Play Him Dirty

Hoofdstuk 36 - Verstoppertje

Ace

Het lijkt alsof mijn brein kortsluiting kreeg, ik weet niet waarom ik dat zei. Ze kijkt mij met grote ogen aan maar haar lippen blijven als twee magneten op elkaar gedrukt. Mijn hart begint enkele tellen sneller te kloppen en ik heb geen idee wat mij overkomt. Het is duidelijk dat ik niet onverschillig ben als het om Elena gaat en dat kan mij nog in de problemen brengen. Ik moet mijn hoofd koel houden en niet als een gek onzin lopen praten. "Ik heb alcohol nodig." Hoor ik haar zeggen waarna ze onder mijn armen glipt en met snelle passen de gang uit loopt. 

Het is vreemd, deze hele situatie is vreemd. Ik had nooit gedacht dat ik werkelijk contact met haar zou zoeken. Het enige wat ik wou is dat Georgi zou stoppen met racen en Elena uit zijn leven verwijderen was het meest voor de hand liggend. Als Roxanne opeens uit mijn leven zou verdwijnen zou ik niet weten wat ik met mezelf aan zou moeten. Ook al kunnen we het niet altijd even goed met elkaar vinden, ze is echt mijn tweede helft. Ik kan af en toe streng voor haar zijn maar ik doe het enkel omdat ik wil dat ze veilig is. De wereld is niet rooskleurig en al zeker niet in Chicago. 

Dat is een van de redenen waarom ik niet wil dat ze op de racen aanwezig is, ze is mijn kleine zusje en als haar iets overkomt dan vergeef ik het mijzelf nooit. Ik moet al iedere dag met het feit leven dat Kate hier niet meer is en dat komt ook door mij. Het is allemaal mijn schuld.

Misschien kon ik daarom de trekker niet over halen, ze is ook iemands zusje. Georgi zijn zusje en laat ik hem nou net haten. Ik had hem moeten vermoorden, al van in het begin. Alleen wil ik niet dat hij sterft, ik wil alleen maar beter dan hem zijn. Ik ben altijd al de beste geweest en nu komt hij die titel van mij af nemen. 

Ik laat een lange zucht horen vooraleer ik achter Elena been. Straks loopt ze het huis nog uit of wilt ze op zoek gaan naar Bennett. Hij leeft nog, laat ik het daar op houden. Ik ren de trappen af en sla enkele treden over. Als ik beneden ben kijk ik argwanend om mij heen, ze is niet te vertrouwen. Het zou mij niet verbazen als ze zich achter de deur van de keuken had verstopt met een pan in haar hand om mij bewusteloos te slaan. Met kleine passen kijk ik om mij heen en besluit de keuken in te lopen waar ik haar aantref. 

Ze heeft een fles whiskey in haar hand die ze met grote slokken in haar lichaam forceert. "Ho ho hoe kom je hier aan?" De deur van de berging staat open, dat zegt al genoeg. Ik loop naar haar toe en neem de fles uit haar hand. "Zo is het wel genoeg." De fles is voor een vierde uit gedronken en meteen wilt ze terug naar de fles whiskey grijpen. Ik hou de fles hoog boven haar hoofd zodat ze er niet aan kan, ze slaat haar beide handen gefrustreerd tegen mijn borstkas aan.

"Jij bent echt saai." Ik rol met mijn ogen, we weten allebei dat ze de meeste adrenaline die ze in haar leven heeft gehad aan mij te danken heeft. 

"Wil je een alcoholvergiftiging?" Snauw ik. 

"Jij hebt hetzelfde effect op mij dus veel verschil zal het vast niet uitmaken." Zegt ze kattig. 

"Wat?" Die ene seconde waar ik niet op let heeft ze de fles uit mijn hand gegrepen en rent ze naar de berging toe. Ze knalt de deur dicht wanneer ik net naar binnen wil lopen. Ik duw de klink naar beneden maar ik hoor dat ze hem al op slot draait. Ze moet terug naar buiten, de berging staat vol met alcoholische dranken en volgens mij boeit het haar echt niet hoe snel ze dronken zal raken. 

"Elena doe nu die deur open!" Roep ik kwaad, wat houdt ze er van om mij steeds boos te maken.

"Nee." Is haar simpele antwoord, wanneer ik glas tegen elkaar hoor klinken sla ik met mijn hand op de deur. 

"Ik ben heus niet meer bang van jou nadat je de trekker niet durfde over te halen." Ze is mij aan het uitdagen, misschien krijgt ze moed door de alcohol die als een sneltrein door haar aders aan het vloeien is. Soms begrijp ik haar echt niet, ze weet wat de consequenties van haar daden zijn maar toch geeft ze er niets om.