Layla

Chapter 4

Chapter 4:
Two days later:
მას შემდეგ,რაც ჩემი მკვლელობა მეორედ სცადეს ორი დღე გავიდა.
ახლა უზარმაზარი სახლის,ერთე-ერთ უზარმაზარ ოთახში ვარ.
რაც აქ ვართ,ამ ოთხის გარდა არსად გავსულვარ.
ზეინმა ჩამკეტა.
ქვედა სართულზე ყოველთვის ისმის საუბრის ხმა.ყველანაირად ვცდილობ ვავიგო რაზე ლაპარაკობენ გაუთავებლად,მაგრამ ვერ ვახერხებ.
ვდილობ ლუის დავტყუო რაღაც ინფორმაცია,მაგრამ ის არაფერს ამბობს.
ალბათ გაინტერესებთ ვინ არის ლუი.
ლუი ზეინის მეგობარია,ჩემთვის საჭმელი მას შემოაქვსხოლმე.
ზეინი ბოლოს მაშინ ვნახე,როცა აქ მომიყვანეს.მას შემდეგ ერთხელაც არ შემოსულა ამ დაწყევლილ ოთახში.
კითხვები მაქვს,რომლის პასუხიც ყველამ იცის,მაგრამ არავინ მეუბნება.
უკვე ყელში ამოვიდა ყველაფერი,ორი დღეა ამ ოთახში ვზივარ,მარტო.
მორჩა როგორცკი ლუი კარებს გააღებს,თავში რამეს ჩავარტყამ რომ წონასწორობა დაკარგოს და ქვემოთ ჩავალ.
ამჯერად უნდათუარა მაინც მოუწევს ყველაფრის თქმა ზეინს.
გასაღების გადატრიალების ხმა გაისმა.
ის ალბათ ლუია.
ფეხზე წამოვხტი,ხელში სანათური დავიჭირე და კართან მივედი.
როგორცკი კარი გაიღო სანათური მოვიქნიე.
-მაპატიე ლუი-კარი ფართოდ გავაღე და ოთახიდან გავიქეცი.
-შენ..შენ აქ რაგინდა?ლუიის!!-ზეინმა როგორცკი დამინახა წარბები შეკრა და რათქმაუნდა შემომიბღვირა.
ჯერკიდევ ვერ გამირკვევია ძაღლია თუ ადამიანი.
-აქედან ფეხს არ მოვიცვლი მანამ სანამ, ჩემს კითხვებს პასუხს არ გასცემ-ვეცადე მკაცრად მეთქვა,მაგრამ რამდენად გამომივიდა არვიცი.
-რას მეუბნები?-ჩაიცინა-არ გიფიქრია იმაზე რომ,როგორც გამოხვედი მაგ ოთახიდან ისევე შეგაბრუნებ უკან-ხმა გაამკაცრა
-იცოდე თუ მომიახლოვდები,ისევე ჩაგარტყამ ამ სანათურს შენც,როგორც ლუის ჩავარტყი-როგორცკი ეს ვთქვი ყველამ სიცილი დაიწყო,ზეინის გარდა.მან მხოლოდ ჩაიცინა.
როგორცკი თვალი ოთახს მოვავლე,მდივანზე წამომჯდარი ბიჭები დავინახე.
-ლუის სანათური ჩაარტყი?-თვალები გაუფართოვდა ზეინს
-არ ინერვიულოთ,კარგად ვარ-კიბეებზე ჩამომავალი ლუი,სახედამამჭული მიყურებდა
-მაპატიე,არმინდოდა ასე მომხდარიყო,მაგრამ სხვა გზა არ დამიტოვეთ-თავი ვიმართლე
-მომეცი ეგ სანათური და მაღლა ადი-ჩემკენ წამოვიდა ზეინი
-შეჩერდი-დავუყვირე.წამით გაჩერდა და მომაჩერდა
-მართლა გგონია რომ,ამ სანათურით შემაშინებ-საპასუხოდ თავი დავუქნიე
-ამაზე რას იტყვი-უკნიდან იარაღი ამოიღო
-ჰეი,ჰეი-წამოვიყვირე
-ახლაკი დაბრუნდ..
-არაათქო არ გესმის?!-დავიყვირე
-კარგი-იარაღი გვერდზე გადადო და ჩემკენ წამოვიდა
-გითხარი გაჩედი-წინ გავწიე სანათური.თითქოს ეს შეაშინებდა
-მორჩა თამაში-თვალის დახამხამებაში ამაცალა სანათური და ხელი მკლავზე მომკიდა.
-ზეინნ!!-ვინ გაიგონა?!
მაღლა ამათრია და ოთახში შემიყვანა.
-მეორედ არგაბედო-სანათური თავის ადგილზე დადო და მე მომიბრუნდა
-გთხოვ მხოლოდ რამოდენიმე კითხვაზე მიპასუხე-შევეხვეწე.
-არა!-კართან მივიდა
-ზეინნ-მასთან მივედი,ხელი პერანგზე მოვკიდე და კარს მოვაშორე-მოთმინების ფიალა აივსო.სანამ არმეტყვი არსად წახვალ-საჩვენებელი თითი წინ გავწიე და შევუბღვირე
-თითი დაწიე-საჩვენებელ თითზე მიმანიშნა
-ზე..
-დაწიე თორემ მოგატეხავ და იმ ძაღლებს ვაჭმევ,შენს დასაცავად რომ მომცეს-სახე დაასერიოზულა
-სულ მემუქრები,სუუულ-ხელი მკერდზე დავადე-ძალიან კარგადაც ვიცი რომ,თითსაც ვერ დამაკარებ,რადგან შენი უფროსი მიცავს და თმის ერთი ღერიც რომ ჩამომივარდეს,მე კიარა შენთვითონ დაკარგავ თითს და მეტსაც თავს-კარი დავკეტე და ზურგით მივაწექი
-ყოჩაღ,კარგი გამოსვლა იყო-ტაში დაუკრა და ჩაიცინა.
სულ ერთიდაიგივე მიმიკებს იყენებს.ან იბღვირება ან ირონიულად იღიმის-მე ვერავინ მიმითითებს რა გავაკეთო-ჩემსკენ სვლა დაიწყო-ვერც იანი,რომელიც შენ გიცავს და ვერც სხვა-
თავი ჩემს სახესთან მოიტანა და თვალებში ჩამაჩერდა.
-მე მხოლოდ იმას გთხოვ რომ,კითხვებზე მიპასუხო.ასე რთულია?-ხელი მკლავზე მომკიდა და გვერდზე გამწია.
კარი გააღო და გავიდა
-გთხოვ-სანამ დაკეტავდა მანამ მივედი კართან-ასე შევიშლები-ცოტახნით თვალებში მიყურა შემდეგ კი კარი მიხურა და გასაღებით გადაკეტა
-ჯანდაბააააა-დავიკივლე და საწოლზე ჩამოვჯექი.
მეტი აღარ შემიძლია.
ხელი თმებში შევიცურე და ძლიერად მოვქაჩე.
-ჯანდაბა-კარს უაკან ხმა გაისმა და მას მოყვა გასაღების ჩხარუნის ხმა
-მხოლოდ 5 წუთი გაქვს-საათს დახედა და მობეზრებული სახით კარები მიხურა.
მის საქციელზე ჩამეღიმა.