" Mirannn ! Kuzey altına yapmış değiştirsene !" diye bağırdım Simay ı emzirirken.
" Hayatım sen neden değiştirmiyorsun işe gideceğim ve Kuzeyin kakası gerçekten pis kokuyor ! "
" Sıra sende Miran ! Hem ben daha sabah Güneyinkini değiştirdim, sıraya uyman lazım , hem değiştirsem bile Kuzey in ağlaması gene durmuyacak çünkü o seni istiyor. İşe de gitmiyorsun bugün ! "
" Tamam Ada işe de gitmiyorum Kuzeyin altını da değiştiriyorum ama adam akıllı değistiremezsem kızmak yok.Anlaşalım , tamam mı ?"
" Tamam tamam sen yeter ki Kuzeyin altını değiştirip susmasını sağla ."
Miran oflaya puflaya odaya girdi.Kuzeyi ve gerekli eşyaları alıp yatağa doğru gitti.Hastaneden çıkalı neredeyse 3 ay oluyordu ve Miran benden iyi bebek bezi değiştirmeyi öğrendi.
Her defasında düzgün değiştiremem diye sızlansada bunun için kursa gittiğini Yektadan duymuştum.Aslında dalga geçmek istesemde bu konuyu sadece Yekta bildiği için bana söylemenin cezasını ona ödetirdi bu yüzden sesimi çıkartamadım.
Hastane kaldığımız 1 ay süresince Miran bir çok kursa gitmiş.Yemek yapabiliyor , çocuklarımızın banyosunu bile o yaptırıyordu.
Aslında bebeklerimiz de babalarının onları yıkamasına bayılıyorlardı. Hele Kuzey herşeyini babası yapsın istiyordu.Simay ve Güney daha çok bana düşkünlerdi.
Simay ve Güney in aynı benim gibi mavi gözleri var.Kuzeyin ki ise babası gibi yeşil .Simayın saçları simsiyah aynı benimki gibi , Güney ve Kuzeyin saçları ise kumral babaların ki gibi.
Sadece Güney ikimize benziyor. Halbuki Simay bana , Kuzey ise tıpkı babasına.
Simay her yere gülücük saçarken , Kuzeyin bana gülümsediğini görmedim halbuki babasına hergün gülümsüyor.Güney ise yeri geldiği zaman gülüyor.
Daha 4 aylık bebek olmalarına rağmen Kuzey çok ağırbaşlı , Simay çok hareketli , Güney ise .. aslında Güneyi anlatmaya kelimeler bulamıyorum.
Ben düşüncelere dalmışken Kuzeyin kıkırdamasıyla bakışlarımı onlara çevirdim.Miran Kuzeyin çıplak karnında ellerini hareket ettiriyordu.Kuzey bundan çok hoşlanıyor biliyorum ama ben yapınca ağlamaya başlıyor.
Kucağımda uyuyan Simayı Güneyin yanına yatırdıktan sonra yatağa doğru yürüdüm.
Miran bir an için başını bana döndürüp tekrardan Kuzeyle oynamaya döndü.
Yanlarına varıp Kuzeyi alnından öptüğüm an ağlamaya başladı.Kuzeyin susması için garip garip şekiller yaparken Miran gülerek Kuzeyin yan tarafına yatmış beni izliyordu.
Sinirden ağlama durumuna geldiğim halde ne Kuzey ağlaması durmuş ne de Miranın sırıtması yüzünden silinmişti.Kuzey susmassa Güney ve Simay da uyanacaktı bu sefer gerçekten oturup ağlıyacaktım.
Kuzey ağlamalarının arasında eliyle saçımı çekince acısıyla inlemeye benzer bir ses çıkardım.
O sıradada Kuzey gülmeye ve Miran da Kuzeyin elinden saçımı kurtarmaya çalışıyordu.Ama Kuzey inadına ilk çektiğinden daha hızlı çekiyor ve benim acıma kahkahalarla gülüyordu.
Sinirden ve acıdan gözyaşlarım yavaş yavaş dökülmeye başladı.Bir kaç damlası Kuzeyin yüzüne düştü.
Sonra eliyle yavaş yavaş ta olsa saçımı bıraktı.Saçlarım ellerinden kurtulduktan sonra ağlama köşem diye adlandırdığım cam kenarında manzaraya dönük koltuğuma ilerleyip ağlamama orada devam ettim.
