like you could change me (Eragon)

chapter 12 tinwe pov

Toen we lang genoeg in bed hadden gelegen besloten we eruit te gaan. Ik kleedde me snel om en liep de deur uit. Toen ik aan het einde van de gang was en zag dat die doodliep draaide ik me om. Ik zag Eragon lachend in de slaapkamer deuropening staan. ”de uitgang is de andere kant op!” ik kleurde rood weg en liep snel de andere kant op, achter Eragon aan. We liepen naar buiten en daar zagen we buiten aan tafel Oromis al zitten. ”nou nou! Jullie zijn wel laat! Wat hebben jullie daarbinnen allemaal gedaan?” “slapen, meester Oromis. Dat doe je in een slaapkamer.” Kaatste ik terug. Waarop Eragon begon te grijnzen en Oromis gezicht iets betrok. We gingen bij hem aan tafel zitten en ik zag dat de tafel heerlijk gedekt was met allemaal broodjes en lekkernijen. Ik keek verrukt naar de tafel en begon te eten. Het leek alsof ik in geen dagen nog iets gegeten had. al was dat eigenlijk ook wel zo. Toen we klaar waren met eten liep ik een beetje op het terrein rond. Ik zocht Meathr maar ik kon hem niet vinden.”meathr! waar ben je?” “hier, in de schuur!” ik liep richting de schuur en zag binnen inderdaad Meathr in het hooi liggen slapen. Hij keek mij weer met zijn wijze ogen aan en liep achter mij aan weer mee naar buiten. “heb je zin in een spelletje? Dan kunnen we vragen of Eragon en Saphira ook meedoen!” “welk spelletje?” “verstoppertje!” “oké! Ik zal aan Saphira en Eragon vragen of ze ook mee willen doen.” Ik liep naar Eragon toe. ”Eragon?! Willen jij en Saphira mee verstoppertje doen?” nog voordat ik was uitgepraat begon Eragon al te lachen. “waar zou je Saphira willen verstoppen? Ze is zo groot! Dat lukt haar nooit!” ik keek even beteuterd naar de grond. Meathr kwam achter een struik vandaan en besprong me, met als gevolg dat ik vlak voor Eragons voeten op de grond plofte. Ik ging verliggen op mijn rug en zag hoe de draak op mijn buik ging liggen. Hij maakte een tevreden zacht grommend geluid. Als een draakje dat aan het spinnen is. Ik tilde hem van mij af en Eragon hielp mij met overeind komen. “dank je!” “misschien moeten jij en je draak elkaar maar wat beter leren kennen. Misschien moet je de dag met hem doorbrengen.” Ik keek even beteuterd voor me uit, maar toen klaarde mijn gezicht op. Ik sloeg mijn armen even kort om Eragons nek en knuffelde hem. ”dankje, ik denk dat ik dat ga doen!” ik liep naar Meathr en maakte hem wakker.” Zullen we een wandelingetje gaan maken meet zijn tweeën? “ ”dat lijkt me wel leuk!” en samen liepen we weg. het bos in. We liepen naar een open plek en gingen in het gras liggen. ”weetje, ik kan nog steeds niet geloven dat ik nu een Rijder ben. Het is ineens zo anders………” “ik heb zin om te rennen en te vliegen!” ik keek het draakje aan dat al aanstalten maakte om lekker rond te gaan rennen. Ha zo snel kom je niet van mij af! Dacht ik en rende alvast vooruit. Toen na een paar seconden de draak me in had gehaald sprong hij in mijn armen. Hij zette zich af en sprong de lucht in. Ik wilde hem opvangen, maar hij spreidde zijn vleugels en vloog. En gelijk groeide hij. Toen hij weer neerstreek was hij misschien wel 2 keer zo hoog als ik en 5 keer zo lang! Hij keek mij aan en ik zat verwonderd naar hem te kijken. Hij was nu nog steeds iets kleiner dan Saphira, maar het scheelde niet veel! “nou, dat is nog eens een vertoning! Ik kan niet geloven dat je zo mooi bent!” “dankje! Ik had dit zelf ook niet verwacht, maar ik voel me nu zo goed! Het voelt alsof ik uit mijn schulp gekropen ben en nu vrij ben!” zijn donkerblauwe schubben staken mooi af tegenover zijn bruine ogen. En zijn stem….,die klonk zo diep, zo mooi, en zo wijs. Ik kon mijn ogen niet meer van hem afhouden. Behalve toen Eragon kwam aangelopen. Hij is zo knap! Zijn lengte, zijn lippen, zijn ogen, zijn haar en zijn neus. Ik had niet door dat ik zat te staren. Meathr stootte me aan en ik kwam weer bij de werkelijkheid. Eragon zat stralend van blijdschap naar Meathr te kijken. ”nu kunnen jullie vliegen! Nu kunnen jullie samen met Saphira en mij lessen krijgen! Ik heb er zo’n zin in!” toen hij zag dat Meathr een wenkbrauw optrok keek Eragon even beschaamd naar de grond. Maar toen kwam zijn vrolijkheid weer terug. De rest van de dag was Eragons goede humeur niet meer weg te slaan.