Τα ξαναβρηκαμε i guess

15 0 0
                                    

Τα μάτια του γυάλιζαν και  θα μπορούσα να ορκιστώ ότι όποτε τα κοιτάω χάνομαι μέσα τους.Νοιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και όταν τον βλέπω να κοιτάει τα χείλη μου αυτομάτος τα δαγκώνω.Είναι λες και ο χρόνος έχει σταματήσει,δεν μπορώ καλά καλά να ανασάνω και ο ηλεκτρισμός στο δωμάτιο είναι αντιληπτός.
Γιατί συμφώνησα γαμώ να έρθω σπίτι του?Παίζει ναμαστε κανά δεκάλεπτο καθησμένοι εδώ στον καναπέ του και δεν έχουμε πει ούτε λέξη.Βλέπω ότι και αυτός είναι αγχωμένος ωστόσο γιατί συνέχεια πειράζει με τα δαχτυλά του το λαστιχάκι που ‘χει στον καρπό του.Γυρνάω προς το μέρος του έτσι ώστε να μπορώ να τον παρατηρώ καλύτερο,το ίδιο κάνει και αυτός, σηκώνει το βλέμμα του για να με κοιτάει πλέον στο πρόσωπο.Μου χαρίζει ένα μικρό χαμόγελο αλλά αυτό είναι ένα βήμα για να νοιώσω πιο άνετα.
Με τον  Νταν είχαμε τσακωθεί εδώ και μέρες για ένα θέμα που ούτε εγώ θυμάμαι πιο ήταν αλλά να τώρα είμασταν εδώ στο δωμάτιο του και προσπαθούσαμε να τα βρόυμε (άλλο που δεν μιλούσαμε και απλώς κοιταζόμασταν)
Και τότε χωρίς να το περιμένω απλώς τοποθέτησε το χέρι του στην μέση μου,με τράβηξε προς το μέρος του  και με φίλησε.Με φίλησε τόσο παθιασμένα που μπόρω να πω ότι μου κόπηκε η ανάσα.Σιγά σιγά ξεκίνησε να κατεβάζει το χέρι του προς τα κάτω και από όπου πέρναγαν τα δάχτυλα του το κορμί μου ανατρίχιαζε,κάτι που συναίβενε μόνο όταν ήμουν μαζί του.
Γιατί με επηρρεάζει τόσο πολύ γαμώ?Γιατί πάντα γυρνάω πίσω σε αυτόν?Δεν γαμίεται λέω από μέσα μου και ανεβαίνω πάνω του.Τοποθετώ τα χέρια μου,το ένα γύρω από τον αυχένα του και το άλλο πάνω στο στέρνο του.Νοιώθω την ανάσα του να επιταχύνει και το ίδιο να κάνουν και οι παλμοί της καρδιάς του.Το φιλί μας είναι έντονο,η γλώσσες μας ‘’χορεύουν’’ και οι ανάσες μας συγχρονίζονται.Την ώρα που πάω να σταματήσω το φιλί μας του δαγκώνω το κάτω χείλος και πριν προλάβει να μιλήσει για να παραπονεθεί που σταμάτησα την επαφή μας ξεκινάω να τον φιλαώ στον λαιμό και να του πιπιλάω τον λοβό του αφτιού.Νοιώθω την στύση του μέσα από το παντελόνι του και μπορώ να πω ότι ένα χαμόγελο υπάρχει στο προσωπό μου επειδή εγώ ευθύνομαι γιαυτό.Τα δάχτυλα του ξεκινάνε να κατεβαίνουν προς το στήθος μου και τότε….προφανώς χτυπάει το κινητό μου και αναγκάζομαι να κατέβω από πάνω του για να απαντήσω.

Η Περίπλοκη Ζωή μουOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz