kalbimde ki Boşluk

2

Herzaman olduğu gibi sevilmeye hasret İrem . Küçükken sırf belge getiremediğm için annemden yaklaşık 1 saat dayak yiyen küçük bir çocuk . Babamı ne kadar da çok bağlı olsamda onunda tam sevgisinden  mahrumum . Daha yeni 7. Sınıfa giderken bile annem ve abim tarafından kapanmak için sürekli ama sürekli baskı altında olduğum için mutsuz ve artık içine kapanık biri olmuştum. 8 sınıfta ise bu baskılar artı. Kapanmaktan nefret ettim resmen " Allâh'ım , sen beni af eyle .'AMİN ' ". Öyle sıkkı bir ailem var ki "bizim ailenin kızları pantolon giyemez ,açık olamaz "bu yüzden ne pantolon giynebilirdim ne de açık olabilirdim bu da benim piskolojimi iyice bozmuş ve kimse yokken kendi kendime sürekli ağlardım. Hayatımda ilk kez teşekkür belgesini  8.sınfta almıştım.  Bu biraz da olsa beni rahatlatmıştı .

2. dönem başladığında arkadaşım olan Eda ve Seda hiç anlaşamaz idi.  Bundan dolayı hep arada ben kaldırdım. Tabi ki ikisinden önce çok sevdiğim Kuzenlerim olan Gülistan ve Sümmeyra yerleri ap ayrı .  Şuan fazla görüşemiyor olsak da  yine onlar benim için çok önemliler. Seda gözlerinden dolayı herkes dalga geçse de ,özellikle  erkekler, bu  benim umrumda dahi  değil.
Ha birde Onur hoca var ,  Sınıf hocamız olur kendisi . Kendileri baya bir ayrımcılık yapar   bende hocayı sürekli sinir ederdim .

Bize TEOK 'tan bahsetiklerinde ne olduğunu bile bilmiyordum ....
Okuldan eve geldiğim de annem yine kapammam için baskı yaptı. Haliyle  kabul etmeyince de  beni odaya koyup saatlerce dövmeye başladı yetmedi gidip banyodan fırçayı getirip
bana doğru sallayarak "sen kapan misin hayır or💧pi kızı he?"beni dövmeye başladı . "anne yapma ..." diye ağlayarak yalvarmaya devam ederken annem hala dövmeye devam ediyordu .   İçimden sürekli Allah'a "yardım et "diye dua edip duruyorum.  Ağabeyim eve  gelince annem beni dövmeyi bırakıp  yanına giderek "gel oğlum habu şerefsiz beni dinlemir bi sen bağ buna" ağabeyim de hiç bekler mi bir  hışımla odaya girerek "ne oldu ha şerefsiz, namusumuz senin elinde mi ha? " diyince hem korkudan hem de dayaktan konuşamıyordum . Ama yine itiraz ettim "kapanmayacağim" dedim  . Bu sefer dövme sırası ağabeyimdeydi . Süpürgenin hortumu ile dövmeye başladı. Bana dönerek "kapanacak mısın? "diye sorduğunda "hayır" deyince daha da sinirlendi ve her iki eliyle boğazımı sakmaya başladı . Nefes alamiyordum  eğer ağabeyimin eşi yani yengem  o an odaya girmese beni öldürecek idi  "bırak öldüreceksin kızı "dediğinde ağabeyim ona dönerek "karışma Aynur hemen çık odadan "diye kükrerken o an  boğazımı bırakmıştı. 

Geri  nefes almaya başladığımda bu seferde  beni yere atıp tekmelemeye başladı . Sonunda durdu ve eğilip  bana bakarak  "Tamam senin istediğin gibi olsun sana iki seçenek ya kapanıp okuyacak ya da açık olup okumayacaksin anladın mı ? " nefes nefese kalmış bir biçimde o, keskin sözleri söylediği  an  sanki başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi oldu. Kapanmak istemiyorum ama okulum benim geleceğim. Tek kelime etmeyince ağabeyim okul çanta mı yakmak için aldığında koşup  ağabeyimin ayağına kapanarak bir türlü  durmayan gözyaşları mı elimin tersiyle silip "tamam kapanacağım ama liseye geçince söz kazpanacağım" dediğimde zafer kazanmış gibi yüzüne bir gülümseme takıp olumlu anlamda başını sallayarak odadan çıktı . Gittikten sonra sessizce  yine ağlamaya başladım . "Pislik herifler , hepinizden  nefret ediyorum " diye  arkasından  söylendim.

Dayak yemekten mos Mor olmuş vücuduma bakarken kardeşlerim bana bakıyorlar dı onlara" çıkın" işareti yapınca hiç birşey demeden çıktılar babam gelmeden ağlayarak hem de kimsenin yüzünü görmek istemediğim için hemen yatağa girip uykuya bıraktım kendimi. Bu biraz zor olsada .