Foolish Heart (Completed)

~Chapter Twelve

“Uwi na po ako..”, sabi ko nang malumanay. Hindi ako sanay nang ganto pero apektado talaga ako.

“Uwi kana agad?”, :DDD tanong ni Ate Maila.

Tinatanong ba niya kung uuwi nako? Pero nakasmile siya, if I know, behind her sweet smile ay isang napaka samang THOUGHT.

Siguro iniisip niya, OO, TAMA YAN. UMUWI KANA KATHLEEN, WALA KA NAMANG KWENTA KAYA BAKIT KA PA NANDITO?

Pero dahil mabait ako, ay binigyan ko pa siya nang matinding smile.

“Yes ate Maila.” :)))))))))

OO. UUWI NA KO DAHIL HINDI KO KO NA MA-TAKE ANG MGA PAG MUMUKHA NIYO, MGA PLASTIKKKK KASI KAYO.

Gusto ko sana sabihin ‘to sakanila. WEAK nga lang ako.

“Sige, ingat ah.”, sabi ni kuya Edward.

Nag smile na lang ako sakanya at umalis na.

Pag kalabas na pag kalabas ko ng gate ay biglang tumulo ang luha ko.

TT___TT

Kanina ko pa ‘to pinipigilan. Pero ngayon ay kusa na lang lumalabas.

Ang sakit pala pag nag pipigil ng luha, ang bigat ng feeling. Wala na tuloy akong choice kundi umuwi.

Pag kauwi ko ay hawak hawak ko ang pipichugin kong cell phone.

Cell phone ko lang ata ang True Friend ko. Pero, hindi naman siya nakakapag salita. Pero okay lang, atleast nakakapag labas ako ng sama ng loob dito.

-BADEVE. :((((

Ganto ba kapangit ang ugali ko para maging HATE NIYO?

I just hate myself!

~

Walang nag reply because no one cares. I knew it. Alam ko naman una palang. Epal lang naman talaga ako e. UMEPAL LANG AKO.

I have no friends, maybe I have.

But who knows?

Maybe they’re just FAKE, like them.

I have a miserable life.

I hate being KATHLEEN DELA FUENTE.

Bakit pa kasi nauso ang plastikan? I’m just being nice to them, what’s wrong with that?

I really don’t know what I’m going to do. :(

They just don’t like me, bakit hindi man lang nila sinabi? Bakit kunyari friends talaga ang tingin nila sakin? I thought that they’re real, but I’m wrong. They’re just one of my FAKE FRIENDS.

Am I just being over reacted?