Bella to córka sławnego miliardera Tony'ego Starka. Dziewczyna za 2 miesiące skończy 17 lat.
Jednak do tego czasu jej życie zmieni się o 180 stopni. Czy pozna prawdę o swojej przeszłości?
Razem z Peterem udaliśmy się do mojego pokoju. Nie miałam zamiaru słuchać ich bezsensownych gatek o tym, że z Peterem pasujemy do siebie, bla bla bla. Takie ich gadanie jest naprawdę męczące. Na szczęście idą o 20 na jakieś przyjęcie czy bankiet, więc nie będę musiała wymykać się po cichu z domu. Oczywiście na wszelki wypadek zmienię swoją lokalizację tak aby pokazywano, że jestem w pokoju, a tak naprawdę będę na misji. Nigdy nie myślałam, że będę się cieszyć z tego że Peter musi wcześniej wyjść. Przynajmniej nie będę musiała go wyganiać, bo chwilę po 21 muszę wyjść. Zaczęliśmy gadać o wszystkim i o niczym. Śmialiśmy się z byle czego. Była dopiero 16 więc mieliśmy dla siebie jeszcze ponad 3 godziny dla siebie.
Zdecydowałam się przebrać w wygodniejsze ciuchy. Podeszłam do szafy i wybrałam:
- czarne legginsy
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-zieloną koszulkę
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kiedy wybrałam już ciuchy ruszyłam w stronę łazienki aby się przebrać. Kiedy wyszłam zobaczyłam, że Peter grzebie mi w szafie. Stanęłam w progu i odchrząknęłam a by zwrócić jego uwagę.
- Peter, co ty robisz?- spytałam z uśmiechem, ten tylko się na mnie spojrzał i uśmiechnął się.
- Nic takiego- powiedział z miną niewiniątka. Mimowolnie uśmiechnęłam się na ten widok.- Po za tym zastanawiam się dlaczego masz ciuchy tylko w trzech kolorach.
- Lubię te kolory. Czarny i zielony jako główne i złoty jako uzupełnienie tych kolorów.
- A czemu nie nosisz na przykład rzeczy w kolorze, powiedzmy, czerwonym albo niebieskim?
- Po prostu te kolory mi nie pasują - odpowiedziałam.- Po za tym, co cię nagle ciekawi moja garderoba?- chyba zaskoczyłam go tym pytaniem, bo zmieszał się i przez kilka (kilkanaście) sekund starał się dobrać odpowiednie słowa.
- No bo...eeee...nie domknęłaś drzwi od szafy...no to...eee...zaglądnąłem i...eee- zaśmiałam się na jego tłumaczenie. Po za tym słodko wyglądał taki zmieszany.
- Spokojnie. Nie gniewam się przecież- powiedziałam z uśmiechem.
- No ja myślę - Peter też się uśmiechnął.- To co robimy?
