Play Him Dirty

Hoofdstuk 21 - Nieuwe Roommate

Langzaam open ik mijn ogen wanneer de zon naar binnen schemert, verward wil ik rechtop gaan zitten maar wordt tegen gehouden. Met een kleine paniekaanval kijk ik om mij heen en merk dan dat ik in een rijdende wagen zit en degene die mij tegenhield was mijn gordel. Tot mijn opluchting is Kenza degene die de auto bestuurd, ze merkt dat ik wakker ben en overhandigt mij een kleine verfrommelde zak. "Ik heb wat voor je over gelaten." Ik neem de zak aan en zie dat er nog een chocoladekoek in zit, ik zeg niets en neem een hap van de koek. Ik voel mij zo brak, ook al had ik gisteren niet eens een druppel alcohol op. Ik ben op dit moment gewoon futloos. Mijn nek voelt stijf aan, en met mijn hand wrijf ik er moeizaam over heen. 

"Er is ook nog wat fruitsap op de achterbank als je dorst hebt." Laat ze mij weten terwijl ze nog steeds geconcentreerd is op de weg voor haar. Ik klik mijn gordel los en reik naar de fles fruitsap die half leeg is, de volgende minuten werk in mijn eten naar binnen waarna ik diep zucht. "Sinds wanneer ben je wakker?" Vraag ik aan Kenza en merk nu pas dat ze terug op het grote parkeergebied rijdt, we zijn terug op het kamp. Blijkbaar waren we dan al een tijdje onderweg, ik was zo moe gisteren dat ik in slaap viel tijdens Kenza haar verhaal. Ik heb er niet veel van meegekregen en herinner alleen dat Davon een drankprobleem had. Ik denk dat ze wel blij is dat ik zo snel in slaap ben gevallen. Dat ze niet alles heeft moeten delen met mij, misschien is het ook veiliger voor haar als ik het hele verhaal niet weet. Al komt daar later wel verandering in.

"Ik kon niet slapen al ben ik nu doodop." Antwoordt ze nadat ze keurig heeft geparkeerd en haar autosleutels uit het slot heeft gehaald. Ik zou waarschijnlijk ook geen oog dicht doen zou ik weten dat mijn vriend met een andere vrouw in bed ligt. We stappen beide uit en Kenza haalt nog snel haar gerief uit de kofferbak. Ik vind het zo erg dat ik terug ben op dit vreselijke kamp, al was mijn weekendje vrij alles behalve beter. Alles zat mij tegen, alsof de duivel een vloek over mij had uitgesproken. "Hoe laat is het?" Vraag ik al geeuwend, ze opent de stalen deur met haar pasje en laat mij binnen. "Tien over elf, de meisjes hebben nu schietles." Een misselijkmakend gevoel overweldigt mij en ik voel mij niet meer veilig, de atmosfeer die hier hangt doet mij rillen. Ik voel mij aan mij lot over gelaten en wil hier niet zijn maar ik weet dat ik op dit moment geen andere keus heb. 

"Moet ik nu meteen aansluiten?" Ik kom wat paniekerig over waardoor ze even moet lachen. "Nee, je haalt het straks in tijdens je pauzes." Vertelt ze mij, ik kijk haar met open mond aan. "Ik mag vandaag niet naar buiten?" Verduidelijk ik haar, ze knikt en duwt een zware deur open waarna we in de gang met de kamers belanden. "Niet huilen nu het is maar voor een dagje." Zegt ze spottend, ik kijk haar met een doodse blik aan terwijl zij juist een grimas op haar gezicht heeft. Opeens houdt ze halt voor haar deur en ik doe hetzelfde aangezien ik het raar vind om nu zomaar door te lopen. "Niets zeggen tegen de meiden over gisteren en vergeet alsjeblieft hoe ik mij gedragen heb." Ik zie aan haar blik dat ze haar nog steeds schaamt en nu ben ik degene die moet lachen. 

"Ja en nee." Zeg ik wat haar twee rollende ogen oplevert. "Chop chop, ga maar naar je kamer." Jaagt ze mij op, zuchtend draai ik mij om en vervolg mijn weg naar mijn eigen kamer. Ik klop op de rode deur en na enkele seconden wordt er open gedaan, ik schrik even als David niet degene is die voor de deur verschijnt. Shit dat is waar ook, ik zou een nieuwe roommate krijgen. "Kom je nog binnen of blijf je daar staan?" Vraagt een zwartharige jongen, mijn aandacht wordt getrokken door zijn ogen die schitteren als kristallen. "Uh ja." Is mijn hakkelend antwoord, ik loop naar binnen en wend mijn blik van hem af. Ik besef nu pas dat ik een veel te grote trui en joggingsbroek aan heb, mijn haar is intussen opgedroogd waardoor het heel ongelijk is gaan krullen en over mijn make-up wil ik het niet eens hebben, hij ziet mij ook weer meteen op mijn mooist. Ach, eigenlijk zou het mij niets moeten schelen. 

"Elena toch?" Ik knik als bevestiging en blijf dan maar midden in de kamer staan. "Aiden." Opnieuw knik ik, ik staar even naar de grond waarna ik aan mijn mouwen begin te friemelen. "Je hoeft niet zo raar te doen, ik ga je niet op eten." Een kleine lach verlaat mijn lippen en zijn strakke blik verzwakt, hij ziet er best exotisch uit. "Ik ga dan maar douchen." Ik loop snel de smalle hal in naar mijn kamer toe, meteen loop ik naar mijn bed en haal een broek samen met een dikke trui uit de lades. Snel pak ik nog wat ondergoed en loop dan de badkamer in. Aiden lijkt wat zachter dan David, althans dat straalt hij nu uit. Ik ken hem natuurlijk niet en het zou zo kunnen zijn dat ik helemaal een verkeerd beeld over hem heb.