The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-Rowan (~)

"Wat?" Komt er fluisterend uit haar mond en ik kijk haar diep in haar ogen aan. "Zeg jij het maar." Fluister ik terug en ik buig me naar haar toe. Haar lippen komen dichter naar de mijne en ik plaats mijn handen in haar nek. Ik voel haar adem tegen mijn lippen blazen als ik haar voor de aanraking terug voel deinsen wanneer de bel gaat.
Wat? Probeerde ik haar nou te zoenen? Waar kwam dat vandaan? Je was toch niet verliefd?
Verward kijk ik naar haar en kauw aan de binnenkant van mijn wang.
Ze schraapt haar keel en zet een stap achteruit. "Sor- Uhm ik-ik moet" ze wijst naar achteren, "naar mijn uh naja les." Ik grijns en knik. "Dan moet je dat maar doen." Ze houdt haar hand op: "Krijg ik nu mijn sleutels?" "Hmm," mompel ik. "Dat zou betekenen dat ik geen reden meer heb om bij je te zijn." Ze lacht, loopt weer naar me toe en geeft me een kus op mijn wang. Weer houdt ze haar hand op: "Nu?" Fluistert ze. Ik haal haar sleutels tevoorschijn en leg ze in haar hand. "Mijn stroopwafels dan?" Zegt ze met een pruillip. "Daar vroeg je niet naar." Zeg ik. Ik leg mijn handen in haar nek en geef haar een kus op haar voorhoofd. "Ciao Bella." Fluister ik en loop naar binnen.
Met mijn gedachten er niet helemaal bij, luister ik naar de docent. De informatie bereikt mijn hersenen niet en ik ben blij als ik de bel van het laatste lesuur hoor gaan. Ik haal een hand door mijn haren en Kevin stoot mijn schouder aan. "Ey man, wat is er nou gebeurd in die pauze? Heeft die chick je heksendrankje gegeven of zo?" Ik schiet in de lach en schud mijn hoofd: "Ik weet niet." Fluister ik meer in mezelf dan tegen Kevin. Hij geeft me een tik tegen mijn hoofd aan en zegt: "Beter sta jij op, want ze wacht daar buiten op je."
Meteen haal ik mijn hoofd omhoog en zie haar bij de deur staan terwijl ze met een meisje praat. Haar haren zitten nu in een staart die vrolijk heen en weer zwiept. Ik prop mijn boeken in mijn tas en sta op. Ik schuif mijn stoel aan en loop achter Kevin aan de deur door. Annabel komt naast me lopen en ik hoor Kevin nog roepen: "Ik ben alvast naar huis." Ik steek mijn duim op en wil naar mijn kluisje lopen als ze voor me komt staan. Ze trekt haar wenkbrauw op en legt haar armen over elkaar heen. "Hoi." Zeg ik met een grijns. Ze rolt met haar ogen en lacht. "Rowan?" Ik buig me naar haar toe. "Hmm?" Ik kijk haar aan en ze duwt me lachend weg. "Kap." Ik trek een scheve glimlach en kijk haar weer aan: "Waarmee?" Weer rolt ze met haar ogen en zegt ze: "Ik denk dat meneer Charmeur iets van mij heeft?" Ik loop langs haar heen en hoor haar geïrriteerd zuchten. "Rowan." Schreeuwt ze me na en ik hoor haar voetstappen." Ik wacht nog even en draai me om. Ze knalt tegen me op en ik pak haar vast. "Got you." Fluister ik. Ik houd haar bij haar ellebogen en ze haalt haar hoofd omhoog. Ze kijkt me van achter haar lange wimpers aan en een verdwaalde pluk valt voor haar gezicht. "Krijg ik mijn stroopwafels?" Fluistert ze. Ik grijns en zeg: "Misschien." Ik voel mijn maag zich omkeren en buig me naar haar toe. Ik wil haar bij me hebben. Bijna voel ik haar lippen als ik de tweede bel hoor gaan. Ze trekt weer terug en schuift de pluk achter haar oor: "Laten we het op de stroopwafels houden." Zegt ze met de verwarring hoorbaar in haar stem. Ze zet een stap naar achteren en kijkt me aan.
Gefrustreerd ga ik door mijn haren en voel ik in mijn zak. Ik grijns weer en haal ze tevoorschijn. "Deze?" Ze slaat me tegen mijn schouder en houdt haar hand op. "Rowan." Ze fronst en ik bijt mijn lip. "Zie ik je dan niet meer?" Zeg ik bedenkelijk. Ze lacht en schudt haar hoofd: "Hierna mag je gewoon doen alsof ik niet besta." Verbaasd open ik mijn mond en zeg: "Wat bedoel je?" Ze glimlacht en zegt: "We kennen elkaar toch niet." Ik trek een grimas en zeg: "Maar ik wil je leren kennen." Een verbaasde uitdrukking kruipt over haar gezicht en ze glimlacht: "Laten we dan beginnen dat ik houd van stroopwafels en dat ik ze nu graag terug wil." Grijzend leg ik het zakje in haar handen en ze knikt dankbaar. Zodra ze hem opent haalt ze er eentje mij en reikt ze me het aan. "Zo zo, durf ik die wel aan te nemen?" Zeg ik. Ze schudt haar hoofd en zegt: "Ga je dood aan." Ik knik en zeg grinnikend: "Helemaal mooi."