İnsanların gerçekliği kendilerini kabul ettikleri kadardır. Mesela şu an kadraja poz verirken Kerem'in kabullenemediği gerçeklerinin ne olduğunu bir ben biliyordum.
Avare avare çarşıda geziyorduk grupça. Sırtındaki yaraya rağmen güle oynaya geziyordu. Ona ayak uydurmaya çalışıyordum çünkü ne Alp'in ne de Birkan'ın bu yaralardan haberi yoktu.
Dün akşam Özgürlük parkından döndükten sonra evlerimize geçmiştik. Ancak banyo edecek kadar vaktim olmuştu ki kapı çaldı. Funda'nın kapıyı açmayacağını bildiğimden altıma bir eşofman geçirip aceleyle kapıya yöneldim. Kerem, gözlerinin yerle olan ilişkisini bozmadan içeri girdiğinde her zaman yaptığım gibi sadece ona izin verdim. Konuşmaya gerek yoktu, çok yapmıştık bu konuşmaları. Çözümsüzdü. Karşı dairenin kapısına çarpıp dağılan bir şeylerin sesi apartmanda yankılanırken kapıyı kapatıp mutfağa yöneldim. Yara kremini alıp odama geçmiş, beni bekleyen Kerem'in yanına gittim.
"Aç hadi, uğraştırma beni." sesim titremesin diye uğraşıyordum. Artık iyice başarılı olmuştum bu konuda. Bana acıma demişti. Cümlelerimin soğukluğu bundandı işte. Ağır hareketlerle arkasını dönüp üzerindeki pijamadan kurtulduğunda tepki vermemek için kendimi sıktım. Son 8 sene olduğu gibi, tekrar. Ne ile yapmıştı bu uzun yanlamasına yarayı çözebiliyordum artık. Sopa değil, soba demiri değil, bu sefer yine tercihini en favori işkence aletinden yana kullanmıştı izbandut manyak; kemer. Beline doğru derinleşen yara yer yer kanamaya başlamıştı bile, kemerin tokasının izi morarmaya başlamıştı.
Yüzüstü yanımda uyuduğu bir geceyi daha bitirmiştik. Onu yatakta bırakıp okula gittim. Çıkışta beni bekliyordu. Alp'le Birkan'ı da peşimize takıp serseriliğe vurduk. Fotoğrafı çekildikten sonra telefonunu Birkan'dan aldı.
"Yine mi çok yakışıklıyım!"
Gözlerimi devirdim. İlgiye aç bir kurttu, ucuz ama gösterişli seçtiği kıyafetlerinin içinde ilgi dilenirken sadece benim ilgimin doyurabildiği aç bir kurttu işte.
"Böle dolaşacak mıyız mal mal?" dedi Alp.
"Fil Cafe'ye gidelim. Nargile içeriz." Birkan'ın önerisine şevkle katıldım. Paketimden bir dal sigara çıkarırken Kerem'e döndüm.
"Hadi lan yürüsene."
"Dur lan şunu instigrama atayım."
İnstigram. Dikkatinizi çekerim, instagram değil. Mesela ayakkabı da değil ayapkabı. Neden? Çünkü öyle. Asla düzgün söyleyemediği için artık komik bile değildi.*Gerçekten bu iki kelimeyi böyle telaffuz eden bir arkadaşım var.
****
Keremgldn
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
