The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-

Ik loop met Kevin naar gym. Meneer Ploeger begint met de les en we doen honkbal. Kevin zit in het ene team en ik in het andere. Als ik aan de beurt ben met slaan zegt Kevin: "Kippetje, sla die bal dan. Oh nee wacht, je slaat als een meisje." Maar alles wat hij zegt maakt me alleen maar fanatieker en daar komt de bal. Ik raak hem op precies op de goed hoogte, op de goede plek en hij vliegt over het veld, over het gebouw. Ik ga op een gemakkelijk drafje het rondje af en grijns naar Kevin die me met open mond aankijkt. "Je vangt nog vliegen." Zegt meneer Ploeger. Alle meisjes kijken naar me maar het boeit me niks want verderop zie ik Annabel. Ze zijn aan het voetballen. Ik ren naar meneer Ploeger en vraag: "Misschien niet gepast meneer... Maar zou ik misschien een kwartiertje met hun mee kunnen voetballen samen met mijn vriend Kevin." Ik wijs naar de klas van Annabel. Ik zie dat hij twijfelt en zegt dan: "Oke, is goed. Maar als jullie klaar zijn wil ik jou nog even spreken." Ik knik en wenk Kevin. Hij gooit zijn armen in de lucht en zegt: "Wat heb ik nu weer gedaan." Ik moet lachen en meneer ook. "Niks man we mogen met Annabel en Julia mee doen." Zijn gezicht verandert: "Oh! In dat geval." Hij doet zijn haar goed en ruikt aan zijn adem. "Jup helemaal toppie. Let's go."

We lopen naar mevrouw de Berg en vertellen het, ze knikt bevestigend. Ik zie Annabel met de rug naar me toe staan. Julia kijkt me verbaasd aan en ik leg mijn vinger op mijn lippen. Ik til Annabel op en zwier haar in het rond. Ze lacht en kijkt naar me: "Wat doe jij hier?" Ik grijns en zeg: "Vertel ik later." Hup nu voetballen." Kevin en ik krijgen een hesje om en we moeten tegen Annabel en Julia. Ze grijnzen naar ons. "Man we kunnen nu nog terug gaan." Zegt hij lekker hard. Hun grijns wordt alleen maar breder en mevrouw fluit.