Chap 3

11 2 0
                                    

______________________________________

Nagyaya ako na umupo sa ilalim ng puno since nandito naman kami sa field, hindi masyadong maaraw ngayon, wala ding bakas sa mga ulap na pwedeng umulan. "So here's my card" Inabot ko yung card niya, simple details like name, section, date enrolled, blood type, birthday, age and grades.


His grades are outstanding parang naging valedictorian na siya noon dahil sa grades niya, puro line of 9. "Valedictorian ka ba?" Nahagip ng mata ko na nagkamot siya ng batok. "Nope, my grades are dropping nga eh, look sa English 99 ako then there's science 98"

(ノ_<。) seriously dropping grades na yan? How about mine? Pano nalang yung akin. "My parents raised me in a very strict way, in fact I ran away from home, that's why mukha talaga akong tanga and pasunod sunod ako sayo" He ran away, bongga ng layas niya.

From US to Philippines! Iba din. "I don't know any of my relatives here, luckily marunong ako magtagalog dahil nanunood ako ng drama sa TV" Smart kiddo. "Pano yun? Ngayon ka lang ba naka punta sa school?"
"Yeah, kaka baba lang ng eroplano kanina, jetlagged kaya nabangga ka tapos lutang pa ako dahil hindi ko alam kung saan ako pupunta kaya eto" Turo niya sa sarili. "Ang layo ng paglalayas mo, you don't have any house to stay right?" He nodded sadly. "I own a hotel and I'm staying there since I've got enrolled in this school well hindi alam ng iba it turns out na akin pala yun" He didn't looked shocked as what I've said. "No wonder you look like you have a lot of money" Talaga ba? Eh halos tingin ng lahat sakin dito basura, nerd, gusgusin mabaho eh hindi naman! (⋟﹏⋞)

"You look fine, you don't look normal like everyone here that's why I came to you" Wow ma pa ganon? Tamang bola lang ganon? "If you want to stay at my hotel I'll already call the staffs to work on your room, ano G ka ba?" Pumalakpak pa siya na tipong pati yung tenga niya papalakpak na din. "Really? Thank you naman!" Tss.


"Ayan napapala ng batang lumalayas, Ang bongga ng paglalayas mo dahil kailangan pa ng eroplano yung akin nag taxi lang ako eh"

"You mean naglayas ka din?" Brings back the memories. "After knowing that a hotel is under my name I left our house, it's not the typical house you can call home, it should be called as hell" He gulped at what I've said. "That's creepy" Creepy, dark and cold perfect definition of my old house.


"Creepy is such a low profile for that filthy house, thinking about it makes me quiver in anger" Naglayas ako because mom didn't pay attention to me, dinadaan nila lahat sa pera but my heart? No money can buy it, people's feelings can't be bought by money, money is filthy, it's not even in the standard where feelings belong.

"Eto napapala nating naglalayas, our own responsibilities, own hard work, own hurting, lahat sa atin lang, magisa, malungkot, Ayan ang napapala natin, but what have we gained? Our freedom, eto ang ginusto natin and from what I have gone through all I can say is finally I've adjusted in this kind of life, living alone" I looked up, blue skies that make you calm, this blue skies are my faves. "Are you reading a story? It's like a tragic story from a book" Panira ng moment na pinya (;一ω一||)

"Tell me your story KP" it's his time to talk, sa pagbabalik tanaw ko sa nakaraan ko bumalik nanaman ang mga delikadong pakiramdam, pakiramdam ng pagiging magisa, pakiramdam ng pagiging malungkot, madilim, malamig at nakakatakot.

"Nakakasakal, one word to define my life" he began to tell his story. "suffocating life that held by my parents, they want this they want that and they try so hard to make me surrender but surrendering is my last draw to not being able to escape the barriers they built" Sadness and longing is all I can see in his eyes. "I got tired so I ran away, if money is the problem then I can handle it, same goes to you dinadaan nila sa pera, for them money is life but for me feelings are lifer"

"Freedom is what I want, I don't want their money, f*ck that money, it makes our life tragic and filthy" After that story he smiled. "But that's not the end right? Living here peacefully is my great escape, luckily I have found you, I have found my friend" He really consider me as a friend, what a kind hearted man.


"Ang gulo ng buhay no? Life should be simple as a cake but it wouldn't be thrilling if there's no ups and downs, in that way we'll realize the importance of what we have in life"


Tumahimik ang buong paligid, I didn't know na may kwento siyang ganyan, nanghusga agad ako, nakakahiya tuloy. "Ren may pasok ka bukas?" It's Monday ngayon, for sure merong pasok bukas. "Meron bakit?" Ngumiti siya na parang alam mo na yung sasabihin niya, a request. "Anong oras ka na pasok at nauwi?" ??? Why ask those? (●__●)



"7:15 start ng classes, Monday and Thursday 4:30 ang uwian and the rest 3:30 pm, kung gusto mo namang hanapin ako nasa cafeteria ako ng elementary palagi". I dont know kung bakit ako nandun maybe staying there fulfill my past memories, sad past memories. "Give me your phone Ren" Hindi ko alam kung anong pakulo niya pero binigay ko yun.

He handed me the phone, wala naman siyang ginawa I think tinignan lang niya. "Malapit na mag 4:30 it's almost dismissal, ang tagal pala nating natambay"
"Yeah natambay, for sure papagalitan kasi hindi ka pumasok sa classes mo" natatawang inisip ko kung anong mangyayari pag pinagalitan siya, kailangan niya ng matinding reason for that, it's been a week since the year 2020 started. "Bayaan mo sila I'll explain na nanggaling pa ako ng US at nag struggle na pumasok sa class" Nakita ko nanaman siyang kumain, binigyan na din niya ako, patabaing baboy ata ako dito ah.

"Sama ulit ako sayo Ren, dun nako titira sayo" o___o sakin titira siya sakin? Jusme naman! "Sa bahay ko? Seriously KP?" he laughed, akala mo kung sino Isa din namang baboy. "I mean dun sa hotel mo, I'll pay it full hanggang sa makatapos ako, dito din ako mag ccollege I guess so I'll pay it full hanggang college days ko, we'll be neighbors forever!" This is it, nakawala na ang masamang nilalang na nasa utak niya, baliw na siya! "What? Anong forever ka diyan utot mo!" Bigla siyang lumapit at pinisil yung pisngi ko. "Wag ka ng umangal Ren ayaw mo nun makakasama kita ng matagal, may friend ka na at may friend na din ako" He weard his signature smile, bright smile na yung mapuputi niyang ngipin ay makikita, yung singkit na mga mata niya pag nangiti, signature smile of pinya.


"Whatever KP" nag pout siya na parang bata na nanakawan ng lollipop. "Let me stay at your place later after class, igala mo din ako sa hotel mo miss" Ayan nanaman siya sa miss niya, ano ako assistant sa hotel? Igala ko daw siya utot niya (◣_◢)


"Grabe ka naman Hindi naman ako umuutot, utot ka ng utot diyan" ano daw? So inamin na din niyang umuutot siya?
"Let's hang out later Ren, I'll buy foods tapos dun tayo sa rooftop mo" sounds fun to me. "Sige Tara na? Sa sobrang daldal mo 4:32 na tapos na klase, let's go na" tumayo siya at inabot niya yung kamay niya tulad kanina, kinuha ko din yun.

Naglakad kami sa hotel, bakas sa mukha netong pinya ang mangha, maganda ang hotel ko, hindi mo aakalaing akin 'to. "Ang ganda dito Ren may taste ka din pala" Sama ng ugali netong mokong na 'to. "Joke lang naman eh pikon ka no Ren?" Anong pikon baka siya yung pikon, akala niya ah.

Ginala ko siya sa ground floor, parking lot, sa cr, sa room niya and then sa rooftop, nilagay na niya yung gamit niya sa room niya, nasa penthouse kami, magkatapat kami ng kwarto, bongga daw sabi ni KP, bongga nga lonely naman but guess what, I have a noisy and a nosy neighbor. "Tara na, I ordered some foods naka prepare na daw sa rooftop yun" bongga mukhang siya pa yung may ari kesa sakin, siya yung sinusundan nung mga staffs porket may itusra (;・д・)

Ako may itusra, itsurang basura. Umakyat kami sa rooftop sa loob ng kwarto ko, it's the only way para maka akyat kami dun, pinagbabawal ko na meron maka punta sa rooftop maliban sakin. "Whoo ang hangin dito Ren" like alam ko din, no need na sabihin sakin duh. "Just saying Ren pikon ka talaga eh" Panong? "Oh eto daming foods, everytime na kita ililibre for helping me out thank you Ren!" He smiled again wearing his those dazzling smile.








×Vote, Comment×

IG ahappykristinmae

All rights reserved
©2017 - 2018

I can read your mindTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon