KİRAZ MAHALLESİ (TAMAMLANDI)

Özel Bölüm

~~

Ahsen mahallenin girişinde hemşire arkadaşının arabasından indi. Bugün kocasının arabayla işi olduğu için kendisinde değildi. Aynı klinikte birlikte çalıştığı arkadaşı da sağolsun mahalleye kadar bırakmıştı kendisini. Yokuşu yavaş yavaş çıkarken kolundaki saate baktı. Zamanlaması mükemmeldi. Bugün küçük prensini bekletmeyecekti.

Oğlunu kucağına aldığı günden beri 3,5 yılı geride bırakmışlardı. Geçen zaman birçok şeyi değiştirirken değişmeyen zamana meydan okuyan durumlarda yok değildi.

"Halaaa !"

Duyduğu sesle başını yukarıya kaldırdı. Abisiyle Duygu'nun evinin önündeydi. Balkonda da canı yeğeni vardı.

Elini öpüp el salladı. "Halam kuzum benim"

Duygu balkona oğlunun yanına gelip Ahsen'e el salladı. Minik Eymen elini balkon demirlerine koyup bir şey söyleyeceği zaman yaptığı için derin bir nefes aldı.

"Hala Yiyite şelam şöyle" ellerini tekrar salladı halasına. Ellerini dudaklarına götürüp öptü tekrar salladı. Bu hareket annelerinin öğrettiği öpücüklü bay bay demekti.

Ahsen Eymenle biraz daha konuştuktan sonra yoluna devam etti.

Evet 3.5 yıl içinde hepsi çoluk çocuğa karışmıştı. Duyguyla Alihan'ın 3 yaşına gelmesine az bir süre kalmış olan minik oğulları Eymen vardı. Abisinin Duygu'yu ikna etmek için türlü çabaları sonucunda istediğine ulaşmıştı. Çocukla çocuk olabilen her yaş grubuna inip çıkabilen abisi, çocukların gözünde bir numaralı oyun arkadaşıydı. Bazen ailecek bir araya geldiklerinde abisi kendi yaşıtlarıyla oturmak yerine Yiğithanla ve Eymenle birlikte arabalarla oynuyordu.

Duygu "bir tane çocuğum olduğuna bakmayın aslında 2 tane" demesi çok doğruydu.

Yeliz'de sonunda muradına erip Osman'la evlenmişlerdi. Hayatında gördüğü en çılgın gelin açık ara farkla görümcesi Yeliz'di. Bunun yanında bir ilke daha imza atıyordu Yeliz. Hayatında gördüğü en nazlı hamile adayıydı da. 2 sene önce evlenmişlerdi. Kendileri gibi hemen çocuk yapmamışlardı. Yeliz anneliğe kendini hazır hissedinceye kadar düşünmediler. Şuanda 5 aylık hamileydi, cinsiyetini öğrendiği halde herkesten saklıyordu cadı görümcesi neymiş sürpriz olacakmış !

3.5 yılda değişen diğer bir durum. Hem yakın arkadaşı, hem komşusu olan Nazeninle Halit. Zorlu savaşlar verip, taşlı yollardan geçtikten sonra nihayet evlenmişlerdi. Evlendikleri gün özellikle düğün günü hala aklındaydı Ahsen'in. Hatta düğünde herkesi güldüren anılarda. Dostum dediği kardeşim dediği Nazenin'in bir de minik kopyası vardı artık. 1.5 yaşına az bir zaman kalan minik Nazenin şimdiden güzelliğiyle bakmalara doydurtmuyordu. Özellikle oğlu Yiğithan'ı.

Kapının önünde durduğunda zile dokundu. Kapının arkasında gittikçe yaklaşan ayak sesleri ve konuşmalara güldü Ahsen.

"Annem" boynuna atlayan oğlunu sıkıca tutup kucakladı Ahsen. Doğduğu ilk günden yaptığı gibi burnunu boynuna yaslayıp kokladı. Özlemişti oğlunu. Minik eller yüzüne dokunduğunda gülümsedi Ahsen, oğlu sulu sulu iki yanağını da öpüp başını göğsüne yasladı. Özlediğinde, kendiyle ilgilenilmesini istediğinde sıkça yaptığı bir hareketti.

"Ahsen'im hoşgeldin kapıda kalma kızım gel" diye konuşan Aysel sultan 3.5 yıl içinde değişmeyen yıllara meydan okuyan belki de ender kişilerdendi. Bu mahalleye geldiği günden beri Aysel sultan aynıydı Ahsen'e göre hatta herkese göre. Farklılıklar da vardı tabi. Mesela torunları olduğu için artık daha korumacıydı. Hepsini gözünden sakınırdı. Asla laf söyletmezdi. Babaanne, anneanne oldu diye sanmayın ki Aysel sultan duruldu. Yine dedikodunun başını çekiyordu, yine bir olay olduğunda ilk onun süzgecinden geçiyordu. Mahallenin demirbaşıydı. Ayol bu rolü kimseye kaptırırmıydı ? Yakışır mıydı Aysel sultana sahalardan çekilmek ?