X-Men Red

Korku Makinesi Bölüm 6: Nefreti Öğrenmek

""Nelson Mandela bir kez "insanlar nefret ile doğmaz" demiş... Ama işte ben buradayım. Kardeşim Charles Xavier beni anne karnında öldürmeye çalıştı. Bunun gibi bir olay seni çok etkileyebiliyor.""

Cassandra, Forge'a baktı, "Senin türünden nefret ederek doğdum ben Forge. Ve bütün mutantlar ölmeden hiçbir zaman güvende olamam." Forge'un bilgisayar ekranında yaptığı şeylere bakarak devam etti, "Yani hepinizi ben kendim öldürmeyi deneyebilirim ama yeterli olmayacağımı biliyorum..." Havada uçan sivri sineği takip etti gözleriyle, "En çok hangi hayvan insan ölümüne yol açar biliyor musun?"

Forge düşünmeden cevap verdi, "Sivri sinekler."

Cassandra gülümsedi ve bilgisayar ekranına konan sineğe dikkatle bakmaya başladı, "Evet, doğru. Ne kadar da akıllı ve küçük bir hatasın... Biliyorsun değil mi, insanlar bir sinek gördüğünde, düşünmeden onları ezerler. Bu bir içgüdü onlar için... Benim de istediğim bu. Bütün mutantları yok etmek istiyorum." Sivri sinek, Forge ve Cassandra'nin arasına uçtu, "Yeni bir mutant doğduğunda..." Ellerini birleştirip sivri sineği öldürdü, "İnsanoğlunun mutantları içgüdüsel olarak ezmesini istiyorum." Elindeki sineği yere attı. Odanın arkasında oturan çocuğa doğru yöneldi, "Bu arada itiraf etmeliyim. Jean Grey ve ekibi endişe verici. Ama yakında saklanacak bir yerleri kalmayacak." Çocuğun bir metre önünde durdu, "Bu da bana yardım edecek."

Çocuk merdivende oturuyordu. Başını kaldırmadan konuştu, "Size yardım edeceğim."

Cassandra gülümsedi, "Uslu çocuk..." Forge'a küçümseyici bir bakış attı, "Seni rahatsız etmemeliyim Forge. Sonuçta sınırlı bir süremiz var. Kendi yok oluşun için silahlar üretmeye devam et..."

""Mandela demiş ki "insanlar nefret etmeyi öğrenmeli" ve evet hakkını vermeliyim adamın sürekli sözlerini çalıyorum ve manipüle ediyorum ama sonuçta haklıydı. Insanlar nefret etmeği öğrenmek zorunda ve ben onların öğretmeni olacağım.""

Aynı anda Jean, Gentle'ın geçmişine göz atıp güçlerinin neden acıttığını öğrenmeye çalışıyordu,

"Neden banden nefret ediyorlar?"

Gentle anne dediği kadına ağlamaklı gözlerle baktı, "Çünkü burada olmamalısın Nezhno. Baban Wakanda'lı değil. Sen Wakandalı değilsin. Sen dışarıdan geldin ve hiçbir zaman bizim topraklarımızda hoş karşılanmayacaksın."

"Sen, beni seviyor musun anne?"

Anne Nezhno'ya sertçe baktı, oturduğu kanepeden kalktı, camın önüne geçti, çocuğa bakmadan konuşmaya başladı, "Kocam evde olacak yakında. Geldiğinde seni görmemeli."

Çocuk annesine elini uzattı, "Sana vurmamalı anne."

Anne camdan dışarı bakmaya devam etti, "Sana git dedim Nezhno."

Çocuk yumruklarını sıktı, "Onu durdurabilirim."

"Hayır durduramazsın."

Çocuğun etrafında mavi bir aura belirdi, büyümeye ve sesi kalınlaşmaya başladı, "Durdurabilirim."

Anne çocuğa tokat attı, çocuk yere düştü, "Hayır dedim! Bunu daha önce bir daha asla yapmamanı söylemiştim!" Anne derin bir nefes aldı, çocuk yere diz çökmüştü, bir eliyle sol yanağını tutuyordu. "Sen Wakandalı değilsin! Sen insan değilsin! Sen bir hatadan başka bir şey değilsin. Asla hiçbir yere ait olamayacaksın!"

Jean'in gözleri doldu, çocuğun yanına gidip yanağına dokundu, "Çok üzgünüm..."

Jean'in yanağından bir damla yaş aktı, "Nezhno... Sen güçlerin tarafından geri tutulmuyorsun. Lanetli değilsin, en azından mutasyonundan dolayı. Güçlerin seni koruyor. Senin kasılmaların ve acıların... Bunlar fiziksel değil."