Aslında okumalar ve yorumlar artmadı ama bu bölümü erkenden yazmak istedim çünkü bir önceki bölüm +10 oy almıştı :) Başlarında olayları çok hızlı anlattım bunun için özür dilerim :)) İyi okumalar.
| Beyoncé-I Was Here ile dinleyin, bittiğinde baştan başlatın.|
-Stiles-
Sınıfa girer girmez sert bir fren sesi duyduk ve birine araba çarptığını anladığımız anda dışarı koştuk. Arabanın başında çoktan büyük bi kalabalık oluşmuştu. Kim olduğunu görebilmek için yaklaşmaya çalıştım. İnsanların arasından tek görünen şey uzun kızıl saçlardı, düşündüğüm kişinin olmaması için Tanrı'ya yalvararak kalabalığı bölüp yanına ulaştım. Ama düşündüğüm kişiydi, Lydia her yeri kan içinde yerde öylece uzanıyordu. Afallayıp donakaldım bir iki saniye sonra kendime geldim. Lydia'nın başını kucağıma koyup onu kendine getirmeye çalışıyordum ama yanıt vermiyordu. Biraz sonra ambulans gelip Lydia'yı aldı, bende jipime atlayıp ambulansın hemen arkasından gittim.
✖✖✖✖✖
"Melissa lütfen bana o yaşayacak de. Yalvarırım."
Yere çökmüş ameliyathanenin önünde deli gibi ağlıyordum. Melissa bana sarıldı ve ayağa kaldırdı.
"Stiles bilmiyorum üzgünüm gerçekten üzgünüm."
Bayan Martin koşarak yanımıza geldi, ağlıyordu.
"Kızım nerede? İyi mi? Yaşıyor mu?"
"Sakin olun lütfen. Gelin şuraya oturun."
Melissa Bayan Martin'i koluna girmiş götürürken bana da fısıldayarak gelmemi söyledi. Oturup başımı ellerimin arasına aldım. Melissa Bayan Martin'i -keşke adını bilsem- sakinleştirirken Scott ve Kira yanımıza geldi. Kalkıp Scott'a sarıldım ve "O ölüyor" diye sayıklamaya başladım.
"Dostum, sakin ol Lydia ölemez. Ne kadar güçlü bir kız olduğunu biliyorsun."
Birden nefes alış verişlerim hızlandı ve gözlerim bulanık görmeye başladı ayakta durmakta güçlük çekiyordum. 'Bu bir rüya' diye sayıklayarak tuvalete gittim ve aynada kendime baktım. Başım dönüyordu ve nefes alamıyordum. Scott arkamdan geldi sürekli bir şeyler söylüyordu ancak odaklanamıyordum. Sırtımı duvara yaslayıp kendimi bıraktım. Parmaklarıma bakmaya çalıştım, ellerim titriyordu ve hiç bir şeyi tam olarak göremiyordum. Gözlerimi kapatım parmaklarımı sayarak tek tek kapattım. Tam on tane vardı daha sonra rahatladım ve başımı duvara yasladım.
"İyiyim."
Scott'ta derin bir nefes verip yere oturdu. Elini omzuma koydu.
"Stiles sana söz veriyorum onu kurtaracağım. Acısını alacağım kendine gelmesi için kükreyeceğim ne gerekirse yapacağım ama o uyanacak bana güven. Şimdi kalk elini yüzünü yıka ve Lydia'nın yanında olduğunu ona hissettir."
Başımla onaylayıp ayağa kalktım ve elimi yüzümü yıkadım.
✖✖✖✖✖
-Lydia-
Dışarıda olup bitenleri biliyordum, ameliyattayken narkozlu olmama rağmen acıyı hissedebiliyordum. Bir banshee olduğumu hatırladım ve kendimi Scott'a duyurmaya çalışmaya karar verdim. Çığlık atacaktım. Zihnimdeki çığlığı umarım şu süper güçlerle duyardı. Odaya birinin girdiğini duydum. Başıma bir şeyler yapıyordu, sanırım pansumandı. "İyi olacaksın" diyen kişinin Melissa olduğunu anladım. Bütün gücümle çığlık attım -yani zihnimde ne kadar yapabiliyorsam yaptım güçlerimi kullanmak için kendimi zorluyordum- Bir kaç saniye sonra aniden biri odaya girdi, yanıma geldi ve Melissa'ya "Lydia uyandı mı?" diye sordu. Nefes nefese olan kişinin Scott olduğunu anladım, arkasından iki kişi daha girdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
start of time
Fanfiction"Stiles, biliyorum bencilce ama sana bir şey söylemem gerekiyor. Sanırım sana aşığım." "Lydia ama..." "İkinizi birlikte gördüm ve bu ikimizin sahip olduğu şey gibi değildi." "Lydia seni ne kadar uzun süre sevdiğimi hatırlıyor musun?" "Artık çok geç...
