like you could change me (Eragon)

chapter 19 eragon pov

Nu zit ik al maanden bij de varden en nog steeds heb ik niets van Tinwe gehoord. Ik sta elke dag op met die hoop. Die hoop dat ze dan toch mijn vertrek binnen komt lopen en ik haar in mijn armen kan sluiten. Maar dat gebeurt natuurlijk niet. Dan komt er een boodschapper mijn kamer binnen lopen. “meneer, Galbatorix leger is aan het oprukken. Ze komen deze kant op. Ik moest van Nasuada zeggen dat u klaar moet staan om ten strijde te trekken. Ik trek mijn eigen wapenuitrusting en harnas aan. Als ik klaar ben help ik Saphira nog even met haar pantser en loop dan door de opening in het vertrek naar buiten. Het is tijd. Als ik buiten sta zie ik dat het gevecht al is begonnen. Alles gaat geluidloos langs me heen. Wat haat ik doden en vechten toch. Nu moet ik het toch alle 2 gaan doen. Ik raap al mijn overige moed bij elkaar en kom de strijd tegemoet. Ik spring op Saphira, die zich al helemaal in haar harnas heeft gehuld, en samen vliegen we over het hele gebeuren heen. Saphira spuwt vuur en een hele troep van de mannen van Galbatorix wordt levend verbrand. Dan landen we en gaan met de voet verder. Man voor man wordt afgeslacht, en ik loop zelf ook de nodige verwondingen op. Dan zie ik in de verte een nachtblauw wezen komen aanvliegen en het gevoel van blijdschap overvalt me.