nostalgia | soonhoon

010

"Tangina Soonyoung, nasa'n ka na ba?" sambit ni Jihoon sa sarili. Kanina niya pa kasi hinihintay na dumating si Soonyoung at kanina pa rin siya nag-aalala.

Binuksan naman niya ang phone niya, baka sakaling may makita siyang mensahe mula kay Soonyoung pero wala siyang nakita. Tiningnan niya naman ang oras at saka napahinga nang malalim.

8:35, o, ba't wala ka pa?

"Asan ka na ba, tsk."

Bakit kaya kapag nandyan 'yung tao, hindi natin hinahanap tapos kapag wala 'yung tao, at saka lang natin hinahanap? @papi jihoon oops.

Narinig naman niya ang pagbukas ng pinto kaya agad siyang napalingon dito. Bumungad naman sa kanya si Soonyoung na mukhang inaantok pa, akay-akay ng isang lalaki.

"Hello. Dinala ko lang dito si Soonyoung."

Napatitig naman siya sa mukha nito at saka napansing pamilyar ito. "A, salamat..."

"Seokmin."

"Salamat, Seokmin."

Lumapit naman siya agad dito at saka inakay si Soonyoung. Nginitian siya nang maliit ni Seokmin bago ito umalis. Sinara naman ni Jihoon ang pinto kahit na may akay-akay siyang bata-

oops.

"Jihoooooooonie!"

Tiningnan naman siya ni Jihoon nang masama at saka dahan-dahang lumakad papunta sa hagdanan. "Uminom ka ba?"

Tumango naman si Soonyoung at saka humagikhik. "Oo hehe, pinainom ako ni S-Seok... ayuuuun! ni Seokmin!"

"A, tangina. Ilang bote nainom mo?" sambit ni Jihoon at saka mas hinigpitan ang hawak sa kapatid niyang lasing na lasing ngayon.

"Ewan ko e, hihi!" sambit ng nakatatanda at saka yumakap sa kapatid na hirap na hirap ngayong buhatin siya. "tANGINA KWON SOONYOUNG UMAYOS KA NGA!"

"E JIHOONIE, NAMISS KITAAAAAAA!" sambit ni Soonyoung at saka mas niyakap ang kapatid niya. "O tangina mo mamaya mo na 'ko yakapin, paakyatin mo muna ako deputa."

"Oki hihiiiii!" masayang sambit ni Soonyoung at saka kumapit sa kapatid niya. Napabuntong-hininga naman si Jihoon at saka napangiti nang kaunti sa sarili. Umiling naman siya at saka tinungo ang kwarto ni Soonyoung. Inihiga niya naman ito at saka akmang aalis na nang hilahin siya ng nakatatanda at saka niyakap nang mahigpit.

Mas mahirap pang alagaan si Soonyoung kaysa sa bata kapag lasing, e.

"A-Ano ba, Soons. Bitaw nga."

"Ayaw." pagmamaktol ni Soonyoung at saka inilapit ang labi niya sa leeg ni Jihoon. Dapat e walang malisya 'to kay Jihoon kaso nag-iinit siya.

"Hoon, alam mo ba..." bulong ni Soonyoung at saka hinigpitan ang kapit sa kapatid. "Lagi kitang napapanaginipan."

Gustong-gusto nang umalis ni Jihoon sa bisig ng kapatid niya ngayon kaso iba 'yong ginagawa ng katawan niya. "A, t-tapos?"

Dumampi naman ang mga labi ni Soonyoung sa leeg ng nakababata at saka ito hinalikan nang kaunti. Napapikit naman si Jihoon at saka pinilit makawala sa yakap ng kapatid.

Iba rin 'tong si Soonyoung e. Kapag kasi lasing si Soonyoung, isa lang ang pwedeng mangyari. Magiging isip-bata o kaya magiging ganito, at sa sitwasyon ngayon, pareho.

"Tangina Soonyoung, tigil." mahinang sambit ni Jihoon sa kapatid. Nanghihina siya sa 'di niya malamang dahilan. "Hmm, kamukha mo 'yung Uji..." bulong ni Soonyoung at saka napatawa nang kaunti. "Ha? Teka, Uji?" napabalikwas naman si Jihoon at saka tiningnan ang kapatid niyang mapipikit na.

"Oo. Cute-cute nga niya e hehe." sambit nito at saka napapikit. Tinapik naman ni Jihoon ang pisngi nito para magising ito. "Hoy, s-sinong Uji?"

Uji, uji, uji.

"Putangina, Kwon Soonyoung."

Pati ikaw, napapanaginipan sila Uji at Hoshi?

Uji... Hoshi... Sino ba talaga kayo?

- - - -