My Four Brothers

Chapter 4: Mall

Sofiya Alexandria Bliss POV

Yessss! Time for going home!

Tumayo na ako at kinuha ang bag at lumabas na. Nakatayo si kuya Kenshin sa labas naka jersey. Gwapo naman ng kuya ko.

"Problema mo?"

"Tsk! Hindi ka man lang na gwapuhan sa kuya mo?!"

"Hindi, bakit ba?"

"Iba ka talaga."

"Well, iba talaga ako."

"Iba ka nga talaga, baliw ka kasi eh. Hahaha!"

"Sipain kita diyan eh. Maka tawa ka naman diyan kuya Kenshin! Tara na umuwi na tayo."

"Hindi mo ba nakikita na naka jersey ako? May practice kami ngayon."

"Ah. Kasama mo bang magpa-practice si kuya Alfon at kuya Eauen?"

"Malamang! Kasama lahat kami sa Wildcats team."

"Wildcats? Astig ha."

"Syempre astig lahat kami eh. Lalong lalo na ako hahaha!"

"Oo matigas mukha mo."

"Aba't!"

"Oh sino niyan kasama kong uuwi?"

"Ah, si Lance. Hindi siya mag-papractice ngayon, may bibilhin daw siya. Kinausap ko na siya na isasabay ka nalang niyang umuwi."

"Zaid Lance? Sabagay hindi niyo naman siya kailangan sa team niyo, hina kaya non! Hahaha!"

"Anong hindi kailangan? Hoy Alexandria siya ang MVP at Captain."

"A-ah"

"Hindi ka makapaniwala no?" huh? Napatingin ako sa nagsalita. Tss, si unggoy lang pala.

"Tss, yabang mo gorills."

"Hahaha! Ge brad, ikaw na bahala sa kapatid namin! Wag mo papabayaan!"

"Ge bro. Kapag makulit, itatapon ko nalang" sabi ni Lance. Itatapon pala ha?

"Sige brad tapon mo yan kapag sigaw ng sigaw hahaha! Ge byeee! Hoy Alexandria, behave ka. Bye baby!" tapos ginulo niya buhok ko.

Tinignan lang naman si kuya habang paalis. Kaasar yon.

"Baby tawag sayo?"

"Oo, ewan ko sakanila."

"Ah. Tara na hatid na kita sainyo."

"Sige."

Tapos nagpunta na kami sa parking lot, then sumakay nakami sa bago nanaman niyang kotse. Yaman ah!

"Bago ata?"

"Yup. Ganda no?"

"Tss. Yabang naman."

"Pogi naman"

"Hindi rin. Teka Lance, may pupuntahan ka ba?"

"Yup, may bibilhin lang ako sa mall. Pero hahatid na muna kita."

"Sama ako, nakakainip sa bahay eh. Wala yung mga kuya ko wala akong kakulitan" totoo naman eh, ang tahimik ng mansyon kapag wala ang mga kuya ko.

"Sige."

"Yey! Salamat!" tinawanan niya lang ako at ginulo ang buhok ko.

"Isip bata ka pa rin talaga"

"Wag ka nga!"