like you could change me (Eragon)

chapter 18 tinwe pov

We lopen nu al dagen. En elke dag komen we wel langs een dorpje. En elke dag sluiten zich weer meer mensen bij ons aan. We hebben nu een hele grote groep krijgers. En ik ben zo’n beetje tot de leider van het hele gebeuren uitgeroepen. Niet dat ik dat zelf wilde, ik heb hier helemaal geen ervaring mee en ik heb geen idee waar we heen gaan. Maar gelukkig kun je in de verte de Beorbergen al zien dus ik denk dat we de juiste kant op gaan. Ik zit in mijn tent de kaart te bestuderen die Doran mij heeft gegeven. Ik zucht en draai de kaart eens een keertje om ,om dat daarna nog een keertje te kunnen doen. Ik heb echt geen idee hoe ik de kaart moet vasthouden.”aaaaaah! ik kan hier geen wijs uit! Ik heb nooit een kaart gezien en ik heb geen idee hoe ik die moet vasthouden! Ik raak hier echt hysterisch van!” “rustig kleintje! Je kunt je beter afvragen hoe we Farthen dur gaan vinden. Ik heb Eragon er wel eens een keertje over horen praten, maar ik weet er ook het fijne niet van…..” “je hebt gelijk. Ik moet me daarop gaan concentreren.” Nog even kijk ik door en dan val ik in slaap. Met mijn hoofd op de kaarten.
Als ik weer om me heen kijk valt mijn blik op de kaart waar ik blijkbaar gisteravond op in slaap was gevallen. Er zit nu een hele warme plek op. Ik loop mijn tent uit en zie dat bijna iedereen al aan het inpakken is. Ik pak mijn eigen tent in en help nog even mee om de dingen op de kar te hijsen. Daarna gaan we weer lopen. De hele tijd moeten we berg op lopen om daarna weer een heel stuk naar beneden te kunnen lopen. Nouja, eigenlijk meer rennen. In de verte doemt er een soort vlek op aan de voet van een berg. Als we dichterbij komen kunnen we zien dat het het leger van Galbatorix is. Ik gebaar om te stoppen. Dat is toch zeker nog een dag reizen, dus kunnen we net zo goed hier ons kamp op slaan. Ik zet mijn tent uit en val eigenlijk meteen in slaap.