Play Him Dirty

Hoofdstuk 30 - Donkere Persoonlijkheid

Ik ontwijk zijn duistere blik en sta tegen de grond genageld. Hij komt dichter bij mij staan en kijkt naar het shirt alsof het een vuil stuk stof is dat door verschillende zwervers gedragen is geweest. Hij neemt het shirt beet en trekt mij op die manier naar zich toe. "Waarom heb je zijn shirt aan?" Fluistert hij intimiderend in mijn oor, mijn ademhaling versnelt en ik begrijp niet waarom. Ik doe niets verkeerd, wat kan het hem schelen dat ik Aiden zijn shirt aan heb. "Mijn kleren zijn niet gewassen deze week en ik had geen schoon shirt meer." Leg ik hem op een rustige toon uit en probeer het stukje in mij dat schrik heeft te verbergen. 

Hij draait de dunne stof in zijn vuist waardoor ik maar enkele millimeters verwijderd ben van hem. "Luister nu goed naar mij," Een akelige rilling loopt over mijn nek heen als ik zijn adem voel branden op mijn huid. Hij vestigt zijn ogen op mijn gezicht en legt zijn hand in mijn nek, een warm gevoel overrompeld mij en ik doe er alles aan om rustig te blijven onder zijn aanraking. 

"Als ik je nog een keer in zijn kleding zie dan draai ik je nek met je mooi hoofdje honderdtachtig graden de andere kant op." Zijn zachte manier van praten maakt mij oncomfortabel en ik wil mij zo snel mogelijk verwijderen uit deze situatie. "Ik ben... niet bang van jou." Pers ik over mijn lippen, hij moet niet denken dat ik zo makkelijk schrik van hem heb. 

Een bespottelijk lachje verlaat zijn lippen vooraleer zijn gezichtsuitdrukking weer ernstig wordt. Zijn hand in mijn nek is al snel niet meer zo teder en zacht, hij heeft mij in een wurghouding. Hij doet niets maar het feit dat hij zijn hand op die manier durft te gebruiken is een waarschuwing. Mijn hart lijkt stil te staan maar toch zet ik een ongeïnteresseerde blik op terwijl ik eigenlijk doodsbang ben. 

"Hebben wij elkaar begrepen?" Met zijn duim streelt hij zachtjes over mijn nek en zijn harde uitstraling verzacht weer. Ik knik alleen maar en dat is genoeg voor hem om zijn hand uit mijn nek te verwijderen. Ik ben er van overtuigd dat hij een bipolaire stoornis heeft, mijn bloed begint langzaam te koken. Eerst doet hij aardig en lijkt het alsof hij om mij geeft en een paar uur later zegt hij dat hij mijn nek zal breken als ik niet luister naar hem. 

"Ga je omkleden." Beveelt hij mij als ik bij hem vandaan loop. Ik draai mij om en kijk hem al een stuk zelfverzekerder aan. "Best." Met een simpele beweging belandt het shirt op de grond wat Ace zijn mond open doet vallen. Ik vervolg mijn weg en negeer de zenuwen die op een razendsnel tempo door mijn lichaam gieren. 

Waarom ben ik zo impulsief? Ik loop door de gang met mijn beha aan terwijl Ace achter mij aan holt. Ik word terug getrokken aan mijn pols en kom voor de derde keer voor de bipolaire idioot te staan. "Laat mij los." Breng ik dwingend uit, ik heb geen zin om zijn spelletjes. Iedere keer weer opnieuw grijpt hij mij vast alsof ik een marionet ben die enkel maar doet wat hij wilt. 

"Elena je bent mij echt aan het testen vandaag en het duurt niet lang meer voor mijn geduld helemaal op is." Waarschuwt hij mij, ik trek mijn pols los uit zijn grip en kijk hem vurig aan. Ik zie dat zijn ogen beginnen af te dwalen en knipper daarom twee keer met vingers om zijn aandacht te trekken. 

"Ik heb er genoeg van." Spuw ik uit, nu dat zijn hand niet meer om mijn keel zit geklemd voel ik mij een stuk zekerder. "Als je echt genoeg van mij had dan had je zojuist je shirt niet uitgetrokken." 

"Ik was gefrustreerd." Ga ik op hem in. 

"Seksueel gefrustreerd?" Een verleidelijke lach speelt rond zijn lippen. 

"Nee jij maakt mij gefrustreerd!" Roep ik grommend, mijn wangen lopen rood aan en mijn lichaamstemperatuur lijkt met enkele graden te stijgen.

"Je hebt gewoon een goede beurt nodig." Brengt hij schaamteloos uit. Dat is de druppel. Mijn hand was maar enkele centimeters verwijderd van zijn wang wanneer Ace mijn pols beet neemt voor ik hem een klap kan verkopen. 

"Hou je handen thuis, ik heb al eerder polsen gebroken." Ik wring mijn pols uit zijn hand en gun hem geen blik meer als ik mijn weg vervolg naar Kenza toe. Ik zal wel een shirt aan haar vragen. Het duurt maar enkele seconden voor Ace naast mij loopt. 

"Waar denk je heen te gaan?" Ik rol met mijn ogen en laat een vermoeide zucht horen, hoe hard deze jongen op mijn zenuwen werkt is ongelofelijk. 

"Naar Kenza zodat jij kan stoppen met janken omdat ik iemand anders zijn shirt aan had."

"Die grote mond van je gaat je nog in de problemen brengen." 

"Best, ik zeg niets meer." Ik storm zonder aan te kloppen Kenza haar kantoor binnen en zie hoe ze opschrikt en snel keurig op haar bureaustoel gaat zitten.

"Ik heb een ander shirt nodig want anders breekt Ace mijn nek!" Roep ik gefrustreerd uit, een lach verlaat zijn lippen en ik kijk hem met grote ogen aan. Hij vindt dit grappig?

"Je weet hoe vrouwen zijn in de periode van de maand." Knipoogt Ace naar Kenza, ze schudt met een glimlach haar hoofd en kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Dus waarom kom je mijn kantoor binnenstormen met enkel een beha aan?" Vraagt ze terwijl ze een lach onderdrukt.

"Ik liep rond met een shirt van Aiden maar dat kon deze idioot-"

"Elena." Hoor ik Kenza waarschuwend zeggen.

"Nee hij gedroeg zich als een jaloers wijf-"

"Elena." Kapt ze mij opnieuw af.

"En daar bovenop durft hij mij in een wurggreep te houden, hij moet echt een therapeut-"

"Elena!" Kenza staat op, loopt met grote passen naar mij toe en sleurt mij de gang op waar we een ander kamertje binnen gaan.

"Ben je helemaal gek geworden?" Sist ze kwaad, ik haal ongeïnteresseerd mijn schouders op.

"Hij is een Hamilton Elena, je wilt niet dat hij zo de trekker overhaalt." Ik hoor de ernst in haar stem en weet dat ik te ver ben gegaan maar iedereen zit de laatste tijd op mijn lip en ik heb er genoeg van.

"Ik trek het niet meer." Breng ik hopeloos uit. "Ik trek het echt niet meer Kenza." Ze kijkt mij medelijdend aan en zucht.

"Hou je kalm alsjeblieft, ik zeg het voor je eigen veiligheid." Ze loopt naar een van de kledingrekken toe die op deze kamer staan en haalt een zwart shirt van de hanger.

"Jij hebt makkelijk praten." Het beeld waar Davon het blonde meisje neerschoot drijft naar boven. Een koude rilling loopt over mijn ruggengraat en snel schud ik het van mij af. Ik neem het shirt van Kenza over en trek het zwarte stuk stof over mijn hoofd.

Ze heeft gelijk. Ik kan mij niet op deze manier blijven gedragen zonder dat er consequenties aan vast hangen. Met een klein beetje geluk kom ik op het witte blaadje te staan en is mijn verblijf hier wat draaglijker. We lopen allebei de gang uit waar ik Ace zie staan.

Kenza gunt mijn nog een bemoedigende blik en sluit de deur achter zich als ze haar kantoor weer binnen loopt. Ik laat mijn hoofd hangen en hoop dat Ace niet al te kwaad is. Ik wil niet dood.

Zijn blauwe ogen zijn niet meer zo helder wanneer hij mijn arm grijpt. Hij heeft een donkere persoonlijkheid en daar kwam ik vandaag achter. Ik kan het aflezen, hij heeft iets duivels in hem. Iets wat slechte gedachten bij hem aanwakkerd. Ik zie het in zijn ogen en op de manier waarop hij nu naar mij kijkt.

Ik moet weg blijven van hem, hij is gevaarlijk.

Opeens neemt hij mijn gezicht vast met zijn hand en drukt mijn wangen tegen elkaar. "Ik hoop dat Kenza wat zinnigs in je hoofd heeft kunnen praten want dit is je laatste waarschuwing." Hij zet nog een stap dichter naar mij toe en kijkt recht door mij heen.

"Als je mij nog een keer zo vernederd dan zorg ik er voor dat je op je kniëen gaat smeken tot ik stop." Hij laat mij opnieuw los en loopt met een laatste dodelijke blik van mij vandaan.

---

Ik ben zo gelukkig, België heeft alle drie de matchen gewonnen tot nu toe en is groepswinnaar!

Ik ben geslaagd dit jaar en heb nu eindelijk vakantie. Het spijt mij zo erg dat het zo lang heeft geduurd maar ik ga door de week naar school en werk zaterdag en zondag dus veel vrije tijd had ik niet.

Gelukkig heb ik nu vakantie en zal ik er alles aan doen om zo veel mogelijk te updaten!

Dit hoofdstuk is meh maar ik moet er weer even in komen.

-Axchikk