OYUN

Bölüm 3

Günüme sıcak güneş ışıklarının yüzüme vurmasıyla başladım. Patron ile konuşmamızdan sonra sanki içime bir fil oturmuştu ama yine de bu işte yalnız olmayacağımı bilmek az da olsa beni rahatlatıyordu. Odamın kapısının solunda duran valizlerime baktığımda bugün Ankara'ya doğru yol almak için benden daha hazır duruyorlardı.

Yatağımdan kalktım ve güne hazırlanmak için kendimi hazırladım. Attığım her adımda derin nefesler veriyordum, kendimi rahatlatabilmek için derin nefesler alıp veriyordum. Boş dolabıma koyduğum siyah taytı ve ince ama bol kazağı giydim. Saçımı tararken aynada gördüğüm yansımama dalıp gidiyordum. Bulunduğum durum, yanında olduğum kişiler, yapacaklarım gerçek gelmiyordu. Yıllardır hazırlandığım görev için ilk günkü kadar hazırlıksız hisseder olmuştum. Kendime yaptığım haksızlığa dayanamayarak derin bir nefes verdim.

Bunun için hazırsın. Bu oyun için hazırsın. 

Güçlendirici cümleleri içimden tekrar tekrar geçirerek mutfağa girdim ve kahvaltı kokusu kaygılarımın anlık kaybolmasına sebep oldu. Kaygıdan dolayı dolduramadığım midemin fazlasıyla farkına vardım ve Gamze ablanın donatmış olduğu mutfak masasına doğru hızlıca ilerledim.

"Günaydın." dedim masadaki herkese. Patron her zamanki gibi gazetesini okuyor, Ayaz ile Poyraz ise kahvaltılarını yapıyorlardı. Hızlıca masadaki her şeyden azar azar alıp tabağıma koyduktan sonra yemeğe başladım, yemek masasındaki rahat sessizliği Patron bozdu.

"Acele edin." dedi gazetesini ortadan ikiye katlayıp mutfaktan çıkarak. Bu demek oluyor ki kahvaltıyı bırakın ve hemen hazırlanın. Ayaz ile Poyraz'ın hızlıca ayağa kalkmalarını ve tabaklarını götürmelerini izledim, Patronun sadece iki kelime sarf ederek ikizleri yola getirmesi bana her zaman şaşırtıcı gelmiştir. 

Patron ikizlere karşı bana olduğundan her zaman daha katıydı. Gamze ablaya sorduğumda bana Patronun her zaman kızı olmasını istediğini ama bazı nedenlerden dolayı çocuk istemediğini söylemişti. Uzun yıllar onunla yaşadıktan sonra beni kızı olarak görmeye başladığını bu yüzden de bana karşı daha yumuşak ve sıcak olmaya çalıştığını söyledi. Bu anıma gülümsedim, bana eskileri hatırlatmıştı. Patronun sıcak davranışları dışarıdan bir insana göre fazlasıyla soğuk gelebilirdi ama satır aralarını okuyabilen birisi davranışlarında sevgisini hissedebilirdi. Sabahladığım okul gecelerinde yanımda kitap okuması, fiziksel yorgunluğumun ağır bastığı günlerin ardından bana sıcak su torbası hazırlaması bana babamı hatırlatan anılarımdan olmuştu. 

Tabağımı lavabonun kenarına koyduktan sonra odama çıktım ve yanımda getireceğim tek valizimi aldım. Patron diğer valizleri sonradan apartmanımıza göndereceğini söylemişti. 

Aşağıya indiğimde terliklerimi çıkarıp valizin kenarına sokuşturdum ve siyah ayakkabılarımı giyerek dışarıya çıktım. Valizi arabanın bagajına yerleştirdikten sonra gözleri yaşlı Gamze ablanın yanına giderek sarıldım. Gamze ablanın Mustafa amca gibi birini bulması beni şaşırtıyordu, ikisi de o kadar zıtlardı ki ama gözlerinden belli ki ikisi de birbiri için ölebilecek insanlardı. Uzun sarılmalardan ve tekrar görüşeceğimize inandığımız kelimeler sarf ettikten sonra hepimiz arabaya bindik ve havaalanına doğru yol aldık.

Sessizlik içimi kemiriyordu ve beni daha da çok endişelendiriyordu. Yüzümün gerginliğini görmesem bile hissedebiliyordum. Uzun zamandır bunun için kendimi hazırlıyorum ama zamanı gelince soğuk terler akıtıyorum. İkizlere göre fazlasıyla kaygılı olan halime göz devirdim ve yola bakmaya devam ettim. Geldiğimizde valizleri alıp içeriye girdik. Zamanında geldiğimiz için beklemek zorunda kalmadık.

"Zaman geldi. Oraya gidin ve kendinizi gösterin." dedi Patron gururlu gözlerle. Boğazımda büyük bir düğüm oluşmuştu, ağzımdan çıkmasını istediğim kelimeler içinde dizili kalmıştı ve beni boğuyordu. Bu son görüşmemiz değildi ve ikizlerle öyle davranmamak için söz vermiştik. Hepimiz kafamızı salladık ve teşekkür ederek ayrıldık. Arkama baktığımda Patronun ellerini arkadan tutmuş halde bizi izlediğini gördüm. Görüntüyü kafama kazıyarak uçaktaki yerlerimizi bulmaya gittik.