Vraag ik. Hij zegt niets, maar houdt de deur voor me open. Ik ga naar binnen en ga op de bank zitten. Ferdi blijft staan, hij lijkt lichtelijk geïrriteerd. 'Kan je alsjeblieft naast me zitten?' Vraag ik. Hij ploft naast me neer. 'Kijk het spijt me zo erg Ferdi, ik had echt nooit zo over je mogen denken.' Begin ik. 'Maar probeer mij ook te begrijpen, je spreekt voor het eerst met iemand af en je voelt je duizelig, oké het is 100 procent mijn schuld dat weet ik.' Zijn blik verandert een beetje. 'En geloof me het had niks met je afkomst te maken, bij een Turk zou ik precies hetzelfde gereageerd hebben!' Zijn gezicht ziet er weer zoals gewoon uit, aardig. 'Vergeef je het me?' Vraag ik smekend. 'Ja.' Zegt hij. 'Omgg, dankje!' Zeg ik en ik geef hem een knuffel. 'Maarehhm, ik ga maar weer.' Zeg ik, aangezien ik niet was uitgenodigd.
'Je kan blijven hoor.' Zegt Ferdi.
'Okee.' Zeg ik en ik ga weer zitten.
We praten wat over het leven, over familie, eten, lievelingsdieren en alles.
Als ik op de klok kijk zie ik dat het al half 1 is. 'Wajoo, het is al half 1! Ik ga maar weer.' Zeg ik. 'Ik breng je wel.' Zegt Ferdi en hij brengt me op zijn scooter naar mijn huis. 'Kan ik je voor de deur afzetten, of wil je paar straten verderop?' Vraagt hij. 'Gewoon voor de deur, er is toch nooit iemand thuis.' Zeg ik. Hij zet me af en voor mijn deur blijven we even staan. 'Dankjewel dat je kwam.' Zegt hij. 'Geen probleem.'  Zeg ik. En opeens kwam hij dichterbij en kuste hij me. Hij laat me weer los en half in shock zeg ik: 'd-dag...' Ferdi zwaait en stapt weer op zijn scooter. Ik loop mijn huis in en denk: Leyla, hoe kan je zo erg veranderd zijn?

Ik poets mijn tanden en ga met hoofdpijn in bed liggen, dan zie ik dat ik een berichtje heb van Mert.
Kan je bellen?
Vraagt hij.
Sure
Zeg ik en ik bel hem meteen. 'Hey, hoe gaat het?' Vraagt hij. 'Prima hoor, met jou?' Vraag ik. 'Ook goed.' Zegt hij. 'Hoe gaat het met Nisa?' Vraag ik. 'Goed hoor, ze is alleen een beetje stilletjes ofzo laatste tijd, weet jij wat er aan de hand is?' Vraagt hij. 'Ehm, nee.' Lieg ik. 'Dan zal er wel niks zijn.' Zegt hij en ik krijg meteen buikpijn van het liegen, hij zou eens moeten weten! 'Maar Leyla, ehm mijn vraag was, ehmm, zou je misschien een keer met me willen afspreken? Als je wil natuurlijk hé, als je geen  zi-..' 'ja!' Zeg ik. 'Echt?!' Vraagt Mert. 'Oke, wanneer kan je?' Vraagt hij. 'Morgen?' 'Prima.' Zegt hij. 'Maarehm, Leyla, Nisa gaat hier niks van weten toch?' 'Nee tuurlijk niet.' Zeg ik. 'Oke, mooi, dan ehm tot morgen?' Zegt Mert. 'Byee.' Zeg ik en we hangen op.

Het is de aandacht waar ik gek van word.

Ik ga naar de woonkamer en open een random netflix film, ik doe het licht uit en pak chips. Plotseling gaat mijn telefoon af, een onbekend nummer. Agh wie is dit nou weer?
Ik neem op en zeg: 'wat?'

'Leuke film kijk je Leyla...' zegt een mannenstem

Mijn hart begint snel te kloppen en hijgend van de angst zeg ik: 'wie is dit??'

Maar er is al opgehangen. En dan zie ik de gordijnen bewegen.

Vinden jullie het spannend??
Votee♡